«Δεν προτείνουμε κάποια λύση. Μόνο αποδοχή»

Οι αντιθέσεις της ανθρώπινης φύσης βρίσκονται στο επίκεντρο της παράστασης «Amazing». Με αφετηρία το παραμύθι «Χάνσελ και Γκρέτελ» των αδελφών Γκριμ, η ομάδα χορού «Griffón» και η καταξιωμένη χορογράφος Ιωάννα Πορτόλου παρουσιάζουν ένα τόσο δυνατό έργο όσο η σαρωτική ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργεί αριστουργήματα αλλά και να πράττει εγκλήματα. Να αγαπάει αλλά και να μισεί άνευ ορίων. Να μεγαλουργεί αλλά και να καταστρέφει, να επιζητά λυσσαλέα να ταπεινωθεί στον πνευματικό του αγώνα ή να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος της ύλης, ένα αδηφάγο τέρας χωρίς φραγμούς.

«Μέσα από ένα ντελίριο αδρεναλίνης, έντονων εικόνων, αφηγήσεων και καταιγιστικής μουσικής, η παράσταση “Amazing” μας κάνει να αναρωτιόμαστε πώς μπορούμε να είμαστε ταυτόχρονα ανθρωποφάγοι και δημιουργοί», σημειώνουν οι διοργανωτές. Από χθες, παρουσιάζουν στο θέατρο ΠΛΥΦΑ και πάλι την επιτυχημένη παράσταση που ανέβηκε για πρώτη φορά το 2022 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, δημιουργώντας αίσθηση και συζητήσεις.

Επί σκηνής η αδρεναλίνη ανεβαίνει, τα σώματα των χορευτών πάλλονται αποκαλύπτοντας εντάσεις και μεταμορφώσεις, ανατροπές και συγγένειες. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Το καλό και το κακό. Γιν και Γιανγκ. Ο άνθρωπος δημιουργός και ο άνθρωπος καταστροφέας. Ο πυρήνας του θέματος αγγίζει είναι υπαρξιακό και φιλοσοφικό ζήτημα.

«Πώς προέκυψε η ιδέα της παράστασης;» ρωτάμε την Ιωάννα Πορτόλου.

«Δεν είναι μια ιδέα που προέκυψε, αλλά ένα ερώτημα με το οποίο ίσως ζούμε ολόκληρη τη ζωή μας. Από πού έρχεται το καλό και το κακό; Αυτό που υπάρχει γύρω μας αλλά και κυρίως αυτό που ξεπηδάει απρόβλεπτα από μέσα μας. Η ουτοπία ότι μπορούμε ή οφείλουμε να ζήσουμε μόνο μέσα από το καλό αν προσπαθήσουμε είναι εξίσου παραπλανητική με αυτήν που καταδικάζει κάτι ή κάποιον ως μόνη αιτία του κακού. Δεν μας βοηθάει να ενηλικιωθούμε ατομικά αλλά επίσης ούτε συλλογικά. Η ανάληψη προσωπικής ευθύνης είναι ιερή. Μια πράξη ταπεινότητας. Εχουμε όλοι θέση στην πορεία της ιστορίας μας και μόνο αν δεχτούμε την ολότητά μας, τις δύο όψεις μας, μπορούμε να αγγίξουμε αυτή την αλλαγή που επιζητάμε».

● Θεωρείτε ότι ο αλληλοσπαραγμός, ο κανιβαλισμός του ανθρώπινου είδους είναι εντονότερος στις μέρες μας; Ή πάντα έτσι ήταν τα πράγματα, απλά σήμερα έχουμε σφαιρικότερη ενημέρωση και άρα μαθαίνουμε ταχύτερα και ίσως πληρέστερα φρικαλεότητες;

Εχω την εντύπωση πως πάντα υπήρχαν και δυστυχώς θα υπάρχουν φρικαλεότητες και αλληλοσπαραγμός με διαφορετικά μέσα κάθε εποχή, άλλους στόχους και άλλα κίνητρα. Σίγουρα, όσο βιώνουμε το «εσύ ή εγώ» και το «εσείς ή εμείς» έμπρακτα ή φαντασιακά θα είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Η ταχύτητα της ενημέρωσης και η ευρύτητα της πληροφορίας είναι σωτηρία και κατάρα. Η πληροφορία σήμερα έχει τόσο μεγάλη ισχύ που θα μπορούσαμε να πούμε πως η πληροφορία σε τέτοιο εύρος κατευθύνει, ελέγχει και διαμορφώνει πολύ μεγάλες μάζες πληθυσμού. Μπορώ να βρεθώ μέσα στο κύμα του μίσους και της καταστροφής χωρίς την πρωτογενή ή προσωπική εμπειρία. Χωρίς καν να ξέρω πραγματικά γιατί μισώ. Απλά μισώ.

● Ενα τέτοιο θέμα πώς αποδίδεται από τα σώματα των χορευτών; Σας δυσκόλεψε η χορογραφία;

Ο κάθε ερμηνευτής έκανε τη δική του έρευνα σε σχέση με το δέος, τη φρίκη και το μεγαλείο του ανθρώπινου είδους. Δηλαδή πραγματικά έψαξαν τι τους άγγιζε, τι τους συγκλόνιζε, τι τους έφερε μπροστά στην προσωπική τους ευθύνη, τον φόβο, την αποστροφή και τι τους επιτρέπει να συνεχίζουν την κάθε μέρα όταν πέφτουν. Τι τους δίνει ελπίδα. Οταν συνδεθείς αληθινά με κάποιο θέμα, το σώμα ακολουθεί, το σώμα γνωρίζει και θυμάται.

● Στο τέλος ο θεατής φεύγει προβληματισμένος ή ανάλαφρος, ανακουφισμένος;

Μαντεύω πως ίσως φεύγει με ανάμικτα συναισθήματα. Ισως και κάπως προβληματισμένος. Δεν προτείνουμε κάποια λύση. Μόνο αποδοχή. Εχουμε καταθέσει κάτι. Είτε συμφωνεί με αυτό που βλέπει, είτε όχι, παραμένει για μας μια απαιτητική πορεία που κατέληξε σε μία εξίσου απαιτητική παράσταση, σωματικά, ψυχικά και συναισθηματικά. Δεν μας βγήκε εύκολα, οπότε ίσως έχει να κάνει με αυτό. Πήραμε ρίσκο. Εχει να κάνει και με το πόσο θέλει ο καθένας να θέσει ερωτήματα και να ανακατέψει την τράπουλα.

● Υπάρχουν δυνατότητες για μια ομάδα σύγχρονου χορού να δημιουργήσει έργο στην Ελλάδα του 2023 ή μάχεται να επιβιώσει;

Σίγουρα μάχεται να επιβιώσει. Οι συνθήκες συχνά είναι αντίξοες και κόντρα στη δημιουργική διαδικασία. Είναι κατά πολύ θέμα πολιτιστικής πολιτικής και ιεραρχίας. Πού τοποθετούμε τη σύγχρονη τέχνη στην ιεραρχία μας; Η ομάδα υπάρχει από το 2000. Εχω επενδύσει κατά κύριο λόγο στο να υπάρχει η ομάδα με ουσιαστικό τρόπο. Να υπολογίζει και να στηρίζει ο ένας τον άλλο. Οι ποιότητες του καθένα είναι μοναδικές. Η ενέργειά του, το σώμα του, η ιστορία του, τα κοστούμια του, τα φώτα, η οργάνωση και στήριξη σε θέματα παραγωγής, η μουσική, η δραματουργία, η συναισθηματική στήριξη σε ακραίες συνθήκες. Ολα αυτά δεν θα υπήρχαν αν η ομάδα δεν ήταν σε θέση να τα κρατήσει. Είναι τόσες πολλές φορές που απλώς κοιτάζοντάς τους δακρύζω από ευγνωμοσύνη. Αυτό μας κάνει να συνεχίζουμε να υπάρχουμε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όταν στην αρχή της κρίσης κόπηκαν οι επιχορηγήσεις, κάποια μέλη της ομάδας μού είπαν: «Ελα να κάνουμε ένα έργο, όπως μπορούμε, χωρίς να πληρωθεί κανείς. Μη σταματήσουμε!» Οπως λέμε και στο «Amazing»: «Προχώρα! Τώρα που κάναμε την αρχή, πρέπει να συνεχίσουμε».

ℹ️ Amazing Χορογραφία: Ιωάννα Πορτόλου. Πρωτότυπη μουσική: Αντώνης Παλάσκας. Κοστούμια- σκηνικός χώρος: Ιωάννα Τσάμη. Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας. Δραματουργική επιμέλεια- βοηθός χορογράφου: Δήμητρα Μητροπούλου. Διεύθυνση παραγωγής: Χριστίνα Πολυχρονιάδου. Χορεύουν: Ιωάννα Αποστόλου, Αλέξανδρος Λασκαράτος, Γιάννης Νικολαΐδης, Θεανώ Ξυδιά, Σταυρούλα Σιάμου. Η παράσταση είναι συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Θέατρο ΠΛΥΦΑ (Κορυτσάς 39, Βοτανικός). Παραστάσεις: 9, 10, 15, 16, 17, 22, 23, 24 Νοεμβρίου 2023. Ωρα έναρξης: 21.30. Διάρκεια: 50΄. Τιμές εισιτηρίων: γενική είσοδος 15 ευρώ (κανονικό), μειωμένο 10 ευρώ (φοιτητές, άνεργοι, ΑμεΑ, άνω των 65 ετών). Στην παράσταση εμφανίζονται γυμνά σώματα.