Περφόρμανς σε νον στοπ συνέχειες με γκεστ σταρ τον καιρό, που έντυσε την Αθήνα στα άσπρα σκεπάζοντας όσο γίνεται αλλά και συντηρώντας τις πληγές. Παράθυρα που επιμένουν φωτισμένα μέχρι το ξημέρωμα. Σβήνουν μόλις ανάψει ο Αυγερινός. Το άστρο αυτό που οδηγεί τις μέρες μας. Τις μέρες αυτές που στο τέλος της λευκής, της άγρυπνης νύχτας, μας καλούν να συνεχίσουμε.
Αλλά δεν είναι μόνον ο καιρός. Το δελτίο των δώδεκα και το διαδίκτυο μετέχουν επίσης στο πρόγραμμα. Μαθαίνουμε ότι ο τρομοκράτης που σκότωσε τριάντα εννιά άτομα στο κλαμπ «Ρέινα» (ισπανιστί βασίλισσα) της Πόλης, έπειτα από συνδυασμένη δράση χιλίων ανδρών (της τουρκικής ΜΙΤ και της Αντιτρομοκρατικής;), συνελήφθη. Το μωλωπισμένο του πρόσωπο, γνωστό ήδη από τη σέλφι που γνωρίζουμε, παρουσιάστηκε στις οθόνες μας.
Μαθαίνουμε ότι πρόκειται για άτομο μορφωμένο και πολύγλωσσο. Και προφανώς ικανό να οργανώνει, να σχεδιάζει, να υλοποιεί. Η όποια μόρφωση έλαβε δεν τον έκανε λιγότερο φονικό και η εποχή που πίστευε ότι κάθε σχολειό που ανοίγει, κλείνει μια φυλακή μοιάζει μάλλον να έχει παρέλθει.
Ο μορφωμένος δολοφόνος της Πόλης είχε σπουδάσει –μην ξεχνάμε ότι και η λέξη ταλιμπάν θα πει σπουδαστής- ότι καθήκον του πιστού είναι να σπέρνει τον όλεθρο στην έδρα του Σατανά. Με αυτές και άλλες σχετικές σκέψεις αλλάζεις κανάλι ή πλευρό για να καλμάρεις. Αδίκως.
Μακριά από τη μεσογειακή γειτονιά μας, αλλά όχι και τόσο μακριά, σε έναν πλανήτη που προσπαθεί να γίνει όλο και πιο πολύ ένα και μόνο χωριό, το κλίμα αλλάζει.
Κάπου στη Σκανδιναβία, και όχι μόνο, κάποιοι καλοπροαίρετοι άνθρωποι διακηρύσσουν ότι τα φύλα είναι μια κοινωνική κατασκευή και ότι η παραδοσιακή οικογενειακή τριάδα, πατέρας-μητέρα παιδί, βάση μερικών εκατομμυρίων ζωής στον πλανήτη, αποτελεί αμετακλήτως παρελθόν.
Τα παιδιά, σύμφωνα με τους καλούς αυτούς ανθρώπους, στην ελάχιστη παρεκτροπή των γονέων τους είναι καλύτερα να ζουν εκτός της οικογένειάς τους. Να γλιτώνουν από τα εν ταις φιλίαις πάθη και να παραλαμβάνονται από άλλες οικογένειες, στις οποίες, με το αζημίωτο, αφού το κράτος τις επιχορηγεί ανά άτομο, θα βρίσκουν το κατάλληλο περιβάλλον.
Ετσι, όλα τα παιδιά που θα μεγαλώνουν σε οπισθοδρομικές οικογένειες θα οφείλουν στην ιδανική κοινωνία των βορείων χωρών να ξεπορτίζουν το ταχύτερο και να εντάσσονται σε άλλα σχήματα. Εν τω μεταξύ, θα είναι καλό να καταγγέλλουν στις αρμόδιες εναλλακτικές αρχές τους γονείς και τους δασκάλους που θα τα καταπιέζουν είτε θα τα ζορίζουν με υποδείξεις.
Δύο κόσμοι. Που είναι τόσο ταιριαστοί όσο η ραπτομηχανή και η ομπρέλα της περίφημης ρήσης του Λοτρεαμόν. Με την υπόμνηση ότι αν κάποτε οι σουρεαλιστές βρήκαν τον δρόμο για να ενώσουν μέσα από την τέχνη τους τα ασυμβίβαστα, αυτό στη σημερινή πολιτισμική, οικονομική και πολιτική συνθήκη μοιάζει ανέφικτο.
Η Ελλάδα, ωστόσο, είναι χώρα η οποία στην ευτυχία και τη δυστυχία της ζει πιο εύκολα όχι στα άκρα αλλά στο μεταξύ, είτε αυτό είναι σύνθεση είτε σύγχυση, άλλοτε το συμφιλείν της Αντιγόνης και άλλοτε παραζάλη. Και εμείς, κομμάτια αυτού του τυραννισμένου κόσμου που είναι ο κόσμος μας, ψάχνουμε μέσα στις λευκές μας νύχτες να βρούμε τις μπερδεμένες άκρες για να ζήσουμε.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας