Στου κουφού την πόρτα...

Το λένε οι δικοί του –οι Σοσιαλδημοκράτες με τους οποίους συγκυβερνά– ότι η πρότασή του για το οικονομικό ζήτημα της Ελλάδας παραπέμπει σε «οικονομία βουντού».

Το λέει ο αντικαγκελάριος Γκάμπριελ ότι «πρέπει να σταματήσει η Γερμανία να κουνάει το δάχτυλο στις άλλες χώρες και να το παίζει αυστηρός δάσκαλος». Το λένε σοβαρές γερμανικές εφημερίδες του συντηρητικού και του κεντρώου χώρου, που τον στήριζαν και δεν χρωστούσαν καλή κουβέντα για το ελληνικό πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα για τον Τσίπρα, ότι οφείλει να ρίξει νερό στο κρασί του.

Το λένε μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης («New York Times», «Financial Times», «Monde») ότι αυτός είναι το πρόβλημα.

Το λέει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, διά του Πιερ Μοσκοβισί, ότι «δεν μπορούμε να αποφασίζουμε για το μέλλον μιας χώρας πίσω από κλειστές πόρτες χωρίς δημοκρατική λογοδοσία».

Το λέει το ΔΝΤ ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και τα πλεονάσματα μη ρεαλιστικά.

Το λένε (καλά, αυτούς δεν τους υπολογίζει) η ελληνική κυβέρνηση, τα περισσότερα ελληνικά κόμματα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος ότι και το χρέος επιβάλλεται να ρυθμιστεί και τα πλεονάσματα να μειωθούν, διαφορετικά η χώρα δεν θα καταφέρει να βγει στο ξέφωτο.

Αυτός όμως, για τον Β. Σόιμπλε πρόκειται, δεν ακούει τίποτε. Επιμένει στη γραμμή του.

Παλαιότερα ισχυριζόταν ότι το πρόβλημα δεν είναι το χρέος, αλλά οι καθυστερήσεις στην εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Αργότερα, και αφού από παντού άκουγε καλές κουβέντες για τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας και τα στοιχεία έδειχναν ότι οι στόχοι επιτυγχάνονται, άλλαξε το τροπάριο και έθεσε στην κυκλοφορία το επιχείρημα ότι λόγω των επικείμενων εκλογών στη Γερμανία δεν μπορεί να κάνει κάτι χωρίς την έγκριση του Κοινοβουλίου του.

Και πάλι όμως υποκρίνεται. Και οι εκλογές να περάσουν, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας δεν πρόκειται να μετακινηθεί.

Κάτι καινούργιο θα επινοήσει για να μην κάνει αυτό που του ζητούν σχεδόν οι πάντες.

Ο λόγος είναι προφανής και απορώ που δεν το καταλαβαίνει η ελληνική κυβέρνηση, η οποία εξακολουθεί να «πιάνεται» από θετικές δηλώσεις τρίτων και να κάνει αισιόδοξες προβλέψεις που λίγο μετά διαψεύδονται.

Ο κ. Σόιμπλε δεν έχει εγκαταλείψει το σχέδιό του για την απομάκρυνση της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

Το δουλεύει συστηματικά και δεν πρέπει να μας ξεγελάνε οι κατά καιρούς δειλές αναδιπλώσεις του.

Χρόνο κερδίζει και περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να χτυπήσει.

Και αυτός και οι πρόθυμοι σύμμαχοί του θα το πάνε μέχρι το τέλος, εκτός αν ηττηθούν κατά κράτος στο πεδίο της πολιτικής, κάτι όμως που δεν φαίνεται πιθανό στο εγγύς μέλλον.

Δύο κατηγορίες ανθρώπων δεν αλλάζουν γνώμη ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω τους: οι νεκροί γιατί δεν μπορούν και οι δογματικοί γιατί δεν θέλουν.

Ανάγωγα

Ο υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής κάλεσε τους Ελληνες εφοπλιστές να βάλουν την ελληνική σημαία στα πλοία τους. Συνωστισμός παρατηρήθηκε αμέσως έξω από τα καταστήματα που πουλάνε ελληνικές σημαίες. Ωστόσο, επειδή η ζήτηση ήταν μεγάλη και η προσφορά μικρή, οι τιμές εκτοξεύτηκαν στα ύψη. Ετσι, τι να κάνουν οι άνθρωποι, με πόνο ψυχής γιατί, αν και ήθελαν, δεν κατάφεραν να πράξουν το πατριωτικό καθήκον τους, πήγαν σε διπλανά καταστήματα και αγόρασαν σημαίες άλλων χωρών. Τους ήρθαν πιο φτηνές.