Μια μέρα στο ευαγές ΙΚΑ ή πως πατάχθηκε η γραφειοκρατία

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η γραφειοκρατία μένει. Πήγα που λέτε στο ΙΚΑ, σε ποιο παράρτημα δεν έχει σημασία, παντού τα ίδια είναι, προκειμένου η σύνταξη του πατέρα μου, που αποβίωσε πρόσφατα, να μεταβιβαστεί στη μητέρα μου.

Στην πρώτη επίσκεψη πήγα διερευνητικά, προκειμένου να μου πουν τα δικαιολογητικά.

Η ευγενέστατη, είναι η αλήθεια, υπάλληλος, μου έδωσε μια λίστα.

Εκτός των δύο αιτήσεων και της εξουσιοδότησης ή του πληρεξουσίου, ζητούσαν:

➥ Έγγραφες βεβαιώσεις για το ΑΜΚΑ και το ΑΜΑ (Αριθμός Μητρώου Ασφαλισμένου) που -σημειωτέον- αναγράφονται στο βιβλιάριο υγείας του ασφαλισμένου.

➥ Εκκαθαριστικό της εφορίας, ενημερωτικό σημείωμα συντάξεων του θανόντος και της δικαιούχου, πιστοποιητικό εγγυτέρων συγγενών από το δήμο, ληξιαρχική πράξη γάμου.

➥ Τώρα, αν στο πιστοποιητικό εγγυτέρων συγγενών δεν αναφερόταν ότι ο γάμος ήταν σε  ισχύ, έπρεπε να φέρω κι ένα ακόμη χαρτί που θα το βεβαίωνε. Ευτυχώς, στο πιστοποιητικό από το δήμο Αθηναίων αναφερόταν. 

Επιπλοκή υπήρχε και για τη ληξιαρχική πράξη γάμου, γιατί οι γονείς μου είχαν κάνει το λάθος να παντρευτούν το 1960 στην Κωνσταντινούπολή, όπου ζούσαν τότε.

Και παρότι προσκόμισα το πιστοποιητικό του γάμου τους -σε πάπυρο παρακαλώ- από το Πατριαρχείο, έπρεπε να πάω και στο ειδικό ληξιαρχείο Αθηνών στη Μητροπόλεως και να φέρω ένα ακόμη χαρτί που να πιστοποιεί το γεγονός.

Απαραίτητη βεβαίως και φωτοτυπία βιβλιαρίου τράπεζας με πρώτο το όνομα της μητέρας μου.

Λογικό -το μόνο- αφού εκεί θα καταβάλλεται η σύνταξη. Περιττόν να σημειώσω ότι στις αιτήσεις έπρεπε να ξανασυμπληρώσω όλα αυτά τα στοιχεία, συν άλλα ων ουκ έστιν αριθμός

Τα πήγα όλα αυτά, τα εξέτασε ένα προς ένα η υπάλληλος, με έστειλε περί τις πέντε φορές στο διπλανό φωτοτυπείο γιατί όλο και κάτι καινούργιο χρειαζόταν εις διπλούν και τελικά τα παρέλαβε. Στο ερώτημα πότε θα εκδοθεί η σύνταξη η απάντηση ήταν «βιάζεστε κυρία μου».

Προηγουμένως ,στο ίδιο κτίριο, είχα ζήσει το παράλογο.

Πήγα κάποιες αποδείξεις προς είσπραξη διότι, δυστυχώς, κάποια βράδυα, ο μπαμπάς μου είχε χρειαστεί αποκλειστική νοσοκόμα. Και πληροφορήθηκα ότι για να μου καταβληθούν τα χρήματα πρέπει να έχω χαρτί από το ειρηνοδικείο για τη δημοσίευση ή μη διαθήκης.

Παράλογο; Δεν απαντά...

Στην ουρά πίσω από μένα, που δε με λες και το πρώτο νιάτο πια, περίμεναν διάφορες γιαγιάδες.

Φαντάζομαι την απελπισία τους όταν τους ζήτησαν όλα αυτά τα χαρτιά. Αυτές θα πάρουν σύνταξη λίγο προ του τάφου, υποθέτω βασίμως, γιατί τόσο θα κάνουν έως ότου συγκεντρώσουν όλη αυτή τη χαρτούρα.

Κατόποιν όλων αυτών, μην τολμήσει άνθρωπος να μου (ξανα) μιλήσει για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης και την πάταξη της γραφειοκρατίας. Θα γίνουμε από δύο χωριά.