Ο Ιππόλυτος Τερέντιεφ, από τα κεντρικά πρόσωπα του μυθιστορήματος του Ντοστογιέφσκι «Ο ηλίθιος», μας λέει ότι αν, αντί να αργοπεθαίνει από φυματίωση αποκλεισμένος στο θλιβερό του δωμάτιο, μπορούσε να μιλήσει για μία μόνον ώρα σε ανθρώπους μαζεμένους κάτω από το παράθυρό του, θα μπορούσε να τους πείσει να διαλέξουν τον δρόμο της αγάπης.
Αυτό όμως που περιμένει τον έφηβο του «Ηλίθιου», όπως συμβαίνει και με τον άλλον Ιππόλυτο, τον έφηβο της ευριπίδειας τραγωδίας, είναι ένας άδικος θάνατος. Θα πεθάνει κι αυτός βασανιστικά, χωρίς να καταφέρει με το συγκλονιστικό κείμενο της «Εξήγησής» του, που μιλά για το προσωπικό του δράμα και αυτό της ανθρωπότητας, να αγγίξει τους άλλους λευτερώνοντας και τον ίδιο. Ο εξωπραγματικός και όμως αληθινός πειρασμός να μιλήσουν για μία ώρα «από το παράθυρό τους» και να πείσουν την ανθρωπότητα είναι κάτι που βρίσκεται και στην καρδιά ανθρώπων που μπορεί να μην είναι ούτε συγγραφείς ούτε λόγιοι. Ανθρωποι που δεν θεωρούν αυτονόητο να επαναλαμβάνεται όλο και πιο «βελτιωμένη και επαυξημένη» και επίσης όλο και πιο γενικευμένη η βία εναντίον της ζωής, η τυραννία, η εκμετάλλευση, η λεηλασία των ανθρώπων, ασχέτως περίπου της ετικέτας με την οποία παρουσιάζονται τα διάφορα καθεστώτα. Ανθρωποι σε κάθε χώρα που προσπαθούν να σταματήσουν τη δαιμονιώδη και ταυτόχρονα βλακώδη επανάληψη του κακού σε όλες τις σοφτ και τις χαρντ εκδοχές του.
Η σημερινή όλο και πιο αδυσώπητη γεωπολιτική αναμέτρηση, που μπορεί να πλήξει ολόκληρο τον πλανήτη έχοντας ήδη εμπλέξει την Ελλάδα, είναι και αυτή με πολλές έννοιες μια εκδοχή της ψυχαναγκαστικής επανάληψης του κακού που κυριάρχησε στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους του 20ού αιώνα, αλλά και σε όσα συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν με τις μορφές του κάθε λογής ρατσισμού, της αποικιοκρατίας και της νεοαποικιοκρατίας. Τι συνέβη με πολλούς που τόλμησαν να σταματήσουν αυτήν την πορεία μιλώντας «από το παράθυρό τους» -αλλά και πράττοντας στα πεδία των κάθε λογής αγώνων- στην ανθρωπότητα; Τα ονόματα του Ζορές, του Γκάντι, του Μαντέλα, των Κένεντι, του Λούθερ Κινγκ, του Αλιέντε, του Πάλμε, μεταξύ πολλών άλλων, δείχνουν πόσο δύσκολα τέτοιες προσπάθειες ευδοκιμούν. Ομολογώ ότι δεν ξέρω με βεβαιότητα ποιες ήταν οι λεπτομέρειες της μοίρας του Αλεξάντερ Ναβάλνι που βρήκε «αιφνίδιο» θάνατο στην παγωμένη φυλακή του. Οπως δεν ξέρω και το τι ακριβώς συνέβη με άλλους θανάτους διανοουμένων και ακτιβιστών σε διάφορες χώρες, οι οποίοι, αν και με διαφορετικές και αντικρουόμενες απόψεις, είχαν μια όμοια μοίρα. Μένει όμως η διαπίστωση ότι στοιχειώδη δικαιώματα όπως η ειρήνη και η ελευθερία αποτελούν συχνά για τις εξουσίες θανάσιμο αμάρτημα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας