Δηλώνει συνεπής αναγνώστης της εφημερίδας από τη γέννησή της (την πρώτη μέρα κυκλοφορίας).
Συμφωνεί άλλοτε και διαφωνεί τις περισσότερες φορές με αρκετούς από τους συντάκτες, παρ’ όλα αυτά είναι το μόνο μέσο από το οποίο θεωρεί ότι ενημερώνεται χωρίς να νιώθει ότι τον κοροϊδεύουν ή ότι υποτιμούν την ορθοκρισία και ανεξαρτησία του.
Διακριτικός και ευγενικός. Εκφράζει μια πίκρα μιλώντας για τη σύνθεση της κυβέρνησης χωρίς καμιά επιθετικότητα, δίχως ύβρεις και υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς για τα στελέχη της.
Παλαιάς κοπής άνθρωπος, θέλει να μιλήσει λίγο παραπάνω· τον ενθαρρύνω ανάβοντας ένα τσιγάρο, ένδειξη ότι είμαι έτοιμος να ακούσω.
«Θυμάμαι -μου λέει- πώς χαιρόμασταν πολλοί όταν βλέπαμε τρία νεαρά παιδιά να βγαίνουν από το Μαξίμου και να περπατούν χαμογελαστά και αεράτα στους κήπους του μεγάρου. Να, λέγαμε, ήρθε η ώρα της Αριστεράς, αυτό είναι η Αριστερά: νέο αίμα, καθαρά πρόσωπα, με σφρίγος και αποφασιστικότητα· το μέλλον της χώρας!».
Κομπιάζει για λίγο. Σταματά. «Και ύστερα;», προσπαθώ να του δώσω την εντύπωση ότι με ενδιαφέρουν όσα λέει.
«Ε, δεν έχει ύστερα, αγαπητέ. Ο ένας παραιτήθηκε και αποσύρθηκε διακριτικά από το πολιτικό προσκήνιο. Οι άλλοι δύο προσπάθησαν (όχι χωρίς κάποια οίηση) να κυβερνήσουν μόνοι τους τη χώρα. Εμείς οι πρεσβύτεροι γνωρίζουμε ότι οι νέοι είναι για να πολεμάνε και όχι να κυβερνάνε. Οι μεγάλοι στρατηλάτες είχαν συμβούλους ηλικιωμένους· τους νέους τούς έριχναν στη μάχη. Είναι γνωστά αυτά από την εποχή του Μεγαλέξανδρου».
Αντιδρώ: «Μα, έτσι (ενίσταμαι, κάπως...) απαγορεύουμε στους νέους να διεκδικήσουν αξιώματα, τους αποκλείουμε από την πολιτική και τη διακυβέρνηση. Τι να κάνουν δηλαδή οι νέοι που εξελέγησαν βουλευτές, να μην ενδιαφερθούν για κυβερνητικές θέσεις;».
«Να στρωθούν στη δουλειά, να εκπονήσουν μελέτες για την ανασυγκρότηση της χώρας, να διαβάσουν τους νόμους και να παραδειγματιστούν από το δικό μας αλλά και από άλλα Συντάγματα (αφού όλα ξεκινάνε από τον λαό), να οργώσουν την επαρχία, να έλθουν σε επαφή με εργαζόμενους και νέους επιστήμονες, με τα συνδικάτα και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Να αφήσουν την υψηλή διπλωματία στους “δημογέροντες”, σε σοφούς και μετρημένους».
«Μα...», προσπαθώ να πω κάτι αλλά με διακόπτει.
«Δεν έχει μα... Μαζεύτηκαν στην κορυφή της ιεραρχίας όλοι οι νεοφώτιστοι χωρίς μελέτες, χωρίς προγράμματα, εγκληματικά ανέτοιμοι θα έλεγα. Εγκλωβίστηκε ο πρωθυπουργός ανάμεσα στις προσωπικές του φιλίες, στον κομματικό μηχανισμό και στις παραχωρήσεις προς τρίτους, ξένους με την Αριστερά προκειμένου να εδραιώσει την πρωθυπουργική καρέκλα. Κι έτσι μαζεύτηκαν γύρω του ένα σωρό άχρηστοι και ανεύθυνοι, άγουροι και άκαπνοι· η Αριστερά νικήθηκε κατά κράτος από τους εξουσιολάγνους. Διαφωνείτε αγαπητέ;».
Δεν διαφωνούσα ουσιαστικά, αλλά έτσι που μου μιλούσε σαν πολυβόλο ζαλίστηκα.
Αρύομαι από τον τόπο των καλών τρόπων μια δικαιολογία και καληνυχτώ, ευχαριστώντας τον για την ολιγόλεπτη κουβεντούλα μας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας