Να μένει το βύσσινο…

Το θέμα των πολιτικών ευθυνών για την ένταξη της χώρας στα μνημόνια θα διερευνήσει η εξεταστική επιτροπή που συγκροτείται με απόφαση των κοινοβουλευτικών ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛΛ. και εφόσον προκύψουν στοιχεία ποινικού χαρακτήρα, θα πάμε σε προανακριτική επιτροπή. Συνεπώς στην πρώτη φάση οι βουλευτές θα λειτουργήσουν σαν ιστορικοί. Αν και είναι δύσκολο να γράψεις με την επιβαλλόμενη ψυχραιμία την Ιστορία ενώ είναι σε εξέλιξη, γιατί τα πάθη, οι σκοπιμότητες και οι αντιπαλότητες θολώνουν την κρίση, αν και οι πολιτικές ευθύνες έχουν καταλογιστεί στις εκλογικές αναμετρήσεις, ας δεχτούμε ότι μια τέτοιου τύπου διαδικασία μπορεί να αποβεί χρήσιμη. Υπό προϋποθέσεις.

Για παράδειγμα: δεν μπορείς να κόβεις φέτες τις χρονικές περιόδους, να δημιουργείς στεγανά και να αφήνεις εκτός ελέγχου τα γεγονότα που προηγήθηκαν των μνημονίων. Θα ασχοληθεί η επιτροπή με τη θηριώδη λαθροχειρία που έκαναν οι κυβερνήσεις πριν από το 2010 στα στατιστικά στοιχεία; Ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ Ανχελ Γκουρία -συνομιλητής του Ελληνα πρωθυπουργού- δήλωσε προσφάτως ότι «τα προβλήματα δεν γεννήθηκαν πριν από πέντε χρόνια, αλλά πολύ νωρίτερα, όταν οι κυβερνήσεις είπαν ότι είχαν έλλειμμα στο 5% και αντ’ αυτού ήταν στο 15%, ξεχνώντας να βάλουν μπροστά το…1». Στις κυβερνήσεις Καραμανλή αναφέρεται ο κ. Γκουρία.

Η σημερινή επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ είχε πει σε συνέντευξή της στον «Σκάι», στον Αλ. Παπαχελά, ότι την εποχή που ήταν υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας αισθάνθηκε τρόμο με την επιπολαιότητα κορυφαίου υπουργού της κυβέρνησης Καραμανλή. Του είχε ζητήσει να της περιγράψει την κατάσταση της χώρας κι αυτός της παρέδωσε τα στοιχεία για τα οικονομικά μεγέθη γραμμένα σε χαρτοπετσέτα! Βεβαίως θα μπορούσε η κ. Λαγκάρντ να είχε απευθυνθεί στους τότε αρμόδιους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τον Μπαρόζο και τον Αλμούνια, δηλαδή σε αυτούς που ήταν επιφορτισμένοι με το καθήκον της παρακολούθησης της πορείας της ελληνικής οικονομίας, αλλά μάλλον τις ίδιες καθησυχαστικές απαντήσεις θα είχε λάβει αφού οι κύριοι αυτοί έκαναν τα στραβά μάτια (θα αναζητήσει η εξεταστική επιτροπή τους λόγους;) και στήριζαν με φανατισμό την κυβέρνηση Καραμανλή.

Αν η επιδίωξη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας είναι να στοχοποιήσει τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά-Βενιζέλου και τους παράγοντες που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο την κρίσιμη περίοδο από διαφορετικές θέσεις απ’ αυτές που κατέχουν σήμερα (π.χ. Στουρνάρας), η πρόθεση της αντιπολίτευσης είναι να επιβάλει ένα νεφελώδες πλαίσιο συζήτησης από το οποίο θα προκύπτει διάχυση ευθυνών, άρα καμία συγκεκριμένη ευθύνη. Η Νέα Δημοκρατία θέλει η έρευνα να ξεκινήσει από πολύ πίσω, από την εποχή Σημίτη (σύμφωνα με την εκδοχή Αλογοσκούφη μπήκαμε στην ΟΝΕ με πλαστά στοιχεία), γιατί όχι και από την περίοδο Ανδρέα Παπανδρέου, αφού για πολλά στελέχη της εκεί βρίσκεται η αρχή του κακού. Το ΠΑΣΟΚ ζητεί να εξεταστεί η περίοδος Καραμανλή και να μείνει εν λειτουργία η επιτροπή ώστε να περιλάβει και την τρέχουσα συγκυρία, αφού υποστηρίζει πώς έχουμε παράταση του μνημονίου και προβλέπει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα θα υπογράψει νέο μνημόνιο.

Οταν θέλεις να αποφύγεις τον στιγματισμό για πράξεις ή παραλείψεις σου, διευρύνεις τον κύκλο των υπόπτων έτσι ώστε να μη βγαίνει άκρη. Γνωστή τακτική. Την έχουν εφαρμόσει τα παλαιά κόμματα εξουσίας σε παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν. Κάπως έτσι γλίτωσαν πολιτικοί, αν και οι παρανομίες τους ήταν σκαστές. Το γεγονός ότι λίγο μετά τις απαλλακτικές αποφάσεις των εξεταστικών επιτροπών ασχολήθηκε μαζί τους η Δικαιοσύνη και τους έστειλε στο εδώλιο του κατηγορουμένου αποδεικνύει πόσο σαθρό είναι το σύστημα. Αν όμως είναι να έχουμε ξανά μια κολοβή έρευνα που θα καταλήξει στο γνωστό αποτέλεσμα, δηλαδή κάθε κόμμα και ένα πόρισμα, τότε να μένει το βύσσινο, που θα έλεγε ο Χαρίλαος Φλωράκης.