Ο πόνος της Ν.Δ. με τα λεφτά των Ελλήνων στο εξωτερικό

Στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήδη από τη δεκαετία του '90, με αφετηρία την κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας του επιτίμου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, «απελευθερώθηκε» σταδιακά η κίνηση κεφαλαίων. Από τότε σύμφωνα με τους υπολογισμούς τραπεζών και κρατικών παραγόντων έχουν... εξαχθεί κοντά στα 350 δισεκατομμύρια ευρώ Ελλήνων πολιτών σε τράπεζες του εξωτερικού. Είναι -κατά σύμπτωση- περίπου ολόκληρο το σημερινό δημόσιο χρέος της χώρας.

Τα χρόνια μετά τη χρεοκοπία κάθε φορά που έρχεται στο φως κάποιο στοιχείο για τις καταθέσεις των Ελλήνων στο εξωτερικό, όπως και για οποιαδήποτε ανάλογη «υπερβολική»  συσσώρευση ιδιωτικού πλούτου εντοπίζεται και διοχετεύεται από τράπεζες ή το ΣΔΟΕ, γίνεται δικαίως μεγάλη πολιτική συζήτηση.  

Κεντρικά ερωτήματα, πάνω στα οποία οικοδομείται ο πολιτικός λόγος και οι σχετικοί τηλε-καυγάδες είναι του είδους: Φορολογήθηκαν όλα τα λεφτά στην Ελλάδα πριν... ταξιδέψουν στο εξωτερικό; Θα επιστρέψουν στην χρεοκοπημένη χώρα μας για να βοηθήσουν στην ανάκαμψη; Πού τα βρήκε ο τάδε ή ο δείνα που μας κάνει τον «πατριώτη» (ή τον ευαίσθητο πολιτικό ή τον προλετάριο αγωνιστή) τόσα λεφτά, τόσα ακίνητα, τόσα κότερα κ.ο.κ; Θυμάστε πόση φασαρία γίνεται για τα «πόθεν έσχες», για τους φοροφυγάδες και τα αδήλωτα εισοδήματα που δημοσιοποιεί κατά επαγγελματική κατηγορία το ΣΔΟΕ κ.λπ.

Η συζήτηση που ακολουθεί παρότι θα έπρεπε να είναι σοβαρή και να συνοδεύεται από συγκεκριμένες πολιτικές πρωτοβουλίες (χωρίς τυμπανοκρουσίες και κανιβαλισμούς), είναι κατά κανόνα υπονομευμένη εξ αρχής και εξαντλείται γρήγορα αφήνοντας μόνο εντυπώσεις.

Διότι όλες οι κυβερνήσεις έως σήμερα, έχουν ψηφίσει και αποδεχτεί νόμους «περί απορρήτου» των καταθέσεων και όλων των ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων καθώς και για την περίφημη «προστασία των προσωπικών δεδομένων» τα οποία έχουν την κακιά συνήθεια... να ξεχειλώνουν ανάλογα με την ισχύ του ιδιώτη τόσο πολύ, ώστε να καλύπτουν τον κάθε απατεώνα, φοροφυγά κ.ο.κ. Άλλωστε τον Οκτώβριο του 2012 το περιοδικό HOT DOC και ο εκδότης του Κ. Βαξεβάνης διώχθηκαν αυτεπαγγέλτως μάλιστα, για  «παραβίαση προσωπικών δεδομένων» όταν δημοσιοποίησαν τη «λίστα Λαγκάρντ» με στοιχεία των καταθέσεων 2.059 Ελλήνων (χωρίς τα ποσά των καταθέσεων) σε ένα μόνο υποκατάστημα της HSBC στην Ελβετία.

Ο μεν Βαξεβάνης τελικά αθωώθηκε, αλλά έκτοτε δεν είδαμε πουθενά ανάλογες λίστες, αν και σύμφωνα με το νόμο κάπου 200 ανώτεροι υπάλληλοι των ελληνικών τραπεζών, της Τράπεζας της Ελλάδος και βεβαίως πολλά πολιτικά και υπηρεσιακά στελέχη στα κυβερνητικά επιτελεία και την τρόικα, έχουν πλήρη πρόσβαση σε όλα τα σχετικά στοιχεία.

Συνεπώς, όταν ο Άδωνις, πρώτα (ο οποίος προπαγανδίζει καθημερινά ότι αν εκλεγεί κυβέρνηση της Αριστεράς, θα βγάλει τα λεφτά του έξω) και μετά η εκπρόσωπος της Ν.Δ. Μαρία Σπυράκη, ερωτούν «για ποιο λόγο ο Λάκης Λαζόπουλος έβγαλε πάνω από 3 εκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό, την περίοδο 2010- 2011, την ώρα που οι Έλληνες ζούσαν τον τρόμο της χρεοκοπίας και γιατί δεν φέρνει τώρα τα λεφτά του πίσω στην πατρίδα;», προφανώς κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Εννοώ ότι τα όποια χρήματα του ηθοποιού βρίσκονται εδώ ή στο εξωτερικό, το ξέρουν μόνο οι τραπεζίτες, οι υπηρεσιακοί παράγοντες της Τράπεζας Ελλάδος, οι υπουργοί και τα στελέχη της Ν.Δ., αλλά κανονικά δεν μπορούν να επικαλεστούν αυτά τα στοιχεία, διότι, όπως είπαμε, υπάρχουν οι νόμοι του τραπεζικού και φορολογικού απορρήτου και των προσωπικών δεδομένων.

Αν η κ. Σπυράκη, ως στέλεχος των απερχομένων της Ν.Δ., γνωρίζει από τις επίσημες πηγές πόσα λεφτά έχει εδώ και έξω ο Λαζόπουλος, θα ξέρει αντιστοίχως πόσα έχει εδώ ή στο εξωτερικό και αν τα έβγαλαν το 2000, πριν τις εκλογές του 2012 ή και χθες προχθές, η οικογένεια Σαμαρά, η οικογένεια του Αδώνιδος, η οικογένεια Μητσοτάκη, η οικογένεια Μπόμπολα και όλα τα γνωστά της ελληνικά παλιά και νεόπλουτα μεγάλα τζάκια. Περιμένω λοιπόν τις σχετικές λίστες για να μου λυθούν πολλές απορίες.