Η σημερινή φτώχεια διαφέρει από την παλιά, θα υποστήριζε κάποιος, γιατί η διάχυση της τεχνολογίας αφορά τους πάντες και μετριάζει την ανέχεια. Ακόμα και ο Λουδοβίκος 15ος χρειαζόταν να επιστρατεύσει χιλιάδες παραγωγούς, εμπόρους, υπηρέτες, για να διαθέτει στην αυλή του αγαθά που σήμερα ένας φτωχός μπορεί να βρει έξω από την αυλίτσα του. Βέβαια αυτή η λογική έχει τα όριά της.
Και δεν είναι μόνο ότι σημασία τώρα έχουν οι ανισότητες, δηλαδή όχι τόσο το κατώτερο επίπεδο διαβίωσης όσο η διαφορά του με τα ανώτερα. Υπάρχουν και όρια αντικειμενικά. Αν φτάσουμε το σχετικό σενάριο στα άκρα, μπορούμε να φανταστούμε έναν άστεγο να έχει κινητό, να παίρνει wifi από ένα καφενείο και να κάθεται απ’ έξω ψάχνοντας στο google maps ένα ωραίο πλατύσκαλο για να περάσει την επόμενη νύχτα.
Αλλά έχουμε και πιο ρεαλιστικά παραδείγματα. Ενας Ελληνας γιατρός, ο Γιώργος Κούκος, πρωτοπόρος στη δημιουργία εξατομικευμένων εμβολίων για τον καρκίνο των ωοθηκών, εγκατέλειψε τις ΗΠΑ, όπου ανέπτυξε τη μέθοδό του, και ανέλαβε τη διεύθυνση του Ινστιτούτου Ludwig για τον καρκίνο, στη Λωζάννη της Ελβετίας, όπου συνεχίζει τις έρευνές του. Σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» (στην Τασούλα Επτακοίλη) εξήγησε γιατί εγκατέλειψε τη χώρα που βρίσκεται στην αιχμή και την πρωτοπορία της τεχνολογικής εξέλιξης:
«Το κοινωνικό σύστημα στις ΗΠΑ προσφέρει ευκαιρίες και δυνατότητες, και μάλιστα με γενναιοδωρία, σε όσους εργάζονται σκληρά, αλλά όχι σε όλους. Υπάρχουν χασματώδεις ανισότητες και αδικίες τις οποίες δεν άντεχα. Ολα εκεί –και η υγεία και η κοινωνική πρόνοια– είναι αφημένα στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Σε πικραίνει να περιθάλπεις ασθενείς με καρκίνο και να ξέρεις ότι το μέλλον τους, η επιβίωσή τους ουσιαστικά, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις οικονομικές τους δυνατότητες.
»Ερχονταν στο νοσοκομείο άνθρωποι με τη λίστα των φαρμάκων που έπρεπε να τους χορηγηθούν και μου ζητούσαν να διαλέξω τα απολύτως αναγκαία, γιατί δεν μπορούσαν να τα αγοράσουν όλα. Ή άλλοι που ξεπουλούσαν ό,τι είχαν –σπίτια, κοσμήματα, αυτοκίνητα– για να πληρώσουν για τις θεραπείες τους. Ιατρική με τέτοιους όρους δεν μπορούσα να ασκήσω. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος που ήθελα να επιστρέψω στην Ευρώπη. Η ευκαιρία δόθηκε από την Ελβετία, μαζί με την πρόκληση να φτιάξουμε ένα πρωτοποριακό κέντρο έρευνας για τον καρκίνο, και είμαι ευτυχής γι’ αυτό».
Ο κόσμος που οικοδομήθηκε στη Δύση τους τελευταίους αιώνες είναι αναμφισβήτητα δυναμικός, αλλά είναι σε μεγάλο βαθμό ανελέητος και είναι και άχαρος. Με την έννοια της έλλειψης χάρης αλλά -ας μου επιτραπεί το λάθος- και της έλλειψης χαράς. Είναι ένας κόσμος που κινείται συνεχώς για να κρύψει τη βαθύτατη ακινησία του. Και δυστυχώς δεν έχει ακόμα βρεθεί εξατομικευμένο εμβόλιο ούτε για τον κυνισμό και την ανηθικότητα, ούτε για τη φιλοχρηματία, ούτε βέβαια για τη βλακεία. Οπότε θα ζούμε θεωρητικά περισσότερο και ανετότερα, αλλά οι κίνδυνοι φυσικής και ηθικής εξόντωσής μας θα είναι πάντα εδώ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας