Την ώρα που αυξάνονται οι πιθανότητες επέκτασης της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή, η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, που δεν συνδέθηκε ρητά με θέματα όπως η ειρήνη και η εκεχειρία, πυροδότησε εκτεταμένες αντεγκλήσεις και πολεμικές.
Δεν ανήκω σε αυτούς που καταδικάζουν τα πάντα στην τελετή έναρξης. Βρήκα μάλιστα γόνιμη την ιδέα να γίνει η πόλη του Παρισιού όχι απλώς πλαίσιο, αλλά πρωταγωνιστής της τελετής. Πόλη-κόσμημα, παρά τους αστέγους και τους ανέργους. Πόλη που ζωντάνεψε ξανά και ξανά στη λογοτεχνία, το θέατρο, τον κινηματογράφο, ενώνοντας μύθο, μυθοπλασία και πραγματικότητα. Με τους υπονόμους που κυριαρχούν στο φινάλε των «Αθλίων» να γίνονται ο δρόμος για να βγει η ολυμπιακή φλόγα από το σκοτάδι στο φως και την πληγωμένη από την πυρκαγιά του 2016 Παναγία των Παρισίων, τον ναό που με το γνωστό μυθιστόρημά του είχε τον 19ο αιώνα σώσει ο Ουγκό, να την βλέπουμε στις οθόνες να ξαναζωντανεύει. Και τον Σηκουάνα με τις γέφυρες και τα ποταμόπλοιά του να γίνεται το κανάλι της συνάντησης αθλητών από τόσα μέρη. Διαδρομές σε τρία επίπεδα. Στο βάθος των υπονόμων, στον ουρανό με τον αινιγματικό «δια-δρομέα» που πέταγε από στέγη σε στέγη, στη γη με τα διάφορα δρώμενα.
Ολα καλά για μένα ώς εδώ. Αλλά… Οι ιδέες δεν αρκούν. Μετράει ο διάλογός τους με τις συγκυρίες και τις συνθήκες και βεβαίως η ενσάρκωσή τους. Το κυνήγι της πρωτοτυπίας, της πρόκλησης, του σκανδάλου, πάγιο συχνά στοιχείο του κάθε μοντερνισμού και μεταμοντερνισμού, κυριάρχησε στην υλοποίηση της τελικής δράσης, θυσιάζοντας την ποιότητα στην έκπληξη που δεν ήταν έκπληξη αλλά φλυαρία. Η αναπαράσταση του συμποσίου στον Ολυμπο που ερμηνεύθηκε και καταδικάστηκε, από θρησκευτικούς και πολιτικούς ηγέτες ευρύτατα, ως λοιδορία του Μυστικού Δείπνου και περιφρόνηση του χριστιανισμού ήταν ένοχη γι’ αυτό, με τον κιτς τροφαντό σιελ Διόνυσο σε μία βαρετή πασαρέλα.
Αισθητικές αντιρρήσεις θα μπορούσαν να υπάρξουν κι άλλες. Αλλά υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα σχετικά με τον αποκλεισμό ή όχι κάποιων χωρών όπως π.χ. της Ρωσίας από μια διοργάνωση όπου χωρούσε το Ισραήλ. Εύχομαι να μην προαναγγέλλονται έτσι παγκόσμια δεινά σαν αυτά που προφήτευσαν οι Ολυμπιακοί του Βερολίνου του 1936, τρία μόνον χρόνια πριν τον Β΄ Παγκόσμιο. Πέρα από αυτό, ο πολιτισμός που προβλήθηκε στο Παρίσι ήταν αυτός μιας χώρας της Δύσης ως προς τον εαυτό της. Νόμιμο και κατανοητό, αν δεν ήταν όσο ποτέ αναγκαίος ο διάλογος με τους άλλους πολιτισμούς, των Ινδών, των Αράβων, των Κινέζων, των Νοτιοαμερικανών, των Αφρικανών. Για να θυμηθούμε έστω για λίγο ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες συνδέονταν με την εκεχειρία.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας