«Εχετε ταυτότητα;» ρωτά η ηρωίδα του έργου τον αγαπημένο της, που τον βλέπει ξαφνικά να φτάνει στα ενοικιαζόμενα δωμάτια που αυτή διαχειρίζεται στο νησί του Αιγαίου όπου έχει βρει καταφύγιο.
Στο τέλος κάποιων ταινιών κατασκοπίας, ο ήρωας, που έχει γλιτώσει δυο και τρεις τουλάχιστον φορές από τις πλεκτάνες των εχθρών και τις προδοσίες των πρώην φίλων και σπείρει τον θάνατο στις τάξεις όσων κακών τόλμησαν να τα βάλουν μαζί του, καταλήγει έτσι στην αγκαλιά της αγαπημένης του, που και αυτή γλίτωσε, χάρη στην επίδοσή της στα πάσης φύσεως όπλα, από του χάρου τα δόντια.
Ο φακός δεν μας δείχνει λεπτομέρειες της συνάντησης, η όλη ατμόσφαιρα πρέπει να είναι διακριτική. Το ερωτικό ζευγάρι, που γνωρίστηκε και ερωτεύτηκε μέσα στη φωτιά της δράσης, θέλει να χαρεί την απομόνωση και την ανωνυμία που του χαρίζουν τα δύο πλαστά διαβατήρια τα οποία του προμήθευσε η μυστική υπηρεσία -των καλών- η οποία τελικά πείσθηκε ότι οι λίγο ατίθασοι ήρωές μας είχαν καλές προθέσεις.
Δεν θα επιμείνω σε κάποιες εικασίες ότι τη γαλήνη των δύο ηρώων μπορεί να την ταράξουν ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη γεωπολιτική και άλλα τέτοια. Εξάλλου, όπως μας καθησυχάζουν, η συνάντηση των ηγετών της Ελλάδας και της Τουρκίας στο Βίλνιους θα απομακρύνει τον εφιάλτη του πολέμου, ενώ κάποιες «λογικές» συνομιλίες στο Αιγαίο δεν θα απειλήσουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς των δωματίων της ηρωίδας μας.
Νιώθω ένα δέος κάθε φορά που αγγίζω τα νερά του Αιγαίου, αυτά τα νερά που ανθίζουν από άδικους θανάτους, κάθε στιγμή που μυρίζω τη ρίγανη, το φασκόμηλο και το θυμάρι που υποδέχονται στα λιμάνια των νησιών του τα νέα κύματα από ταξιδιώτες που έρχονται από παντού, άλλοι με ένα σακίδιο, άλλοι με ολόκληρη οικοσκευή.
Κάθε ώρα που περιμένω σαν να είναι η πρώτη φορά την ανατολή και τη δύση του ήλιου για να ξεκουράσω το βλέμμα μου στις αποχρώσεις του ροζ, του μοβ και του γαλάζιου, κάθε νύχτα που περιμένω το φεγγάρι να ανοίξει νέους δρόμους στα μαύρα ύδατα.
Το Αιγαίο πέλαγος είναι μια παρουσία που έρχεται από τους αιώνες, είναι ένα φως που δεν μπορεί να σβήσει, είναι ένα φάντασμα που θέλει παρηγοριά, μια αγκαλιά για να ζήσει ή να πεθάνει. Το φάντασμα αυτό κουβαλά την αίσθηση αιώνων μιας αιθέριας ύλης που πλανιέται από νησί σε νησί, που ακουμπά την Ιστορία για να λευτερωθεί από το βάρος της, που προστατεύει τα νερά και τους βράχους από κάθε επιβουλή. Είναι το πριν και το μετά μας. Σημάδι καταγωγής και δημιουργός ταυτότητας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας