«Ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ εμπνέει δεκάδες καλλιτέχνες», γράφει σύσσωμος ο διεθνής Τύπος όταν αναφέρεται στην εξαιρετική τετραπλή συλλογή «The Art of McCartney» (Kobalt) που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Σιγά την είδηση, θα μου πείτε. Αλλά όπως και να το κάνουμε, αυτή η φοβερή συλλογή δεν έχει σχέση με την προχειρότητα και την ευκολία των συλλογών του συρμού. Οι Def Leppard («Helen Wheels»), ο Μπίλι Τζόελ («Maybe I’m Amazed», «Live and Let Die»), ο Μπομπ Ντίλαν («Things We Said Today»), ο Σμόκι Ρόμπινσον («So Bad»), ο Πολ Ρότζερς («Let Me Roll It»), ο B.B. King («On the Way»), ο Αλέν Τουσέν («Lady Madonna»), ο Dr. John («Let ‘Em In»), ακόμα και οι Kiss («Venus and Mars/Rock Show»), υπό την καθοδήγηση του παραγωγού Ραλφ Σολ, παρουσιάζουν 24 κομμάτια του θρυλικού Πολ, έτσι όπως οι ίδιοι τα αντιλαμβάνονται.
Τα τραγούδια που διάλεξαν καλύπτουν σχεδόν όλο το χρονικό φάσμα της καριέρας του, ξεκινώντας από την εποχή των Μπιτλς και καταλήγοντας στις τελευταίες δεκαετίες της σόλο καριέρας του. Εντεκα ολόκληρα χρόνια ετοίμαζαν -λένε- την κυκλοφορία. Αλλά άξιζε τον κόπο η αναμονή και μόνο για να ακούσεις τον Αλις Κούπερ στο σπουδαίο «Eleanor Rigby» που έγραψε στο πιάνο το 1966 ο ΜακΚάρτνεϊ, για να νιώσεις την τρυφερότητα του Γουίλι Νέλσον στο «Yesterday», να απολαύσεις τον Μπίλι Τζόελ στο «Maybe I’m Amazed», με το οποίο άλλωστε ξεκινά ο δίσκος. Οι προσδοκίες, λοιπόν, γεννιούνται νωρίς νωρίς, αλλά η μεγαλύτερη έκπληξη είναι να ακούς τους μεταλλάδες Kiss να υποκλίνονται στο σκαθάρι με μια έξοχη εκδοχή των «Venus and Mars/Rock Show» (μαζί ενωμένα τα δύο κομμάτια των Πολ και Λίντα ΜακΚάρτνεϊ είχαν πρωτοερμηνεύσει οι Wings). Είναι η στιγμή που καταλαβαίνεις πόσο επηρέασαν οι Μπιτλς ακόμα και μουσικούς σαν τους Kiss που σχηματίστηκαν στη Νέα Υόρκη το 1973, όταν δηλαδή οι Μπιτλς σχεδόν δεν αντάλλασσαν καλημέρα...
Οι Prodigy κυκλοφορούν νύχτα
Νύχτα, σκοτάδι, βαθιά συναισθήματα, υπόγειες διαδρομές. Ηχος βρετανικός, που κάνει θόρυβο, που καλεί σε επαγρύπνηση. Ιστορίες που διαδραματίζονται σε μια πόλη τη νύχτα, τραγούδια που μιλούν για το χάος, τις κρυμμένες πλευρές μιας πόλης που άλλοτε ζει στην αναισθησία της καθημερινότητας κι άλλοτε στήνει στον τοίχο το στιλιζαρισμένο αστικό τοπίο. Ανθρωποι που ξεσπούν τις νύχτες την αγανάκτησή τους. Οι Prodigy ανακοίνωσαν τις πρώτες πληροφορίες για το νέο επερχόμενο studio άλμπουμ τους και ήταν απολύτως περιγραφικοί.
Δεκατέσσερα νέα κομμάτια είναι έτοιμα και στις 30 Μαρτίου που πρόκειται να κυκλοφορήσει το νέο τους άλμπουμ θα διεκδικήσουν ξανά την προσοχή μας.
«Δεν μπορώ να σας πω γιατί αυτός ο δίσκος βγήκε τόσο θυμωμένος. Ισως πλέον ο θυμός να είναι απολύτως ενσωματωμένος μέσα μας», λέει ο Liam Howlett, ένας εκ των τριών του γκρουπ. «Δεν είναι απλώς τι μουσική μου αρέσει να κάνω. Είναι που έχω πάντα την αίσθηση ότι η μουσική πρέπει να παίρνει τη μορφή επίθεσης. Και να σκεφτείτε πως δεν είχαμε προγραμματίσει να ετοιμάσουμε ένα βίαιο άλμπουμ, απλώς έτσι ακριβώς μας προέκυψε ο ήχος που βγήκε από το στούντιο τα τελευταία 4 χρόνια. Η ένταση έχει ποτίσει βαθιά τη μουσική από την πρώτη νότα. Και ο ήχος σού υπενθυμίζει την αίσθηση του κινδύνου. Δηλαδή είναι ο ήχος των Prodigy». Ο τίτλος που διάλεξαν για τον δίσκο είναι «The Day Is My Enemy».
Είναι φανερό πως το φως δεν τους ταιριάζει. Η καρδιά τους χτυπά μόνο νύχτα…
Τα κορίτσια ξέρουν...
Στην Μπέτι Μίντλερ δεν έλειψαν ποτέ η χαριτωμένη πόζα, το μπρίο και οι σέξι εκδοχές του, η κοριτσίστικη διάθεση, το πάντοτε ανοικτό της μυαλό σε νέα project. Την τέταρτη δεκαετία της στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι διανύει αυτή η φοβερή ξανθιά τύπισσα και τίποτα δεν μπορεί να κάμψει τη διάθεση για πειραματισμό. Ακόμα κι όταν πρόκειται για δίσκο στον οποίο «ξανακοιτά» γνωστά τραγούδια γυναικείων συγκροτημάτων και άρα πρέπει να βάλει στην άκρη τα 69 της χρόνια και να γυρίσει πίσω το κοντέρ.
Ακούστε τα 15 υπέροχα κομμάτια της συλλογής «It’s the Girls!» (δύο παραπάνω έχει η deluxe έκδοση) και θα διαπιστώσετε ότι τα καταφέρνει μια χαρά. Μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να μην έχει τα νιάτα και τη σπίντα των αυθεντικών εκτελέσεων, αλλά κοιτά στα μάτια τις The Supremes (διάλεξε το κομμάτι τους «You Can’t Hurry Love»), τις The Ronettes («Be My Baby») και τις Andrews Sisters (ωραία η καμπαρέ εκδοχή του «Bei Mir Bist du Schön»), δίνει το μελό που χρειάζεται στο «Come and get these memories» των Martha and the Vandellas, ερμηνεύει έξοχα τα «Will You Still Love Me Tomorrow» και «Baby It’s You» των The Shirelles και σκίζει στο «Give him a great big kiss» που τελειώνει με τον στίχο «Come on, girls, let’s go grab the early bird». «It’s the Girls!» λοιπόν.
Γιατί στο τέλος, τα κορίτσια πάντα ξέρουν καλύτερα. Πόσο μάλλον τα μεγάλα!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας