Λίγες μέρες μετά τον θάνατο του Ελευθερίου Βενιζέλου -έφυγε από τη ζωή στις 18 Μαρτίου 1936, αυτοεξόριστος στο Παρίσι- ο αντιβενιζελικός Παναγιώτης Κανελλόπουλος (αδελφός της μητέρας του ήταν ο Δημήτριος Γούναρης, που εκτελέστηκε το 1922 ως ένας εκ των υπευθύνων της Μικρασιατικής Καταστροφής) έγραψε σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε σε αθηναϊκή εφημερίδα: «Εφόσον η Ελλάς είχε μεταβληθεί εις ένα μεγάλο καφενείον, όπου διακοπτόμενον μόνον από το ρόφημα των ναργιλέδων εκυριάρχει το κουβεντολόι, έπρεπε φυσικά ως ιστορική, δηλαδή ως ιστορικώς αναγκαία αστραπή, να διασχίσει τον συμπεπυκνωμένο από νυσταλέα σύγνεφα ουρανό μας το χέρι του Ελευθερίου Βενιζέλου».
Ομοια με εκείνη του 1909-1910 είναι και η εικόνα της σημερινής Ελλάδας. Κυριαρχεί και σήμερα το κουβεντολόι, που έχει μεταφερθεί από τα καφενεία στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές ατέλειωτες και ανούσιες συζητήσεις, που οι περισσότερες είναι κοκορομαχίες στις οποίες πρωταγωνιστούν όχι μόνο πολιτικοί με ανεπαρκές φορτίο γνώσεων, αλλά και καθηγητές Πανεπιστημίων, που εγκλωβίζονται στον ξύλινο πολιτικό λόγο. Από τις τόσες συζητήσεις δεν θα έπρεπε να είχαν βγει πέντε προτάσεις για την έξοδο από τον κρίση, που έχει βυθίσει τον άμοιρο ελληνικό λαό στην ανεργία, την ανέχεια και την εξαθλίωση;
Την κύρια ευθύνη για τη διαμόρφωση προτάσεων και την υλοποίησή τους έχουν αυτοί που κυβέρνησαν όταν ξέσπασε η κρίση, όσοι τους διαδέχτηκαν και αυτοί που κυβερνούν σήμερα. Δεν χρειαζόταν καν η ασφυκτική παρέμβαση των Ευρωπαίων εταίρων μας και των δανειστών μας, που έφτασαν να μας βάλουν τη θηλιά στον λαιμό, για να κάνουν οι κυβερνήσεις μας τα πέντε στοιχειώδη πράγματα, αντιγράφοντας το αναδημιουργικό έργο του Ελευθερίου Βενιζέλου. Οπως επισήμανε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος σε μακρά συνέντευξη που μου είχε δώσει το 1986, με τη διακυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου κατά την περίοδο 1910-1915 αναμορφώθηκε ο τόπος, αναμορφώθηκε η διοίκηση και η δικαιοσύνη, ιδρύθηκε το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, αναμορφώθηκε το υπουργείο Οικονομικών, αναμορφώθηκαν ο στρατός και ο στόλος για να διπλασιαστεί η Ελλάδα με τις απελευθερωτικές πολεμικές εξορμήσεις.
Το ζητούμενο σήμερα είναι να απαλλαγεί ο τόπος από το άγχος του χρέους με μια λογική διευθέτηση, να αναμορφωθεί το διαβρωμένο και ράθυμο κράτος, να διαμορφωθεί ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα ανάπτυξης και να εφαρμοστεί αμέσως με κινητοποίηση όλων των δυνάμεων του Ελληνισμού και με την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, ώστε η Ελλάδα να γίνει ένα σύγχρονο αυτοδύμανο κράτος απαλλαγμένο από την ξένη εξάρτηση.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι: Υπάρχει η δυνατότητα να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα ανάπτυξης; Υπάρχει, διότι η Ελλάδα είναι ένας ευλογημένος τόπος με τεράστιες δυνατότητες και μεγάλο ανεκμετάλλευτο πλούτο. Είχαν γίνει στο παρελθόν φιλότιμες προσπάθειες από το Κέντρο Προγραμματισμού και Ερευνών για να αξιολογηθεί ο πλούτος της χώρας και να δρομολογηθεί η αξιοποίησή του. Οι μελέτες έμειναν στα συρτάρια και όλες οι προσπάθειες ανακόπηκαν από την επτάχρονη δικτατορία.
Η μεγάλη ευκαιρία για ένα μεγάλο άλμα εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης χάθηκε τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, όταν καταργήθηκε με δημοψήφισμα η βασιλεία και οι πολιτικές δυνάμεις ανέλαβαν την ευθύνη να διαμορφώσουν το Σύνταγμα της Προεδρευομένης Δημοκρατίας. Δεν το τόλμησαν. Ποτέ, ωστόσο, δεν είναι αργά για την αναμόρφωση με μια τολμηρή αναθεώρηση του Συντάγματος. Παράλληλα να διαμορφωθεί ένα ξεκάθαρο, σταθερό και αντιγραφειοκρατικό νομοθετικό πλαίσιο για επενδύσεις στους καίριους τομείς, που είναι ο Τουρισμός, ο ορυκτός πλούτος, η παραγωγή και εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες -και για να πάψει η χώρα να εξαρτάται από την εισαγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου-, η γεωργία και η κτηνοτροφία και, με μεταποίηση των παραγομένων προϊόντων, η ανάπτυξη της τεχνολογίας με τον επαναπατρισμό των χιλιάδων Ελλήνων ειδικών επιστημόνων, που έχουν φύγει στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια και συνεχίζουν να φεύγουν, ενώ μειώνονται δραματικά και οι γεννήσεις.
Πώς θα χρηματοδοτηθεί, όμως, και πώς θα γίνει η ανάπτυξη; Να ξεκαθαρίσουμε ένα ζήτημα: η Ελλάδα λειτουργεί μέσα σε ένα διεθνές καπιταλιστικό σύστημα και επομένως θα πρέπει να προσαρμοστεί. Είναι αναγκαίο, λοιπόν, να γίνουν ελκυστικές ιδιωτικοποιήσεις για να έρθουν ξένοι αξιόπιστοι επενδυτές. Παράλληλα, να ξαναζωντανέψει το συνεταιριστικό κίνημα με νέο νομοθετικό πλαίσιο, ώστε να αξιοποιηθεί προς όφελος των παραγωγών και των καταναλωτών η παραγωγή, και όχι για να κερδοσκοπούν οι μεσάζοντες. Τέλος, να ανοίξει ο δρόμος για τη δημιουργία δημοτικών επιχειρήσεων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές με την οικονομική συμμετοχή και των δημοτών. Είναι καιρός από τις άσκοπες φλυαρίες να περάσει η χώρα στη δημιουργική δουλειά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας