Κοκαλωμένους τους βρήκε τους δείχτες του, σαν γύρισε το σιδερένιο κλειδί και τρίξανε οι σύρτες της πόρτας. Κανένας δεν θυμάται πια εδώ και πόσα χρόνια κρέμεται στον τοίχο, στο μικρό χολ στην είσοδο, πάνω απ’ τον βαρύ, ξύλινο μπουφέ.
Ετούτος ο μπουφές είχε έρθει στο σπίτι μαζί με το ρολόι, παραγγελία σε μια ανακαίνιση που έγινε με αφορμή τους γάμους κάποιας θυγατέρας, ένας Θεός ξέρει πότε.
Κι είχε ακόμη φορτωμένα τα τζαμένια του ντουλάπια με κρυστάλλινα σερβίτσια (τα «καλά», έλεγε η γιαγιά) και παραγεμισμένα τα μεγάλα του συρτάρια με ασπρόμαυρες φωτογραφίες, ιδιόχειρες επιστολές, συμβολαιογραφικές πράξεις και κάθε λογής χαρτούρα, που κάποτε φυλάχτηκε ως απαραίτητη.
Πέρσι, σαν έφυγε στο τέλος του καλοκαιριού ξανά για τη μεγάλη πολιτεία, το είχε αφήσει να δουλεύει. Ποια εποχή να σταμάτησε;
Να ’τανε μέρα ή νύχτα; Κανένα απ’ τα πολλά ζευγάρια μάτια που το κοιτάζουνε απ’ τις αντικρινές φωτογραφίες, τις καρφωμένες στον σοβά, δεν έδειξε να νοιάζεται· άλλωστε για τα περισσότερα ο χρόνος έχει πάψει να μετρά από καιρό.
Μάρτυρες στον ξαφνικό του θάνατο θα ’ταν βεβαίως κι οι αράχνες, που υφαίνουνε πάνω του ολοχρονίς το σπιτικό τους, μα κι ο καθρέφτης του απέναντι τοίχου, μέσα απ’ τα κεντήματα και τα πλεχτά που τον στολίζουνε· ίσως και το σαμιαμίδι, που κόβει βόλτες νοικοκύρης στο αδειανό σπίτι αναζητώντας κανέναν μεζέ.
«Σάμπως για ποιον τον μέτραγε τον χρόνο;» σιγομουρμούρισε, ενόσω χάραζε αμήχανα τη σκόνη πάνω στο ξύλο του μπουφέ με τ’ ακροδάχτυλά του, κάτω απ’ το βλέμμα των προγόνων του.
Ενα ρολόι που από χρόνια έχει να το κοιτάξει κάποιος με αγωνία μήπως καθυστέρησε σε κάποια συνάντηση, με προσμονή για μια επίσκεψη, με λαχτάρα για ένα σπουδαίο γεγονός, με μεθοδικότητα για το μαγείρεμα ενός φαγητού, με ανακούφιση που πέρασε η μέρα ή που έχει ακόμη λίγο χρόνο για ξεκούραση πριν από τη δουλειά.
Ενα ρολόι που σε κανέναν δεν θα ’κανε εντύπωση αν αίφνης γύρναγαν οι δείκτες του ανάποδα ή αν έχανε τις ώρες και τις μέρες. Το μόνο ζωντανό, εκτός από τα μιαρά, σ’ αυτό το σπιτικό, ήτανε άλλωστε οι θύμησες, κι αυτές μετρούνε αλλιώς τον χρόνο, όχι με λεπτολόγους δείκτες.
Το ξεκρέμασε και το πήγε σ’ έναν μάστορα, στη διπλανή κωμόπολη.
Κι αυτός το άνοιξε, το γύρεψε, μα ζημιά δεν βρήκε· ήτανε λες κι ετούτο το ρολόι ν’ αρνήθηκε άλλο να μετρά τον χρόνο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας