Συμπληρώνονται αύριο -16 Φεβρουαρίου- 52 χρόνια από τη δικαίωση, δυστυχώς προσωρινή, των αγώνων τής μετά τον εμφύλιο δημοκρατικής νεολαίας με τη μεγάλη εκλογική νίκη της Ενώσεως Κέντρου υπό την ηγεσία του «Γέρου της Δημοκρατίας» Γεωργίου Παπανδρέου, εμπνευστή και ανυποχώρητου μαχητή του ιστορικού Ανένδοτου Αγώνα κατά της βίας και νοθείας των εκλογών του 1961, κατά του παρακράτους και κατά των ανακτορικών επεμβάσεων στην πολιτική ζωή και τη διακυβέρνηση της χώρας.
Είχε προηγηθεί η νίκη στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963, που δεν έδωσε όμως αυτοδυναμία στην Ενωση Κέντρου, η οποία σχημάτισε κυβέρνηση στις 8 Νοεμβρίου και στις 24 Δεκεμβρίου πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή -υπέρ ψήφισαν και οι βουλευτές της ΕΔΑ, αλλά ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν θέλησε να στηριχθεί στις ψήφους της Αριστεράς, υπέβαλε παραίτηση και ζήτησε να διενεργηθούν νέες εκλογές.
Στις 31 Δεκεμβρίου 1963 σχηματίστηκε υπηρεσιακή κυβέρνηση και προκηρύχθηκαν εκλογές για τις 16 Φεβρουαρίου 1964. Στο μεταξύ ο Κων. Καραμανλής στις 9 Δεκεμβρίου 1963, μετά την ήττα του στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου, παραιτείται από την ηγεσία της ΕΡΕ, αναχωρεί στο εξωτερικό και με επιστολή του προς τους βουλευτές του κόμματός του ανακοίνωσε την απόφασή του να αποχωρήσει από την πολιτική και άφησε διάδοχό του στην ηγεσία του κόμματος τον Παναγ. Κανελλόπουλο.
Η μετά τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου κυβέρνηση των 50 ημερών της Ενώσεως Κέντρου πήρε σημαντικά μέτρα, που ανέβασαν τη δημοτικότητά της. Μεταξύ άλλων: Καθιέρωσε τη δωρεάν Παιδεία σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες και γενίκευσε τις κρατικές υποτροφίες. Διπλασίασε τις βασικές αποδοχές των δικαστικών. Ρύθμισε τα αγροτικά χρέη. Απέλυσε από τις φυλακές πολιτικούς κρατούμενους (979 ήταν οι κρατούμενοι).
Ο προεκλογικός αγώνας, ωστόσο, έγινε σε φορτισμένο κλίμα. Η ΕΡΕ με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο στήριξε την προεκλογική της εκστρατεία σε μια συστηματική κινδυνολογία για την οικονομία και τη νομισματική σταθερότητα. Υποστήριξε με όλα τα μέσα ότι η οικονομία κλονίστηκε με τις παροχές της κυβέρνησης Παπανδρέου προς τους εργαζομένους και τους αγρότες. Κεντρικό σύνθημα της κινδυνολογίας που εξαπολύθηκε ήταν: «Αυτή η δραχμή είναι δική σου.
Πρόσεξε να μη σου την πάρει ο Παπανδρέου». Οικονομικοί παράγοντες της Δεξιάς απέσυραν από τις τράπεζες τις καταθέσεις τους και αγόραζαν χρυσές λίρες, παρασύροντας στο παιχνίδι της χρυσοφιλίας και απλούς καταθέτες. Η Τράπεζα της Ελλάδος για να συγκρατήσει την τιμή της δραχμής αναγκάστηκε να πουλάει χρυσές λίρες, με αποτέλεσμα να μειωθούν τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας.
Στις 10 Ιανουαρίου 1964 ο διοικητής της Τράπεζας καθηγητής Ξεν. Ζολώτας δήλωσε ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι καλύτερη από κάθε άλλη φορά και προειδοποίησε όσους κερδοσκοπούν ότι τελικά θα χάσουν. Η επίθεση κατά της δραχμής συνεχίστηκε, αλλά το ρεύμα υπέρ της Ενώσεως Κέντρου δεν ανεκόπη και οι κάλπες της 16ης Φεβρουαρίου 1964 της έδωσαν 52,7% και 171 έδρες.
Πιστέψαμε τότε, όσοι ζήσαμε τα γεγονότα, ότι η Δημοκρατία νίκησε και τερματίστηκε η περίοδος της ανωμαλίας. Πολύ γρήγορα, όμως, με τη δράση του παρακράτους, όπως και με τις παρεμβάσεις των ανακτόρων, η χώρα μπήκε σε πολιτική κρίση. Για την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης εργάστηκαν και οι Αμερικανοί μετά την άρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου να υποκύψει σε πιέσεις του προέδρου Τζόνσον τον Ιούνιο του 1964 στην Ουάσινγκτον για να συναντήσει τον Τούρκο πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού και να αποδεχθεί το σχέδιο Ατσεσον για το Κυπριακό.
Το 1965 οι πολιτικές εξελίξεις ήταν δραματικές και η κυβέρνηση του 52,7% θα ανατραπεί με βασιλικό συνταγματικό πραξικόπημα, που στηρίχθηκε με αποστασίες κυβερνητικών βουλευτών, οι οποίοι σχημάτιζαν κυβερνήσεις με τη στήριξη της ΕΡΕ «για να εξουθενωθεί ο Παπανδρέου», όπως συνιστούσε από το Παρίσι ο Κων. Καραμανλής. Η ανωμαλία αναπόφευκτα οδήγησε στην απριλιανή δικτατορία το 1967.
Με την κατάρρευση της δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974, την κατάργηση της μοναρχίας με καθαρό δημοψήφισμα και την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όλοι πιστέψαμε ότι η Ελλάδα μπήκε στον δρόμο της καθαρής κοινοβουλευτικής προεδρευομένης δημοκρατίας και πώς τελείωσε οριστικά η περίοδος της ανωμαλίας. Πολύ σύντομα, όμως, φτάσαμε στη βαθιά οικονομική κρίση, δηλαδή σε μια άλλη ανωμαλία με οδυνηρές συνέπειες για τις αδύναμες κοινωνικές τάξεις.
Υπάρχουν κοινά στοιχεία μεταξύ της προδικτατορικής ανωμαλίας και της τωρινής κρίσης; Αποδίδεται η ανωμαλία, που οδήγησε στη δικτατορία, στις ανακτορικές παρεμβάσεις και στο παρακράτος. Τι έκανε όμως η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου για να διαλύσει το παρακράτος και να εξουδετερώσει τις δυνάμεις της ανωμαλίας; Πολύ αργότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου θα πει για τη νίκη του 1964: «Πήραμε την κυβέρνηση. Δεν πήραμε την εξουσία».
Οι μεταδικτατορικές κυβερνήσεις θα έπρεπε να πάρουν και την εξουσία, αφού δεν υπήρχαν τα ανάκτορα και το παρακράτος. Αλλά, όπως και προδικτατορικά, υπήρχε ο ξένος παράγοντας και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που οδήγησαν στη διαπλοκή με την εξουσία.
Μοιάζει με ανέκδοτο να ισχυρίζεται η σημερινή κυβέρνηση ότι πολεμάει τη διαπλοκή περιορίζοντας μόνο σε 4 τις άδειες για τη λειτουργία τηλεοπτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας. Επιτέλους ο πολιτικός κόσμος θα ομολογήσει τα αίτια της κακοδαιμονίας του τόπου, που κατά τον Ελευθέριο Βενιζέλο είναι η συναλλαγή;
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας