Ερμηνεύεται η άθλια πράξη του άθλιου αυτού ανθρώπου, που ονομάζεται Στάθης Παναγιωτόπουλος και συμμετείχε ώς προχθές στην εκπομπή «Ράδιο αρβύλα», με ηθικούς, ανθρωπιστικούς λόγους; Οχι βέβαια. Μπορεί όμως να ερμηνευτεί αν κάποιος έχει καταλάβει τι συμβαίνει με όλους αυτούς τους ανθρώπους του θεάματος, που αποκτούν δημόσια εικόνα επειδή απλά γίνονται «αναγνωρίσιμοι» από το πόπολο και το εκμεταλλεύονται με κάθε [ιταμό] τρόπο.
Αίφνης θεωρούν ότι είναι κάτι ξεχωριστό, ότι έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους άλλους κοινούς θνητούς, ότι έχουν περισσότερη εξουσία, ότι μπορούν να πράξουν οτιδήποτε ατιμώρητα [διότι ποιος θα τολμήσει να τα βάλει με έναν άνθρωπο του θεάματος, που έχει διασυνδέσεις και είναι γνωστός, που έχει «δύναμη» και τα μέσα να τον διαλύσει σε μια αντιπαράθεση;]. Δεν λέω ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαστροφικές τάσεις, προς θεού· λέω ότι μετατρέπονται, μετά την «αναγνώρισή» τους, σε αλαζόνες και εκμεταλλεύονται την ευπιστία και λατρεία μεγάλου μέρους του τηλεοπτικού κοινού –αυτή η εκμετάλλευση είναι προϊόν απώλειας της δημοκρατικής συνείδησης, ας μη γελιόμαστε.
Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, και η παρέα του έβγαιναν στο γυαλί καυτηριάζοντας υποτίθεται τα καθιερωμένα και στηλιτεύοντας ρατσισμούς, σεξισμούς και όλα τα κακά της μοίρας μας [τα κακώς κείμενα λόγω κυρίως της αδράνειάς μας, της νέας κοινωνικής πραγματικότητας]. Οι άλλοι τρεις ισχυρίζονται ότι δεν γνώριζαν τίποτα. Τους πιστεύουμε. Απολύτως. Δεν υπάρχει άλλωστε συλλογική ευθύνη.
Είπαν ακόμη, αναφερόμενοι στον ανεκδιήγητο Αδωνι, ότι δεν έχουν θεσμικό ρόλο όπως αυτός. Εχουν όμως ρόλο παιδαγωγικό, μην το ξεχνούν αυτό, που είναι καταλυτικός για την κοινωνία. Δεν είναι ελέφαντες λοιπόν, το αναγνωρίζουμε, το βλέπουμε, τους πιστεύουμε. Πώς, όμως, είναι δυνατόν να συνεχίσουν την εκπομπή; είναι κάπως ακατανόητο –και ίσως λίγο προκλητικό. Αυτοί οι άνθρωποι, όλοι σχεδόν οι άνθρωποι του θεάματος, εκόντες άκοντες επηρεάζουν την ευκολόπιστη και αφελή συνήθως κοινή γνώμη. Η παιδεία στην Ελλάδα –και παντού– έχει, χρόνια τώρα, υποκατασταθεί από τηλεοπτικές εκπομπές και δημοσιογράφους αδιάφορους για την ελληνική ιστορία και ελληνική γλώσσα.
Και, επιτέλους, ποια σάτιρα, ποιο χιούμορ, ποια αντίσταση στα τετριμμένα και άθλια που μας περιβάλλουν; Μία από τα ίδια και η εν λόγω εκπομπή, με εκβιασμό μάλιστα του γέλιου. Αυτό δεν έχει σημασία τώρα. Σημασία έχει να αντιληφθούμε οι κοινοί θνητοί πόσο υπερφίαλοι και αλαζόνες είναι [γίνονται] οι περισσότεροι άνθρωποι του θεάματος και να πάψουμε να τους αντιμετωπίζουμε με το στόμα ανοιχτό, χωρίς επιφυλάξεις, δίχως κριτική ματιά και θετική καχυποψία.
Αυτές είναι απλές διαπιστώσεις –η μνησικακία δεν ταιριάζει στους απλούς ανθρώπους, που απλώς δυσφορούν με τη χαμηλή ποιότητα που προσφέρουν οι άνθρωποι του θεάματος. Δεν έχουν λοιπόν καμία ευθύνη για τον τέταρτο οι τρεις, δεν έχουν όμως και το σθένος να παραιτηθούν μετά ένα τέτοιων διαστάσεων σκάνδαλο, μετά την άθλια και ελεεινή πράξη του τέταρτου. Ή είναι τέσσερις ή δεν είναι. Είναι γενναιότητα η παραίτηση –απαιτεί βεβαίως σθένος η αντιμετώπιση της ανεργίας. Στα δύσκολα κρίνονται οι άνθρωποι –και η αξιοπρέπειά τους.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας