Με βρίσκει αναγνώστης να πίνω τον καφέ μου έξω από την εφημερίδα, στον διάδρομο (καπνιστήριο) και πιάνουμε την κουβεντούλα. «Μου άρεσε κάτι που είχατε γράψει το καλοκαίρι για ένα φίλο σας Αυστραλό. Δεν ξέρετε πόσο ωραία ένιωσα. Πέρα από τα συναισθήματά μου όμως, ήταν πολύ όμορφα που ξεφύγατε από τα καθημερινά πολιτικά (μικροπολιτικά)· έχουμε μπουχτίσει πια γιατί όλα φαίνονται να επαναλαμβάνονται. Πάθαμε και το στραπάτσο με την Αριστερά...».
Είχε, όντως, ενδιαφέρον η ολιγόλεπτη συζήτηση, πυροδότησε ένα άνοιγμα στον μέσα κόσμο, στις επιθυμίες του καθενός, στις «αναμνήσεις» του. Η ανάγνωση είναι απόλαυση· αφ' ενός διότι είναι, ίσως, η μόνη πράξη χωρίς καταστολή και αφ' ετέρου διότι διευρύνει ψυχικούς και νοητικούς ορίζοντες.
Μου είπε για τον εαυτό του και την οικογένειά του, για τις προσπάθειες που κάνει (αλλ' εις μάτην) να μεταλαμπαδεύσει την αγάπη για την εφημερίδα στα παιδιά του, για το πόσο έχει βοηθηθεί στη συγκρότηση της προσωπικότητάς του αναγιγνώσκοντας την εφημερίδα, ειδικά αυτήν την εφημερίδα. Η ροή της συλλογικής προσπάθειας - πράξης αποκτά νόημα και ιστορικότητα, αναγόμενη σε απρόσμενα πεδία παιδαγωγικής, έξω από αλλοτριώσεις και χειραγωγήσεις.
Ρέει ο λόγος του· θέλει να προλάβει να τα πει όλα, να ξεσκάσει. Διακρίνω την αγωνία του να μιλήσει για τον εαυτό του, ευπρόσδεκτη η νότα του ζωντανού πολιτισμού της επικοινωνίας. Δεν υπάρχουν «περιφράξεις» και «αποκλεισμοί» στην κουβεντούλα, μια αύρα ελευθερίας και ψυχικής ανάτασης δροσίζει τον μικρό αποπνικτικό χώρο του καπνιστηρίου. Ξεδιπλώνει ταχύτατα την ταυτότητά του, αναστοχαζόμενος τα φτωχικά παιδικά του χρόνια, μιλάει για την πόρνη την ανάγκη που δεν του επέτρεψε να παρακολουθήσει θεμελιακές εγκύκλιες σπουδές. Εξακολουθεί να ελπίζει στην Αριστερά, ρίχνοντας όμως φαρμακερές ματιές στις πράξεις της ως κυβέρνησης.
Προλαβαίνει να μου πει για το θέατρο και τον κινηματογράφο, που τον ενθουσιάζουν, γεμίζει, όμως, μόνο με τα κείμενα της εφημερίδας. Η εφημερίδα είναι το παράθυρο από όπου αγναντεύει τον κόσμο, τον πλανήτη δηλαδή και τα σπλάγχνα του. Ζαλίζομαι από τις ριπές αλλά δεν διακόπτω. Οταν καταλαβαίνει ότι πιθανώς έχει μιλήσει υπέρ το δέον ζητεί συγγνώμη διακριτικά και καληνυχτίζει.
Δεν θέλει, όντως, πολλά πράγματα ο άνθρωπος. Μια μικρή επικοινωνία είναι αρκετή και ας εκρήγνυνται από τη λύσσα τους ψυχαναλυτές, ψυχίατροι και λοιποί ιατροί του πνεύματος. Χαρούμενη θλίψη με κυριεύει αλλά ο καφές διασχίζει ευχάριστα τον οισοφάγο· βοηθά την (πνευματική) πέψη.
Χαιρετώντας με με διαβεβαίωσε ότι δεν θα ξαναενοχλήσει. «Μα τι λέτε» προσπαθώ να πω αλλά έχει ήδη εξαφανιστεί. Εμεινε όμως το άρωμα της παιδικής του ηλικίας, το χωριό του, οι ξενιτεμένοι φίλοι του, το αχ για την κυβέρνηση της Αριστεράς. Να 'ναι καλά ο άνθρωπος.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας