Ψάχνοντας για καλή παρέα

Για να προωθήσουμε προοδευτικές πολιτικές χρειαζόμαστε παρέα. Τη θέση αυτή υποστήριξε ο Πορτογάλος πρωθυπουργός Αντ. Κόστα στη συνάντηση που είχε με τον Αλ. Τσίπρα. Ο Αντ. Κόστα έχει πράγματι καλή παρέα στην προσπάθειά του να ανορθώσει την οικονομία της Πορτογαλίας, να περιορίσει τις συνέπειες της λιτότητας και να αμυνθεί αποτελεσματικά στις επιθέσεις που δέχεται από τους νεοφιλελεύθερους - ντόπιους και ξένους.

Μαζί του, έστω και χωρίς να συμμετέχουν στην κυβέρνηση, είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας και το «Μπλόκο» (η πορτογαλική εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ πριν από τη διάσπαση του 2015). Η συνεργασία τους, παρά τα προβλήματα και τις διαφωνίες, πηγαίνει καλά και έχει πετύχει θετικά αποτελέσματα. Αντιθέτως η παρέα του κ. Τσίπρα δεν είναι αριστερή. Η συμμαχία με τους ΑΝ.ΕΛΛ. προέκυψε εξ ανάγκης. Δεν υπήρχε εναλλακτική ούτε τον Ιανουάριο του 2015 ούτε τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.

Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκινήσει μια συζήτηση (δειλά και χωρίς οργάνωση) για τις πολιτικές συμμαχίες. Για την ώρα μοιάζει με κίνηση βολιδοσκόπησης. Απουσιάζουν και η σαφής πρόθεση και οι συγκεκριμένες προτάσεις. Βεβαίως τα πράγματα στην Ελλάδα είναι διαφορετικά.

Ο πρωθυπουργός έχει στο μυαλό του το πορτογαλικό μοντέλο, ωστόσο δεν υπάρχουν πρόθυμοι συνομιλητές στ’ αριστερά του. Το ΚΚΕ έχει ασκήσει έντονη κριτική στο αδελφό κόμμα της Πορτογαλίας για την απόφασή του να στηρίξει την κυβέρνηση μειοψηφίας του Κόστα και πριν από λίγες μέρες ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής Δ. Κουτσούμπας αποκάλεσε τον Τσίπρα «σαλτιμπάγκο, γυρολόγο».

Τα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς βγάζουν μπιμπίκια και στη σκέψη μόνο ότι θα μπορούσαν να συνομιλήσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι πρώην σύντροφοι του πρωθυπουργού που σήμερα βρίσκονται στη ΛΑ.Ε. κάνουν λόγο για «κυβερνητική χούντα».

Η απόσταση είναι χαώδης. Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί η πορτογαλική Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της (σοσιαλιστική, κομμουνιστική, ριζοσπαστική) καταφέρνει να συνεννοηθεί και να κυβερνήσει στη βάση ενός μίνιμουμ προγράμματος, ενώ η ελληνική Αριστερά όχι μόνο αρνείται μετά βδελυγμίας να επιχειρήσει κάτι ανάλογο, αλλά προτιμά, όπως και στο μακρινό παρελθόν, να επενδύει το πολιτικό κεφάλαιό της στις εμφύλιες συρράξεις, με το κάθε μέρος της να διεκδικεί τον ρόλο της αυθεντίας στην ερμηνεία των ιερών γραφών και να πιστεύει ακραδάντως ότι είναι η πρωτοπορία στην εκπροσώπηση των λαϊκών στρωμάτων;

Η ερώτηση είναι καίρια, αλλά για την απάντησή της θα χρειαστούν σελίδες επί σελίδων και δεν είναι της παρούσης. Ωστόσο, υπάρχει και η Δημοκρατική Συμπαράταξη. Εκεί για το θέμα των συμμαχιών βαρούν πολλά νταούλια. Ο ήχος που παράγεται προκαλεί σύγχυση. Στην πορεία προς το ιδρυτικό συνέδριο και ειδικότερα εντός του συνεδρίου αναμένεται να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.

Ανάγωγα

Κανονικά η δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι δεν θα βάλει στην κυβέρνηση που θα σχηματίσει κανέναν συγγενή του πρέπει να ισχύσει και για τους γιους, τις θυγατέρες, τα ανιψούδια, τα κουνιάδια και τα συμπεθέρια βουλευτών, πρώην βουλευτών και πρώην υπουργών της Νέας Δημοκρατίας. Πάντως αν ρίξει μια ματιά στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του και στις λίστες των υποψηφίων θα καταλάβει πόσο σημαντικό πρόβλημα θα αντιμετωπίσει.

Στη Δεξιά πολλοί έχουν χτίσει καριέρες πάνω στα ονόματα (μερικά είναι βαριά, μερικά ελαφριά) των συγγενών τους. Αν αρχίσουμε να αραδιάζουμε περιπτώσεις, θα χρειαστούμε χρόνο και χώρο.