Να συνεννοηθούν τα κόμματα

Υποστήριξα την περασμένη Δευτέρα (3-11-2014) από αυτήν τη σελίδα την ανάγκη για συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων, ακόμη και τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης, προκειμένου να αντιμετωπιστούν από κοινού τα εθνικά θέματα και η οικονομική κρίση. Δυστυχώς, τα κόμματα επιμένουν στις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις τους, χωρίς να έχουν διάθεση προσέγγισης, ενώ γνωρίζουν πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση.

Η κυβέρνηση πιστεύει ότι ήρθε το τέλος των μνημονίων και οι προσπάθειές της δεν πρέπει να πάνε χαμένες με την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, γι’ αυτό και ελπίζει να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, ώστε να εξαντληθεί η τετραετία, όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Η αξιωματική αντιπολίτευση, παίρνοντας αέρα από τις δημοσκοπήσεις που την αναδεικνύουν πρώτο κόμμα, ζητάει τώρα προσφυγή στις κάλπες, για να σταματήσει, όπως υποστηρίζει, η καταστροφική πολιτική της συγκυβέρνησης Σαμαρά και Βενιζέλου. Τις θέσεις αυτές διατύπωσαν ο Αντώνης Σαμαράς και ο Αλέξης Τσίπρας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια.

Διαφορετική άποψη διατύπωσε κατά τη συνάντησή του με τον κ. Παπούλια ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης, ο οποίος ζήτησε να συγκληθεί το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών για να συμφωνηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους. Είπε στον Πρόεδρο: «Οι πολιτικές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις των κομμάτων είναι παρούσες, όμως είναι αναγκαίο να εξασφαλιστεί ένας κοινός πολιτικός τόπος, προκειμένου όλοι μαζί να διεκδικήσουμε μια διαπραγμάτευση, έτσι ώστε να αναδιαρθρωθεί το χρέος, το οποίο δεν είναι βιώσιμο. Ο Κάρολος Παπούλιας αποδέχθηκε την πρόταση Κουβέλη δηλώνοντας: «Το είπα και στον πρωθυπουργό και στον κ. Τσίπρα, ότι χρειάζεται ένα ελάχιστο συνεννόησης για την αντιμετώπιση αυτών των θεμάτων. Και χαίρομαι γιατί έρχεστε εδώ, για να συζητήσουμε ακριβώς τους τρόπους που πρέπει να βρούμε για να πετύχουμε αυτή την ελάχιστη συνεννόηση».

Στις κρίσιμες στιγμές, όπως διδάσκει η Ιστορία -αλλά δεν διδάσκονται οι Ελληνες πολιτικοί- είναι αναγκαία μια συνεννόηση εθνικού χαρακτήρα μεταξύ των κομμάτων, για να μην οδηγείται η χώρα στον διχασμό και σε συμφορές. Δυστυχώς, οι πολιτικοί αρχηγοί βάζουν το κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό. Ετσι και τώρα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση προσπέρασαν την πρόταση του Κάρολου Παπούλια και του Φώτη Κουβέλη και έμειναν στις θέσεις τους, την ώρα που οι ανάλγητοι δανειστές μας επιμένουν σε ακραίες θέσεις και η Τουρκία συνεχίζει τις προκλήσεις.

Φίλος αναγνώστης, που διάβασε προσεκτικά και με ικανοποίηση το άρθρο της περασμένης Δευτέρας, μου τηλεφώνησε για να μου πει: «Ματαιοπονείς, γιατί κανένας δεν ακούει» και μου έθεσε το ερώτημα: «Γιατί επιμένεις στον σχηματισμό οικουμενικών και συμμαχικών κυβερνήσεων;».

Απάντηση: Δεν είναι μόνο οι στέρεες απόψεις του μεγάλου Ελευθερίου Βενιζέλου, που με κάνουν να επιμένω, αλλά και τα μηνύματα που στέλνει από τις κάλπες το εκλογικό σώμα, τα οποία οι πολιτικοί οφείλουν να ερμηνεύσουν σωστά και να τα σέβονται. Στις τελευταίες αλλεπάλληλες εκλογές μετά το ξέσπασμα της κρίσης το εκλογικό σώμα δεν έδωσε αυτοδυναμία σε κανένα κόμμα, παρ’ όλο που το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογική -δυσαναλογικής στην πραγματικότητα- με το «δώρο» των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, δίνει με μειοψηφία σε ψήφους την πλειοψηφία σε έδρες στο κόμμα που θα προσεγγίσει το 40%, ενώ το 60% τοποθετείται στην αντιπολίτευση. Ζητάει επίμονα το εκλογικό σώμα συμμαχική κυβέρνηση, προφανώς διότι θεωρεί ότι δεν είναι ικανή, και μάλιστα σε περίοδο κρίσης, μια μονοκομματική κυβέρνηση.

Αν είχαμε ένα τίμιο εκλογικό σύστημα, που δεν είναι άλλο από την απλή και άδολη αναλογική, θα σχηματίζονταν συμμαχικές κυβερνήσεις, όπως συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Ο υπέρμαχος της απλής αναλογικής, πατέρας της Ελληνικής Δημοκρατίας, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, σε ομιλία του στις 16 Μαρτίου 1928 στη Βουλή θα πει: «Βάσις του κυβερνητικού συστήματος είναι πάντοτε η Συμμαχική Κυβέρνησις. Διότι φρονούμεν ότι η Συμμαχική Κυβέρνησις ανταποκρίνεται πληρέστερον εις την ικανοποίησιν των γενικοτέρων συμφερόντων του Λαού και εξασφαλίζει περισσότερον την ικανοποίησιν της Λαϊκής Θελήσεως. Η ομοιογενής κυβέρνησις, η οποία κατά τα τελευταία έτη εύρεν πολλούς υποστηρικτάς και θαυμαστάς, έχει μεγάλην υπεροχήν μόνον εις την περίπτωσιν κατά την οποίαν αποδεικνύεται εκ των αποτελεσμάτων φυσική και όχι τεχνητή, διότι η φυσικώς δημιουργουμένη πλειοψηφία έχει πρόγραμμα σαφές, το οποίον βεβαίως μια ανομοιογενής κυβέρνησις δεν είναι δυνατόν να φέρη εις πέρας. Και εις άλλην περίπτωσιν η Συμμαχική Κυβέρνησις ανταπεκρίθη περισσότερον εις τα συμφέροντα του Λαού».

Η οικουμενική κυβέρνηση σχηματίζεται για να αντιμετωπιστούν από όλες τις πολιτικές δυνάμεις μαζί έκτακτες καταστάσεις και ο χρόνος της πρέπει να είναι περιορισμένος, διότι το πολίτευμα δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς αντιπολίτευση στο Κοινοβούλιο. Οι επικριτές της οικουμενικής πολύ σωστά υποστηρίζουν ότι όταν δεν υπάρχει αντιπολίτευση στη Βουλή, αναπτύσσεται αντιπολίτευση στο πεζοδρόμιο. Αλλο πράγμα, όμως, είναι οι συμμαχικές κυβερνήσεις με τις οποίες εξαντλείται η τετραετία.

Τα κόμματα, επιτέλους, πρέπει να συνεννοηθούν για να δώσουν από κοινού οριστική λύση στο θέμα του εκλογικού νόμου, ώστε να πάψουν οι συνεχείς αλλαγές και η εφαρμογή καλπονοθευτικών συστημάτων, όπως αυτό με το «δώρο» των 50 εδρών. Λύση επίσης πρέπει να δοθεί και στο ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας με συνταγματική αναθεώρηση, διότι είναι απαράδεκτο να γίνονται παιχνίδια για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.