Απογοήτευση και έντονος φόβος για το αύριο είναι τα κυρίαρχα αισθήματα στη σκέψη των ψηφοφόρων, οι οποίοι προβληματίζονται για το τι θα πρέπει να ψηφίσουν στις 25 Ιανουαρίου, ώστε να αλλάξει η ζοφερή εικόνα της χώρας και φυσικά της ζωής τους. Οι απαντήσεις στα ερωτήματα των δημοσκοπήσεων δείχνουν την αγωνία των πολιτών, οι οποίοι είναι φανερό ότι θα ψηφίσουν με βαριά καρδιά και οι περισσότεροι θα δώσουν ψήφο διαμαρτυρίας και δυσφορίας παρά θετική ψήφο, γι' αυτό και κανένα κόμμα δεν μπορεί να ελπίζει σε αυτοδυναμία, παρά το «δώρο» των 50 εδρών, που δίνει το φαύλο καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα στο πρώτο κόμμα και με ποσοστό ψήφων πολύ κάτω από το 50%.
Στο καίριο ερώτημα «τι θα ψηφίσουμε;» δεν δίνουν καθαρή απάντηση ούτε οι απεραντολογίες και οι ασαφείς λόγοι των πολιτικών αρχηγών και προπαντός οι ανούσιες και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συζητήσεις των στελεχών των κομμάτων. Ολα δείχνουν τη βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος και την τραγική ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού, που θα πρέπει οπωσδήποτε να ανανεωθεί με ψήφο κάθαρσης και τιμωρίας και θετική ψήφο σε όσους υποψήφιους πραγματικά αξίζουν και έχουν δώσει δείγματα κοινωνικής προσφοράς. Καλούνται, λοιπόν, οι ψηφοφόροι να σηκώσουν βαρύ φορτίο και να αναλάβουν την ιστορική ευθύνη αυτήν την κρίσιμη ώρα, εγκαταλείποντας νοοτροπίες του παρελθόντος και προπαντός τη νοοτροπία της συναλλαγής με τους πολιτευόμενους.
Μετά το άρθρο μου της περασμένης Δευτέρας πήρα μια επιστολή-έκπληξη, γραμμένη με θάρρος, η οποία εκφράζει την αγωνία της κοινής γνώμης, ιδιαίτερα μάλιστα των νέων ανθρώπων της χώρας που βλέπουν σκοτεινό το μέλλον τους. Αντιγράφω την επιστολή:
«Αγαπητέ κύριε Νέτα, ονομάζομαι Καλής Βασίλειος και είμαι 21 ετών. Είμαι φοιτητής ΤΕΙ Πειραιά στο τμήμα Λογιστικής. Τον τελευταίο καιρό ''ψάχνομαι'' συνεχώς για το τι θα ψηφίσω στις προσεχείς εκλογές. Με αφορμή, λοιπόν, το άρθρο σας στην ''Εφημερίδα των Συντακτών'' (Θα βγάλουν οι κάλπες κάθαρση και τιμωρία;) στις 5/1, το οποίο θεωρώ ότι εισχωρεί ουσιαστικά στη σκέψη κάθε Ελληνα που ανήκει στο εκλογικό σώμα και δεν έχει αποφασίσει τι θα ψηφίσει, θα ήθελα να μου δείξετε τον δρόμο για τη σωστή επιλογή των προσώπων που βρίσκονται στα ψηφοδέλτια. Είστε ένας άνθρωπος στην ηλικία του παππού μου, με μεγάλη εμπειρία στα πολιτικά δρώμενα από τη χρόνια παρακολούθηση, ώστε θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικά δύο λόγια δικά σας στα αυτιά μου για την τοποθέτηση της ψήφου. Σας ευχαριστώ πολύ για τον πολύτιμο χρόνο. Σας εύχομαι καλή χρονιά σε εσάς και τα συγγενικά σας πρόσωπα, με υγεία!».
Ευχαριστώ τον βαθιά προβληματισμένο αναγνώστη μου για τα καλά του λόγια. Αν η νέα γενιά σκέπτεται όπως αυτός, τότε υπάρχει ελπίδα για τον τόπο. Μακάρι να είχα την ικανότητα να δείχνω τον σωστό δρόμο για την επιλογή των υποψηφίων. Δυστυχώς δεν την έχω, όπως δεν την έχει και κανείς. Θα μπορούσα, ωστόσο, να συστήσω σε κάθε ψηφοφόρο να ψάξει πολύ για την επιλογή άξιου και ικανού υποψηφίου, που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του.
Παλιά όσοι ψηφοφόροι μετά τις εκλογές απογοητεύονταν για την επιλογή τους χαρακτηρίζονταν «κοψοχέρηδες», δηλαδή ήταν μετανιωμένοι για την ψήφο τους. Βεβαίως τότε, ώς ένα βαθμό και σήμερα, η επιλογή του υποψηφίου γινόταν με κατευθυνόμενη σταυροδοσία από τους ισχυρούς κομματάρχες κάθε υποψηφίου, οι οποίοι μοίραζαν σταυρωμένα ψηφοδέλτια, πολλά μάλιστα ήταν και σημαδεμένα, για να ελέγχεται αν έπεσαν στις κάλπες. Το αντάλλαγμα για τον ψηφοφόρο ήταν η υπόσχεση για ένα σοβαρό ρουσφέτι, όπως ο διορισμός στο Δημόσιο, η προαγωγή, η μετάθεση κ.λπ.
Γι' αυτήν την κακοδαιμονία είχε πει ο Ελευθέριος Βενιζέλος σε μακρά συνομιλία του με τον καθηγητή Κ. Δ. Πολυχρονιάδη: «Δέχομαι, ότι ένας από τους λόγους της κακής εφαρμογής στην Ελλάδα του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος είναι και η αριστοκρατική καταγωγή της συναλλαγής (...) παρέλειψες όμως το σπουδαιότερον, κατ' εμέ, την ασυγχώρητον δηλαδή πολιτείαν των πολιτευομένων όλων των κομμάτων και γενικώς του πολιτικού μας κόσμου επί ολόκληρον αιώνα. Ούτοι προήγαγον, αντί να καταπολεμήσουν, ως επεβάλλετο, εις τους αποτελούντας την ιθύνουσαν τάξιν, την συναλλαγήν, και διέφθειραν τον λαόν, αντί να προλειάνουν την ηθικήν ανύψωσίν του, δίδοντες αυτοί πρώτοι το παράδειγμα». (Κ. Δ. Πολυχρονιάδου «Αι γνώμαι του Ελευθερίου Βενιζέλου περί μεταρρυθμίσεως του πολιτεύματος», Αθήνα 1943).
Εκεί που φτάσαμε το πολιτικό σύστημα χρειάζεται ένα ταρακούνημα για να εξυγιανθεί. Η ευθύνη περνάει στις νεότερες γενιές, οι οποίες θα πρέπει να αντιδράσουν με την ψήφο τους, αλλά και με άλλες κινητοποιήσεις, όπως έκαναν οι προηγούμενες γενιές οι οποίες με αγώνα έφεραν την αβασίλευτη Δημοκρατία. Εκείνη η κατάκτηση δεν αξιοποιήθηκε. Υπάρχει πάντα ελπίδα όσο οι νέοι δεν εφησυχάζουν. Την απάντηση στο ερώτημα «τι θα ψηφίσω;» θα πρέπει να τη δώσει καθένας μόνος του, αφού περάσει από κόσκινο τους υποψηφίους. Αξίζει τον κόπο, όχι μόνο οι νέοι που «ψάχνονται», αλλά όλοι οι ψηφοφόροι να δώσουν αξία στην ψήφο τους.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας