«Θα εισηγηθώ ο όρος “μπάτσος” να κινεί απευθείας αυτόφωρο ποινικό αδίκημα», υπογράμμισε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Θάνος Πλεύρης. Μάλιστα. Ενδιαφέρουσα πρόταση. Ποινικοποιώντας τις λέξεις βγάζουμε από τη μέση και τις ιδέες που κουβαλάνε. Μ’ έναν σμπάρο δυο τρυγόνια δηλαδή.
Για να εφαρμοστεί όμως, αφού ψηφιστεί από τους βουλευτές όλων των δεξιών κομμάτων, θα χρειαστεί να γίνουν κάποια πράγματα. Να έχει αναδρομική ισχύ γιατί καλά το από δω και πέρα, τι γίνεται με όλα όσα υπάρχουν σήμερα, είναι προσιτά στους πολίτες και μολύνουν τις συνειδήσεις τους; Συνεπώς μία είναι η λύση. Να απαγορευθούν ή να λογοκριθούν ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και βιβλία που έχουν τη λέξη μπάτσος. Ενδεχομένως τα βιβλία να πρέπει να καούν σε δημόσιες τελετές κατά το παράδειγμα των ναζί, αλλά αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Επιβάλλεται επίσης οι λογοκριτές να είναι προσεκτικοί γιατί η λέξη μπάτσος σημαίνει και χαστούκι. Να μην κατηγορηθεί το καθεστώς για ερασιτεχνισμό.
Μόνο αυτή η λέξη όμως έχει πρόβλημα; Υπάρχουν ένα σωρό άλλες και κάτι οφείλουμε να κάνουμε. Μπαίνοντας λοιπόν στη λογική του κ. Πλεύρη προτείνουμε ορισμένες λέξεις που θα πρέπει η χρήση τους να απαγορευτεί και κάποια πρόσωπα που θα πρέπει να εξοριστούν από τη δημόσια συζήτηση γιατί έχουν κακό παρελθόν, δηλητηριάζουν τις ψυχές κυρίως των νέων ανθρώπων και καλλιεργούν αυταπάτες στους πληβείους ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Αδιανόητη σκέψη αυτή αφού ως γνωστόν δεν υπάρχει εναλλακτική. Το έχει πει η πρωθιέρεια του νεοφιλελευθερισμού Θάτσερ.
Χωρίς δεύτερη κουβέντα οι λέξεις σοσιαλισμός και κομμουνισμός. Είναι επικίνδυνες και μεταφέρουν ελαττωματικές ιδέες. Αρκετά έχει τραβήξει η ανθρωπότητα απ’ όσους δοκίμασαν να κάνουν ριζικές ανατροπές, που επεδίωξαν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη των τίμιων, θεοσεβούμενων και φιλάνθρωπων πλουσίων και να δώσουν στους από κάτω την ευκαιρία να γίνουν αφέντες. Για τη λέξη επανάσταση δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι πρέπει να βγει από τη μέση γιατί για επανάσταση μιλούσαν και οι φασίστες και οι ναζιστές και οι στρατοκράτες όλων των χωρών όταν έκαναν πραξικοπήματα. Να το ξανασκεφτούμε. Το ίδιο πρόβλημα και με τη λέξη δικτατορία. Αθώα όταν αναφερόμαστε στις δικτατορίες των εθνικώς σκεπτόμενων πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων. Υπάρχει όμως και η δικτατορία του προλεταριάτου. Ανατριχίλα. Κι αυτό ας το ξανασκεφτούμε. Ας μη βιαζόμαστε.
Παράπλευρο ερώτημα: τι κάνουμε με τα κόμματα που φέρουν στον τίτλο τους τις λέξεις σοσιαλισμός και κομμουνισμός; Θέλει προσοχή. Εκείνα που λέγονται σοσιαλιστικά τα επιτρέπουμε γιατί για αυτά ο σοσιαλισμός είναι μια λέξη χωρίς περιεχόμενο. Με τα κομμουνιστικά πρέπει να προσέξουμε περισσότερο. Οσο είναι ακίνδυνα τα αφήνουμε να ζουν και πουλάμε εκ του ασφαλούς ιδεολογική ευρυχωρία, αν όμως προσπαθήσουν να βγουν από το περιθώριο και να διεκδικήσουν πρωταγωνιστικό ρόλο τα αντιμετωπίζουμε με κάθε πρόσφορο μέσο. Απαγορεύεται η λέξη αποστασία γιατί θυμίζει στο κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας οικεία κακά. Στο πυρ το εξώτερον οι λέξεις αναρχία, ανυπακοή, ακτιβισμός, κεφαλαιοκρατία, αθεϊσμός, αγνωστικισμός και όλες οι συγγενείς τους γιατί παραπέμπουν σε θεωρίες που έχουν στόχο να γκρεμίσουν το καθεστώς που με τόσο κόπο έχει χτίσει η παράταξη, η οποία υπηρετεί με συνέπεια το ιερό τρίπτυχο πατρίς - θρησκεία - οικογένεια.
Και πάμε στα πρόσωπα. Εννοείται ότι πρέπει να τεθούν εκτός νόμου πολλά. Για παράδειγμα: ο Ροβεσπιέρος. Ο άτιμος έστειλε στην γκιλοτίνα τους βασιλιάδες και αυτόν αντέγραψαν όλοι οι επαναστάτες. Πολύ κακό προηγούμενο. Ο Μαρξ. Η δική του θεωρία όπλισε τους αποσυνάγωγους και εξακολουθεί να θεωρείται, αν είναι δυνατόν, σημαντικός στοχαστής. Ποιος, αυτός, που είπε ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού και είχε εξωσυζυγικές σχέσεις. Και αμαρτωλός και ταραχοποιός.
Ο Λένιν. Αποκαθήλωσε τον τσαρισμό, αφάνισε όλα τα μέλη της οικογένειας των τσάρων, κυνήγησε την Εκκλησία, αρνήθηκε να πληρώσει τα χρέη της Ρωσίας στις ξένες χώρες, απαλλοτρίωσε τις περιουσίες των πλουσίων και επέμενε ότι η επανάσταση είναι η λύση για τις κοινωνίες. Ο Τρότσκι. Αρχηγός του Κόκκινου Στρατού, ξεπάστρεψε χωρίς έλεος τους αντιπάλους των μπολσεβίκων, ενώ τα φληναφήματά του περί διαρκούς και παγκόσμιας επανάστασης παρέσυραν κόσμο και κοσμάκη.
Φυσικά ο Τσε Γκεβάρα. Ηθελε ο αδίστακτος να κάνει εξαγωγή της επανάστασης. Ευτυχώς που απέτυχε αλλά παραμένει παγκόσμιο σύμβολο για όσους νομίζουν ότι αδικούνται από τη φυσική τάξη των πραγμάτων. Ο Μάο. Με το τσιτάτο αυτουνού «μεγάλη αναταραχή, ωραία κατάσταση» φαντασιώνονται τα ακροαριστερά γκρουπούσκουλα και οι ένοπλες ομάδες. Οι Μπακούνιν και Κροπότκιν. Αυτοί επηρεάζουν τους μπαχαλάκηδες που έχουν καταστρέψει τα πανεπιστήμιά μας και δημιουργούν ανασφάλεια στους φιλήσυχους νοικοκυραίους που μας ψηφίζουν.
Με τον Στάλιν τι κάνουμε; Μεγάλο δίλημμα. Αλλοι τον θαυμάζουν, άλλοι τον αποκαλούν νεκροθάφτη της ρωσικής επανάστασης. Τον κρατάμε στην κυκλοφορία και τονίζουμε τη συμβολή του στην επιχείρηση δυσφήμησης του σοσιαλισμού. Ηταν μια πρόχειρη καταγραφή των ένοχων λέξεων και των επικίνδυνων προσωπικοτήτων. Ας ξεκινήσουμε και στην πορεία μεγαλώνουμε τον κατάλογο.
Aνάγωγα
Μόλις 47 από τους 800 απολυμένους της ΛΑΡΚΟ έχουν απορροφηθεί στα πολυδιαφημισμένα προγράμματα απασχόλησης της κυβέρνησης. Αλλη μία επιτυχία του επιτελικού κράτους της Δεξιάς.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας