Παίζεται τα τελευταία χρόνια στην πολιτική σκηνή ένα θέατρο του παραλόγου, για το οποίο οι Ελληνες πληρώνουν πανάκριβο εισιτήριο, αλλά αρνούνται να το παρακολουθήσουν, ακόμη και όταν δραματικές σκηνές του προβάλλονται στις τηλεοπτικές οθόνες μέσα στο σπίτι του.
Για να αποφύγουν την κατάθλιψη και το ψυχοπλάκωμα -κατά την λαϊκή έκφραση- ή κλείνουν την τηλεόραση ή αλλάζουν κανάλι. Κορυφώθηκε το θέατρο του παραλόγου, το οποίο παρακολουθούν και ξένα μέσα ενημέρωσης, στις ολονύκτιες συνεδριάσεις της Βουλής. Ακούστηκε μάλιστα κατ' επανάληψη και ένας μοναδικός γρίφος διατυπωμένος από εθνοπατέρες, που κανείς ούτε και έγκριτοι συνταγματολόγοι μπόρεσαν να λύσουν. Είπαν οι διαφωνούντες βουλευτές, που ανήκουν στην κυβερνητική παράταξη, μαζί και υπουργοί: «Καταψηφίζουμε τις προτάσεις της κυβέρνησης, τα λεγόμενα προαπαιτούμενα για τη συμφωνία με τους δανειστές, αλλά στηρίζουμε την κυβέρνηση».
Μέχρι πρόσφατα γνωρίζαμε ότι όποιος διαφωνεί με τις θέσεις του κόμματος υπό τη σημαία του οποίου εξελέγη βουλευτής αποχωρεί από το κόμμα και ανεξαρτητοποιείται ή παραιτείται από τη θέση του βουλευτή και παραδίδει τη βουλευτική έδρα στο κόμμα.
Η παραίτηση και η παράδοση της έδρας είναι η πιο καθαρή και σωστή στάση. Το «στηρίζω, αλλά καταψηφίζω τα κυβερνητικά νομοσχέδια» είναι μια παγκοσμίως πρωτότυπη θέση, που δείχνει και αυτή τη βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος της χώρας. Πρόκειται, δυστυχώς, για μια μόνιμη κρίση, που υπάρχει από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους και δεν μπόρεσαν να την αντιμετωπίσουν ούτε κορυφαίοι πολιτικοί, όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου και άλλοι, ενώ προσπάθησαν.
Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου σε ένα κείμενο 16 σελίδων, που έγραψε στις 29 Αυγούστου 1909 για να δοθεί στον αρχηγό του Στρατιωτικού Συνδέσμου Νικόλαο Ζορμπά, ο οποίος ηγήθηκε της Επανάστασης, έγραφε ότι οι βαθύτερες αιτίες της κακοδαιμονίας του τόπου, που πρέπει να χτυπηθούν είναι:
α) Ανειλικρίνεια των πολιτικών ανδρών, συνασπισθέντων όχι εις κόμμα ιδεών και γενικωτέρων συμφερόντων, αλλ' εις ολιγαρχικάς ομάδας, αίτινες επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα και στηρίζουν την επιρροήν των εις αφθόνους κυβερνητικάς παροχάς και εις οργάνωσιν πολιτικών πρακτόρων (κομματαρχών), πιεζόντων τον λαόν και εκμυζώντων το κράτος και τους δήμους.
β) Ελλειψις επαρκούς πολιτικής μορφώσεως του λαού ουδενός ποτέ μεριμνήσαντος να του δώση διά της διδασκαλίας και του παραδείγματος την πρέπουσαν πολιτικήν ανατροφήν· προς τούτοις δε η οικονομική ανεπάρκεια του εργαζομένου λαού, διευκολύνουσα την πολιτικήν εξάρτησιν αυτού από την κυβερνώσαν τάξιν.
γ) Εισαγωγή υπό των ισχυόντων πολιτικών εις την δημοσίαν υπηρεσίαν ανικάνων ή φαύλων προσώπων, δυσχεραινόντων την εφαρμογήν των νόμων, καταχρωμένων της θέσεώς των προς ίδιον όφελος και διευκολυνόντων τας επεμβάσεις και καταχρήσεις των πολιτικών.
Ομοιες ήταν και οι παρατηρήσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου, τις οποίες διατύπωσε το 1934 σε συζητήσεις του με τον καθηγητή Κ.Δ. Πολυχρονιάδη, οι οποίες εκδόθηκαν σε βιβλίο («Αι γνώμαι του Ελευθερίου Βενιζέλου περί μεταρρυθμίσεως του πολιτεύματος», εκδότης Αργ. Παπαζήσης, Αθήνα, 1934). Απέδιδε ο Ελ. Βενιζέλος την κακοδαιμονία στη συναλλαγή μεταξύ πολιτευομένων και ψηφοφόρων και υπογράμμιζε ότι οι πολιτευόμενοι «προήγαγον, αντί να καταπολεμήσουν, ως επεβάλλετο εις τους αποτελούντας την ιθύνουσαν τάξιν, την συναλλαγήν και διήφθειραν τον λαόν, αντί να προλειάνουν την ηθικήν ανύψωσίν του, δίδοντες αυτοί πρώτοι το παράδειγμα».
Χάθηκαν πολλές ευκαιρίες για την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Η πιο πρόσφατη ήταν εκείνη της μεταπολίτευσης, όταν η χώρα με καθαρό δημοψήφισμα κατάργησε τον ξενόφερτο θεσμό της βασιλείας. Μετά το δημοψήφισμα δόθηκε η ευκαιρία για την εξυγίανση του κράτους και τη στήριξη των δημοκρατικών θεσμών.
Η ευκαιρία χάθηκε και έτσι φτάσαμε στην κρίση με την υπερχρέωση του κράτους. Με την κρίση αναδείχθηκαν όλα τα προβλήματα και φάνηκαν καθαρά οι πληγές του συστήματος. Φτάσαμε με καθαρή ψήφο του απογοητευμένου λαού σε κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία μόνη της δεν μπορεί να διαχειριστεί την κρίση και να εφαρμόσει τα μέτρα που συμφώνησε με τους δανειστές.
Η αντιπολίτευση ψήφισε τα μέτρα, ενώ στην κυβερνητική παράταξη εκδηλώθηκε σοβαρή διαφωνία, η οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν λάθος να αντιμετωπιστεί με εκλογές, οι οποίες θα επιδεινώσουν την υπάρχουσα κατάσταση. Μόνη λύση είναι μια οικουμενική κυβέρνηση, μια κυβέρνηση συνεργασίας, με συγκεκριμένο τολμηρό πρόγραμμα εξυγίανσης. Η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας