Ελεγε ο Νίτσε -ο πολύ παρεξηγημένος αυτός συγγραφέας- ότι «έχει μεγάλη σημασία για τη μοίρα ενός λαού και της ανθρωπότητας το ξεκίνημα της κουλτούρας από τη σωστή θέση - όχι από την “ψυχή” (όπως πίστευε η μοιραία δεισιδαιμονία των κληρικών και των ημικληρικών): η σωστή θέση είναι το σώμα, η χειρονομία, η δίαιτα, η φυσιολογία. Τα υπόλοιπα έπονται... Γι’ αυτό τον λόγο οι Ελληνες παραμένουν το πρώτο πολιτιστικό γεγονός της Ιστορίας: ήξεραν, έκαναν αυτό που έπρεπε· και ο χριστιανισμός, που περιφρονούσε το σώμα, ήταν η μεγαλύτερη ατυχία της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα».
Οσο αξιωματικά ή αυθαίρετα κι αν ακούγονται όλα αυτά, εμπεριέχουν εντούτοις μια πικρή δόση αλήθειας. Ο πολιτισμός απουσιάζει από τις ανοιξιάτικες εορταστικές ημέρες. Η νηστεία, θαυμάσια ευκαιρία για μια επιστροφή στις χαμένες -φτωχές- γεύσεις, έχει καταντήσει ένας υπερκορεσμός θαλασσινών εδεσμάτων. Αποδεικνύεται έτσι ότι δεν κυκλοφορεί μέσα μας ως ιερονομική υγεία αλλά σαν μια ευτελισμένη συνήθεια που ουδόλως λαμβάνει υπ’ όψιν το ανθρώπινο σώμα. Η τέτοιου είδους νηστεία περιφρονεί το σώμα, το οποίο μάταια αναζητεί μια λύτρωση από την καθημερινή σαρκοφαγία και τη συνακόλουθη ταλαιπωρία των κυττάρων του. Αρα περιφρονούμε τον τόπο κατοικίας μας, την κάθε μέρα μας, το κάθε βήμα μας, την ανάσα μας. Εμείς οι αλίμονοι, οι έρημοι και μόνοι μέσα στη βεβαιότητα της ομάδας μας, της ιδεολογικής μας οικογένειας, του κομματικού μας καθοδηγητισμού. Εμείς οι ίδιοι επιδιδόμαστε σε χυδαία συμπεριφορά απέναντι στο σώμα που διαθέτουμε. Είναι φρίκη, αλλά αυτό κάνουμε.
Για τούτο και χάνουμε τη σωστή θέση ως λαός και ως χώρα· βεβιασμένες χειρονομίες, απνευστί βηματισμός, λάγνος (ακόμη) καταναλωτισμός. Ατσούμπαλοι στη διάχυση των βλεμμάτων, κούτσουρα στον χορό, ανεπίδεκτοι γενικά της κουλτούρας του σώματος, ευεπίφοροι όμως σε οισοφαγικές, τερψιλαρύγγιες γεύσεις ποσοτήτων. Οι πλείστοι ακούμε τη λέξη νηστεία και γελάμε. Θα ’πρεπε ίσως να το ξανασκεφτούμε όσο γελοίο κι αν μάς φαίνεται. Στο μυαλό επικρατεί η γελοιότητα, όχι στο σώμα, όσο αντιφατικό και παράδοξο κι αν ακούγεται. Οι επιθυμίες γεννάνε τη νοσηρότητα, επιθυμίες που είναι καρπός εκπαίδευσης και όχι απόρροια της γλώσσας του σώματος.
Ανθρώποις γίγνεσθαι οκόσα θέλουσιν ουκ άμεινον (δεν είναι και το πιο φρόνιμο να πραγματοποιούνται όλες οι επιθυμίες του ανθρώπου), έλεγε ο οξύνους Ηράκλειτος, ο ίδιος που διαπίστωνε ότι οι πολλοί κεκόρηνται όκωσπερ κτήνεα (το πλήθος χορταίνει σαν τα κτήνη). Φαντάζουν μια ωραία πρόκληση τούτες οι μέρες για μια εισδοχή στον αντικαταναλωτισμό. Ο ίδιος φιλόσοφος προσπάθησε να πείσει τους κακομαθημένους Εφέσιους ότι μπορούν να ζήσουν με λίγο κριθάρι. Μάταιος κόπος. Κοντά τρεις χιλιετίες τώρα το σώμα περιφρονείται και δεν φταίει μόνο ο χριστιανισμός γι’ αυτή την ατιμωτική απέναντι στο σώμα στάση μας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας