Θα μείνουν στην ελληνική πολιτική ιστορία αυτές οι εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, και προπαντός η προεκλογική τους περίοδος, παράδειγμα προς αποφυγήν, διότι περιφρονήθηκαν και περιφρονούνται βασικές αρχές της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας από τα κόμματα, τα οποία πέραν αυτού υποτίμησαν και την πολιτική νοημοσύνη του εκλογικού σώματος, το οποίο οδηγείται για τρίτη φορά μέσα σε οκτώ μήνες, χωρίς ουσιαστικό λόγο, στις κάλπες, αλλά μόνο και μόνο για να αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη διάσπαση.
Διατυμπανίζεται από όλους ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. «Αγνοείται» όμως, προκλητικά και υποκριτικά, ότι η πρώτη διέξοδος σε οποιαδήποτε κρίση δεν είναι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, αλλά η αναζήτηση διεξόδου με συνεννόηση και συνεργασία των κομμάτων, προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση και να εξαντληθεί η τετραετία, η οποία σπάνια στην Ελλάδα εξαντλείται, με αποτέλεσμα να υπάρχει συνεχώς πολιτική αστάθεια και να μην ολοκληρώνονται τα όποια κυβερνητικά προγράμματα για την αντιμετώπιση μεγάλων προβλημάτων του τόπου.
Πέραν αυτού, οι εκλογές έχουν και πολλαπλό οικονομικό κόστος, το οποίο πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες. Είναι γνωστό ότι κατά την προεκλογική περίοδο παραλύει κυριολεκτικά το κράτος, καθώς αδρανούν οι δημόσιες υπηρεσίες, και προπαντός οι φοροεισπρακτικές, με αποτέλεσμα να οργιάζουν η φοροδιαφυγή, η φοροαποφυγή και η φοροκλοπή.
Κάθε κόμμα που διεκδικεί την εξουσία επεξεργάζεται και διαμορφώνει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, που αποδέχονται και εγκρίνουν τα κομματικά όργανα μετά από διεξοδική συζήτηση.
Επομένως και ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να έχει πρόγραμμα, το οποίο είχαν αποδεχθεί και εγκρίνει όλες οι συνιστώσες του. Σχημάτισε κυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Ελληνες, στην οποία μετείχαν, και μάλιστα σε κορυφαία υπουργεία, και στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας, με πρώτο και καλύτερο τον ηγέτη της Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, υπό την πίεση των δανειστών για να υπογραφεί νέο μνημόνιο, βρέθηκε σε αδιέξοδο. Επρεπε να επιλέξει ανάμεσα στη ρήξη και την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη και το ευρώ ή τον συμβιβασμό. Εκτιμώντας, προφανώς, ότι το κόστος της ρήξης θα ήταν ασήκωτο, οδηγήθηκε στον συμβιβασμό, τον οποίο υπέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας μετά από δραματικές έως εξοντωτικές διαπραγματεύσεις.
Και τότε, όταν ήρθε για ψήφιση στη Βουλή η συμφωνία, συνέβη το παγκοσμίως παράλογο: τη συμφωνία υπερψήφισε η αντιπολίτευση και ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την καταψήφισε η ομάδα Λαφαζάνη, με τη δήλωση ότι «στηρίζει την κυβέρνηση, αλλά καταψηφίζει τη συμφωνία»!
Η ρήξη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναπόφευκτη, αλλά και προγραμματισμένη από τη συνιστώσα Λαφαζάνη, η οποία κατέληξε στη δημιουργία νέου κόμματος με την επωνυμία ΛΑ.Ε. (Λαϊκή Ενότητα). Ηταν κι αυτή μια παγκόσμια πρωτοτυπία, δηλαδή να επιδιώκεται λαϊκή ενότητα με διάσπαση!
Ακολούθησαν, ωστόσο, και άλλα παράλογα με τις διερευνητικές εντολές και τις πρωτοβουλίες σύγκρουσης με τους πάντες και τα πάντα της προέδρου της Βουλής, Ζωής Κωνσταντοπούλου, την οποία ανταγωνίστηκε στις συγκρούσεις έως και με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, εμφανιζόμενος και αυτός ως αυθεντικός και αναμφισβήτητος ερμηνευτής του Συντάγματος και των κανόνων λειτουργίας της δικής του «κοπής» δημοκρατίας.
Αποκαλύφθηκε με τις διερευνητικές εντολές και με την άρνηση των περισσότερων κομμάτων να συγκληθεί συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι θα παραμείνει κλειστός και μετεκλογικά ο δρόμος για συνεννόηση προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας, με βέβαιο ήδη, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ότι κανένα κόμμα δεν θα εξασφαλίσει αυτοδυναμία για να κυβερνήσει μόνο του.
Τι θα γίνει, λοιπόν, μετά τις εκλογές; Θα βρεθεί και πάλι η χώρα μπροστά σε αδιέξοδο και θα αναζητηθεί διέξοδος με νέα προσφυγή στις κάλπες; Θα είναι ασυγχώρητη πρόκληση να αγνοηθεί από τα κόμματα το εκλογικό αποτέλεσμα, που θα δείχνει ότι ο λαός θέλει κυβέρνηση συνεργασίας έως και οικουμενική.
Από τις έως τώρα δημοσκοπήσεις, αλλά και τις γενικές εκτιμήσεις των πολιτικών αναλυτών, φαίνεται καθαρά η έντονη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος, στο οποίο την πρώτη θέση έχουν οι αναποφάσιστοι, δηλαδή αυτοί που προβληματίζονται και τελικά η ψήφος τους θα είναι καθοριστική για ένα αποτέλεσμα εξόδου από το αδιέξοδο, αλλά και ένα αποτέλεσμα τιμωρίας, κάθαρσης και ανανέωσης, προκειμένου να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό, που αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας