Ο Τζέιμς Ελρόι έχει τη δύναμη ακόμα κι ένα φωτογραφικό (κατά βάση) άλμπουμ με τη σφραγίδα ενός μουσείου αστυνομίας να το κάνει γεγονός.
Το νέο του συγγραφικό πόνημα, που το συνυπογράφει με τον Γκλιν Μάρτιν, διευθυντή του Ιστορικού Μουσείου της Αστυνομίας του Λος Αντζελες, έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον.
Θα παρουσιαστεί σήμερα, στο Μουσείο φυσικά, αφού στους δικούς του θησαυρούς οφείλεται. Kαι στη δική του οικονομική ενίσχυση αποσκοπεί.
Ο συγγραφέας της «Μαύρης ντάλιας» και του «Λος Αντζελες εμπιστευτικό», που ποτέ δεν έκρυψε το «εγκληματικό» του παρελθόν (κλοπές, διαρρήξεις κ.λπ.), κάθισε με την άνεσή του επί 21 μήνες παρέα με τον Γκλιν Μάρτιν.
Εκαναν βουτιά στα αρχεία του Μουσείου της Αστυνομίας του Λος Αντζελες και ειδικά στα φωτογραφικά (1890-1970).
Ανάμεσα στα άπειρα μαυρόασπρα κυρίως κλισέ, που οι ίδιοι οι αστυνομικοί έβγαζαν στους τόπους των εγκλημάτων, βρήκαν διαμάντια.
Και επέλεξαν μια χρονιά-ορόσημο. Το 1953. Τότε που διευθυντής της αστυνομίας του Λ.Α. ήταν ο περίφημος Γουίλιαμ Πάρκερ, αναμορφωτής του σώματος.
Τότε που 81 άγρια εγκλήματα δείχνουν ανάγλυφα όχι μόνο την πόλη αλλά και το πώς η μυθολογία της επηρέασε το φιλμ νουάρ.
Οι δύο άνδρες δεν είχαν μόνο να διαλέξουν φωτογραφίες, αλλά και να βρουν στοιχεία για τις ιστορίες τους.
Εκαναν παράλληλα έρευνα στα αρχεία της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας, στα ψηφιοποιημένα φύλλα των Los Angeles Times της εποχής, στους σκονισμένους φακέλους της αστυνομίας. Για να γράψει ο Ελρόι τα συνοδευτικά κείμενα δίπλα από κάθε φωτογραφία.
Αλλά και ένα εκτενές δοκίμιο, στο οποίο αναρωτιέται πάνω σε θέματα αισθητικής: την επίδραση που είχαν στο φιλμ νουάρ οι φωτογραφίες από τις σκηνές των εγκλημάτων. Διότι οι αστυνομικοί, οι ντετέκτιβ με τις φεντόρες, τα αίματα, τα πτώματα, είναι το υλικό από το οποίο πλάστηκαν κινηματογραφικά όνειρα γενιών και γενιών.
«Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι υψηλής τέχνης», λέει ο Ελρόι. «Κι όμως, δεν τραβήχτηκαν από επαγγελματίες, αλλά από αστυνομικούς εκπαιδευμένους μόνο στα όπλα. Συνδυάσαμε στο βιβλίο καταπληκτικές φωτογραφίες με ιστορίες γεμάτες νόημα».
Και επειδή δεν ξεχνάει ότι η μητέρα του δολοφονήθηκε στο Ελ Μόντε το 1958, καταλήγει: «Ηθελα να δείξω σεβασμό στα θύματα, σεβασμό και στους αστυνομικούς». Αλλωστε το βιβλίο έχει τίτλο «LAPD ‘53». Aστυνομία του Λος Αντζελες, έτος 1953.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας