Δεν λέει να τελειώσει το καλοκαίρι στο Ρέθυμνο. Είκοσι τρεις Σεπτέμβρη και ο ήλιος καίει, οι δρόμοι γεμάτοι αυτοκίνητα και τουρίστες. Μεσογειακό καλοκαίρι. Μικρές αναποδιές με αναγκάζουν να τριγυρίζω μόνος στην πόλη. Να, προχθές έβρεξε. Λέω θα κάνω μια βόλτα στο πρωινό απόβροχο, υποθέτοντας ότι θα είμαι σχεδόν μόνος. Λάθος υπόθεση. Βγήκα έξω από το σπίτι στην παλιά πόλη κι ένιωσα ασφυξία από τον πολύ κόσμο. Λες και είχαν σκαρίσει σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή. Δεν βρίσκει άκρη κανείς με τούτη τη χώρα -εδώ δεν βρίσκει άκρη γενικά, αλλά στο τέλος τέλος τι τη θέλεις την άκρη όταν το κουβάρι είναι αμετάκλητα μπερδεμένο; Ελα ντε.
Ισως κουράζει η παρατεταμένη καλοκαιρία μερικούς οργανισμούς, ίσως είναι θέμα κουλτούρας και... ιδεολογίας -σε άλλους κάνει καλό σε άλλους κακό [κινούμαι κάπου στη μέση παρά τις ορεσίβιες ενστάσεις μου]. Μες στην πλήρη σχεδόν τουριστικοποίηση της πόλης μού προκύπτει αναπάντεχη συζήτηση με παλαιόν της Αριστεράς στον ωραίο κήπο του Ρεθύμνου, μια πραγματική όαση δροσιάς και ηρεμίας, μακριά από τον πολυπληθή τουρισμό και τα άχαρα [όπως τα εισπράττω] γέλια των αλλοδαπών. Συζήτηση για τα κοινωνικά κινήματα και μορφές άμεσης δημοκρατίας, αποκεντρωμένης διοίκησης και άλλα σχετικά με το μεδούλι της Αριστεράς, τα οποία όμως η τελευταία δεν τα έχει περί πολλού, δημιουργώντας σύγχυση σε όσους την πιστεύουν και την έχουν μέσα τους.
Ευτυχώς, πέντε-έξι άνθρωποι εδώ, σε μια ολόκληρη πόλη, δεν έχουν χάσει την ευαισθησία τους και το πάθος τους για μια άλλη διακυβέρνηση, πέρα από τις στενές κομματικές ντιρεκτίβες και την κομματική υπακοή. Δεν εισακούγονται εντούτοις από τα μέλη του κόμματος παρότι παραμένουν στο κόμμα [εννοείται εδώ η κυβερνητική Αριστερά αλλά και άλλα κόμματα, που επιμένουν σε έναν γενικό σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, είτε συγκεντρωτικά είτε δημοκρατικά -πιάσε λύκο και καβάλα δηλαδή].
Εντυπωσιάζεται όντως κανείς με την ταχεία εξάπλωση του τουρισμού, ξεχνώντας ίσως ότι παραμελείται έως εγκαταλείπεται η πρωτογενής παραγωγή. Τα αμπέλια ξεριζώνονται και αντικαθίστανται υποτίθεται από την καλλιέργεια των αβοκάντος, οι τσικουδιές τους είναι καλές αλλά όχι και τόσο, οι ντομάτες και τα φρούτα χάνουν τη γεύση τους· ουδενός ιδρώνει το ους [δεν ιδρώνει αλλά είναι άκρως τεντωμένο να ακούει μικροπράγματα -κουτσομπολιό, πώς αλλιώς το λένε].
Δεν πάει καλά η Κρήτη, ωσαύτως η Ελλάδα, ομοίως η ανθρωπότητα. Αρα μη ζητάει κανείς να βρει ψύλλους στα άχυρα. Και λοιπόν; Δεν υπάρχει απάντηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποφασίσαμε να πάμε κατά διαόλου. Οργισμένοι οι νέοι από την εκμετάλλευση που βιώνουν από τους εργοδότες τους. Και πού θα οδηγήσει αυτή η οργή; Ποιος να τολμήσει να απαντήσει; Οχι άνθρωποι του τουρισμού βεβαίως, ούτε πολιτικοί και ανώτεροι [ή και κατώτεροι] κληρικοί, ούτε η Ακαδημία και τα Πανεπιστήμια -δεν γίνεται λόγος για δημοσιογράφους και συνδικαλιστές...
Αλλά λέγαμε για το καλοκαίρι και τον τουρισμό στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Σιγά τα λάχανα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας