Υπάρχουν καλλιτέχνες που έχουν ταλέντο στη δουλειά τους και κάνουν ξεχωριστά πράγματα. Υπάρχουν και καλλιτέχνες όμως που εκτός από ταλέντο στη δουλειά τους έχουν ταλέντο και στην οργάνωση, μπορούν ας πούμε να είναι καλλιτεχνικοί διευθυντές ενός οργανισμού και να κάνουν υπέροχα πράγματα. Κάποιοι έχουν ταλέντο και στα δύο ενώ κάποιοι άλλοι μόνο στο ένα από τα δύο και αυτό το ένα βέβαια δεν είναι η οργάνωση. Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία πραγματικά τραγική... Υπάρχουν καλλιτέχνες που δεν έχουν κανένα ταλέντο πάνω στην τέχνη τους αλλά και κανένα ταλέντο στην οργάνωση των πραγμάτων και κοίτα να δεις που κάτι τέτοιοι συχνά παίρνουν τις καλύτερες θέσεις...
Ο Γιώργος Κουμεντάκης είναι ένας ταλαντούχος μουσικός που βέβαια δεν γράφει τραγούδια που να έχουν σουξέ, ασχολείται όμως με τη λόγια -ας την πούμε έτσι, είναι δόκιμος όρος- πλευρά της μουσικής και έχει κάνει πολλά και ωραία πράγματα -ας πούμε η δουλειά που έκανε στην Ολυμπιάδα δίπλα στον Παπαϊωάννου που έφτιαξε την έναρξη και το φινάλε, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και εδώ που τα λέμε η μουσική του Κουμεντάκη και οι φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ ήταν ό,τι άξιζε σ’ αυτή την ιστορία, μια και ο πολύ ταλαντούχος και βαθιά καλλιεργημένος Παπαϊωάννου δεν φάνηκε να έχει ιδιαίτερη έμπνευση. Η μουσική έχει και Μπαχ, έχει και Οφενμπαχ, έχει και Κόουλ Πόρτερ αλλά έχει και Στραβίνσκι.
Ο Γιώργος Κουμεντάκης έχει την εξυπνάδα η μουσική του να ταιριάζει και με τον τρόπο ζωής του και μ’ αυτό εννοώ τη δημόσια παρουσία του, να είναι δηλαδή μακριά από το αγριεμένο πλήθος, ύφος και ήθος. Εχει όμως και οργανωτικές ικανότητες και εκεί θέλω να καταλήξω, πως η δουλειά που κάνει τα τελευταία χρόνια ως καλλιτεχνικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν η Λυρική Σκηνή. Την έβαλε στην καινούργια εποχή αλλά και στο καινούργιο της... κτίριο, την ανανέωσε, κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στο υπουργείο Πολιτισμού και στο Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος έχοντας στη μέση τη δουλειά του εκεί. Αντίθετα με κάποιους άλλους διευθυντές ανάλογων οργανισμών τα τελευταία χρόνια, όπως το Φεστιβάλ Αθηνών και το Εθνικό Θέατρο που... άσ’ το καλύτερα.
Φέτος ήταν η επέτειος των 100 χρόνων της Μαρίας Κάλλας και ο Κουμεντάκης απέδειξε με τη δουλειά του το ταλέντο του σ’ αυτήν ακριβώς τη δουλειά. Κατάφερε να είναι μια χρονιά-αφιέρωμα στην Κάλλας τόσο σημαντική όσο και δημοφιλής, δηλαδή αντάξιά της...
Είναι πολύτιμη η παρουσία του στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Κανονικά πρέπει να τον προσέξουν οι ιθύνοντες σαν τα μάτια τους - μην καταντήσει η Εθνική Λυρική Σκηνή σαν το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και το Εθνικό. Βέβαια ούτε όσα είχε κάνει είναι όλα τέλεια ούτε όμως μπορεί να κατηγορηθεί είτε για σοβαροφάνεια είτε για λαϊκισμό και εν πάση περιπτώσει εκτός από τη Λυρική έχει δουλειές ο άνθρωπος να κάνει. Δεν βασίζει την ύπαρξή του σε καρέκλες, μάλλον οι καρέκλες τον έχουν ανάγκη. Να λέμε τα πράγματα όπως είναι. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον -εκτός βέβαια αν θέλεις να τον κατηγορήσεις καλά και ντε-, εκτός βέβαια αν είσαι επιθετικός για να είσαι επιθετικός. Και τα γράφω αυτά τουλάχιστον με την ασφάλεια ότι δεν μπορεί να με κατηγορήσει κανείς πως έχω πίσω και δόλιες σκέψεις για ν’ αρπάξω καμιά θεσούλα. Οπως πολύς κόσμος γύρω μου.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας