Μια εφημερίδα διόλου… εφήμερη

Στις 21 Σεπτεμβρίου 1994 κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο, καλύπτοντας ένα κενό 43 χρόνων από την τελευταία φορά που είχε εκδοθεί καθημερινή εφημερίδα στο νησί (Φεβρουάριος 1951). Στο πρωτοσέλιδό της εκείνης της μέρας με τον εύγλωττο τίτλο «Η Ζάκυνθος με δική της αυτόνομη εφημερίδα - 43 χρόνια μετά», δήλωνε παράλληλα ευθαρσώς ότι στόχευε σε «Μια ουσιαστική, δυναμική συμβολή και παρέμβαση στην κοινωνική - πολιτιστική και πολιτική ζωή του τόπου».

Το σημείωμα του εκδότη εκείνου του πρώτου φύλλου, απευθυνόμενο στους αναγνώστες, τελείωνε ως εξής: «Αν θα τα καταφέρουμε, θα το κρίνετε τώρα εσείς και αργότερα ο χρόνος και η ιστορία». Και έτσι ακριβώς έγινε. Ο χρόνος και η ιστορία στάθηκαν αρωγοί στην πορεία του εντύπου και, σήμερα, όπως λέει ο εκδότης της, Σπύρος Καμπιώτης, «Η “Ημέρα” δεν είναι παραδοσιακό μέσο ενημέρωσης, είναι η ίδια η παράδοση αυτού του τόπου. Είναι η ζωντανή ιστορία, που υπάρχει στο χαρτί και σε ψηφιακή μορφή διαθέσιμη στον μελετητή του μέλλοντός μας».

Ο κοινωνιολόγος-συγγραφέας-ερευνητής Σπύρος Ξένος, άρθρα του οποίου φιλοξενούνται πολύ συχνά στην «Ημέρα», στο αφιερωματικό τεύχος για την επέτειο των 30 χρόνων, γράφει μεταξύ άλλων ότι η εφημερίδα «ήρθε ως τέκνο μιας συγκεκριμένης ανάγκης, τη στιγμή ακριβώς που, όπως θα έλεγε ο Βασίλης Καραποστόλης, “σταματήσαμε να ζούμε και ξεκινήσαμε να λογαριάζουμε”. Εκείνη την περίοδο (δεκαετία του 1990), η Ζάκυνθος, έπειτα από μια μακρά περίοδο οικονομικής στασιμότητας, παρακμής και εσωστρέφειας, περνά σταδιακά σε διαδικασία έντονου και βίαιου κοινωνικού μετασχηματισμού, μέσα από τη μονοσήμαντη ανάπτυξη και σταδιακή κυριαρχία του μοντέλου “εισαγόμενης ευημερίας” του τουρισμού. […] Δημιουργώντας την “Ημέρα”, ο Σπύρος Καμπιώτης συνέβαλε επικουρικά στην κατασκευή και συμβολική αναπαράσταση της νέας κοινωνικής πραγματικότητας. […] Η “Ημέρα” […] προώθησε σταθερά την εγκοινώνιση της τοπικής κοινότητας με τις θέσεις μιας μεγάλης σειράς προσωπικοτήτων από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών».

Οι συντελεστές της εφημερίδας είναι ανήσυχα πνεύματα. Οπως μας είπε στη συζήτησή μας ο κ. Καμπιώτης, «Το 1996 ήμασταν το πρώτο περιφερειακό μέσο που δημιούργησε ιστοσελίδα, τότε που ακόμα το είδος ήταν “πρωτόγονο”, αλλά το τολμήσαμε. Γενικώς ψαχνόμαστε. Θέλουμε να κάνουμε μια έρευνα για να δούμε τι θέλουν να διαβάζουν οι αναγνώστες μας και να τσεκάρουμε τις ηλικιακές ομάδες και τα αποτελέσματα να τα παρουσιάσουμε στο διήμερο εκδηλώσεων που σκοπεύουμε να πραγματοποιήσουμε τον φετινό Σεπτέμβριο, οπότε συμπληρώνονται ακριβώς 30 χρόνια από την έκδοση της “Ημέρας”».

Και κανάλι!

Δεν περιορίστηκαν στην εφημερίδα, όμως. Εχουν και το κανάλι Ionian TV, που έχει μάλιστα βραβευτεί τέσσερις φορές ως ο καλύτερος περιφερειακός τηλεοπτικός σταθμός της Ελλάδας στα Regional Media Awards (Βραβεία Περιφερειακών Μέσων). Το κανάλι, εκτός πολλών άλλων, καλύπτει διάφορες πολιτικές, κοινωνικές και κυρίως πολιτιστικές εκδηλώσεις στη Δυτική Ελλάδα και, χάρη σε αυτή την… πανταχού παρουσία, έχουμε παρακολουθήσει, π.χ., μαγικές συναυλίες τις οποίες δεν θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε διά ζώσης.

«Δεν είναι ρόδινα τα πράγματα στον Τύπο, ηλεκτρονικό ή έντυπο – η τιμή του χαρτιού, το κυνήγι των διαφημίσεων κ.λπ.», επισημαίνει ο κ. Καμπιώτης. Οπως τονίζει, «Οι νησιωτικές εφημερίδες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα προβλήματα. Στον ελληνικό νησιωτικό ημερήσιο Τύπο –σημειωτέον, δεν υπάρχει σύγκριση με τα μηνιαία ή τα δεκαπενθήμερα έντυπα– το πιο συνηθισμένο πρόβλημα είναι η σύνδεση με τη στεριά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: κλείνει η γραμμή, δεν περνάει το πλοίο, ξεμένουμε από χαρτί κ.λπ. Σε όλα τα νησιά αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα».

Παράλληλα, μας αναφέρει και ένα άλλο πρόβλημα, «το οποίο θα το βρούμε μπροστά μας: δυστυχώς, τα Ζακυνθινόπουλα που σπουδάζουν δημοσιογραφία στην Αθήνα δεν επιστρέφουν στη Ζάκυνθο και δεν έχουμε πια νέους ανθρώπους στην εφημερίδα, να μεγαλώσουν κοντά μας και να μάθουν. Εχουμε βέβαια μόνιμους δημοσιογράφους και ελεύθερους συνεργάτες που γράφουν επιστημονικά, πολιτιστικά ή πολιτικά άρθρα, αλλά γενικώς έχουμε έλλειψη εργατικών χεριών. Η “Ημέρα” σε σχέση με άλλες νησιωτικές εφημερίδες είναι πολύ πιο επιτυχημένη και αυτό το βλέπουμε από τα φύλλα που έχουν κυκλοφορήσει έως σήμερα αλλά και από την επισκεψιμότητα του site (imerazante.gr)».

«Συνεχίζουμε αδιάλειπτα, αφήνοντας για μελέτη πίσω στις σελίδες μας όλες μα όλες τις πολιτικές και κοινωνικές ιστορίες του τόπου, ανθρώπων που αγάπησαν και δούλεψαν πραγματικά για το νησί και τον συνάνθρωπο, αλλά και πολλών υπερφίαλων που η Ιστορία τούς κατέγραψε, τους αποτύπωσε ως περαστικούς κηφήνες μιας ιδιοτέλειας που παγίδεψε τον λαό μεν, αλλά τους παραγκώνισε, δε, στην αμείλικτη πορεία της αλήθειας και της δικαίωσης του χρόνου…», λέει με νόημα, κλείνοντας, ο Σπύρος Καμπιώτης.