Θα περίμενε κανείς από μια εμφανιζόμενη ως αριστερή δημοκρατική κυβέρνηση να ενημερώνει για όλα τον λαό, και με ανακοινώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου της και μέσω της Βουλής από τους υπουργούς. Γι' αυτό και προκαλεί απορία και κατάπληξη η δυσφορία της κυβέρνησης, επειδή διέρρευσε η λίστα των μεταρρυθμίσεων που πρότεινε στους δανειστές για διαπραγμάτευση. Γιατί δεν θα πρέπει η κοινή γνώμη να γνωρίζει τι διαπραγματεύεται για λογαριασμό της η κυβέρνηση, η οποία, μάλιστα, κάθε τόσο επικαλείται τη λαϊκή εντολή για την εφαρμογή της πολιτικής της; Οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν είχαν δημοσιοποιήσει το πλήρες περιεχόμενο των διαβόητων μνημονίων, τα οποία βούλιαξαν τη χώρα πιο βαθιά στην κρίση. Τώρα με εξεταστική επιτροπή της Βουλής επιχειρείται να αναζητηθούν και να καταλογιστούν ευθύνες.
Κατόπιν εορτής τι νόημα έχει η εξεταστική, όταν είναι μπροστά μας τα προβλήματα της διαπραγμάτευσης για την αποπληρωμή του χρέους και τη χρηματοδότηση της οικονομίας από τους δανειστές; Γι' αυτό και η σημερινή κυβέρνηση θα έπρεπε να ενημερώνει για τις διαπραγματεύσεις της, οι οποίες, όπως δηλώνουν κορυφαίοι παράγοντες, οδηγούνται σε «έντιμο συμβιβασμό» και όχι σε «ρήξη». Ούτε την Ελλάδα ούτε τους δανειστές της συμφέρει η «ρήξη», η οποία θα έχει ολέθριες συνέπειες για ολόκληρη την Ευρώπη. Τηρούνται μυστικές οι διαπραγματεύσεις και γίνονται επιλεκτικές διαρροές για να φανεί ότι τόσο η ελληνική πλευρά όσο και εκείνη των δανειστών δίνουν σκληρή μάχη με «κόκκινες γραμμές» η μία και με μεγάλες απαιτήσεις η άλλη. Είναι φανερό ότι αυτό είναι ένα παιχνίδι για εσωτερική κατανάλωση.
Ποιος ωφελείται από τη μυστικότητα στις διαπραγματεύσεις; Οχι η Ελλάδα, βέβαια. Υπάρχει ένα μεγάλο παράδειγμα με τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για την επίλυση του Κυπριακού. Στο πρωτόκολλο των Συμφωνιών της Ζυρίχης, που υπεγράφη στις 11 Φεβρουαρίου 1959, αναφέρεται ότι: «Οι πρόεδροι των κυβερνήσεων της Ελλάδος και της Τουρκίας κ.κ. Κ. Καραμανλής και Α. Μεντερές ανέγνωσαν, ενέκριναν και εμονογράφησαν τα κατωτέρω κείμενα, τα οποία εξαιρέσει της “Συμφωνίας Κυρίων” αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν να φέρουν εις γνώσιν των αντίστοιχων Κοινοβουλιών των εντός του συντομοτέρου δυνατού χρονικού διαστήματος». (Αρχείο Κ. Καραμανλή, τόμος 3ος, σελ. 429). Η «Συμφωνία Κυρίων» περιείχε δύο επίμαχα σημεία, τα οποία αν είχαν δημοσιοποιηθεί θα προκαλούσαν έντονες αντιδράσεις. Τα σημεία αυτά ήταν: «1. Η Ελλάς και η Τουρκία θα υποστηρίξουν την είσοδον της Δημοκρατίας της Κύπρου εις το ΝΑΤΟ. Η εγκατάστασις βάσεων του ΝΑΤΟ εις την νήσον, ως και η σύνθεσις αυτών, εξαρτάται εκ της συμφωνίας των δύο κυβερνήσεων. 2. Συνεφωνήθη μεταξύ των δύο πρωθυπουργών, ότι θα παρέμβουν παρά τω προέδρω και αντιπροέδρω της Δημοκρατίας της Κύπρου, αντιστοίχως, επί τω σκοπώ όπως τεθούν εκτός νόμου το Κομμουνιστικόν Κόμμα και η κομμουνιστική δράσις» (Αρχείο Κων. Καραμανλή, τόμος 3ος, σελ. 432).
Το ΑΚΕΛ, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κύπρου, ήταν το μεγαλύτερο κόμμα στη Μεγαλόνησο και η απαγόρευσή του θα προκαλούσε πολιτικό σεισμό, γι' αυτό και δεν επιχειρήθηκε να τεθεί εκτός νόμου, ούτε και να ενταχθεί η Κύπρος στο ΝΑΤΟ. Τη «Συμφωνία Κυρίων» προφανώς τη γνώριζε ο πρόεδρος της Κύπρου αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ενημέρωσε σχετικά το ΑΚΕΛ, το οποίο τον στήριζε. Για τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, οι οποίες τελικά δεν έλυσαν το κυπριακό πρόβλημα, θεωρήθηκε από την τότε αντιπολίτευση υπεύθυνος ο Κων. Καραμανλής, ο οποίος ως πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν επισκέφθηκε ποτέ την Κύπρο, προφανώς φοβούμενος αντιδράσεις. Ο ίδιος είχε πει στον Μακάριο: «Μαζί υπογράψαμε τις συμφωνίες. Εμένα με θεωρούν προδότη, ενώ εσένα σε θεωρούν ήρωα» («Καθημερινή» 26/11/2006).
Μια άλλη αλήθεια που κρύβεται αφορά την εθνική κυριαρχία. Κυβερνητικοί παράγοντες σε εθνικοπατριωτικά κηρύγματα τονίζουν ότι η κυβέρνηση δεν δέχεται περιορισμούς στην άσκηση της εθνικής κυριαρχίας. Ξεχνούν, σκόπιμα ή όχι, τη συνταγματική διάταξη του άρθρου 28, που «ερμηνευτική δήλωση» διευκρινίζει ότι: «Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Στο άρθρο αυτό μεταξύ άλλων ρητά αναφέρεται στην παράγραφο 3: «Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας». Επίσης η παράγραφος 1 ορίζει ότι: διεθνείς συμβάσεις «αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του ελληνικού εσωτερικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου».
Δικαιούται η κοινή γνώμη, και αυτή που δεν ψήφισε το κόμμα που κυβερνά σήμερα, να γνωρίζει ολόκληρη την αλήθεια για τις κυβερνητικές πράξεις, για να μην ψηφίζει στα τυφλά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας