Οι εικόνες «ντίσκο» για διαφημιστικούς λόγους στον χώρο της Παναγίας Σουμελά, ιερού κέντρου του Ποντιακού Ελληνισμού και μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς, προκάλεσαν τη διαμαρτυρία του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών αλλά και του προέδρου Τουριστικών Φορέων και Ταξιδιωτικών Γραφείων Τραπεζούντας. Τα δεδομένα για τον χώρο είναι γνωστά: το ιστορικό του βάθος από τους πρώτους μ.Χ. αιώνες, η λάμψη του στη Βυζαντινή περίοδο αλλά και επί Τουρκοκρατίας, οι αναφορές στα θαύματα της Παναγίας και η τραγική του μοίρα από το 1922, μέρος της μοίρας του ξεριζωμένου άυλου και υλικού σώματος του ελληνισμού.
Η βεβήλωση ξυπνά το δέος, που συχνά στομώνει μέσα στην απάθεια που γεννά το αγοραίο «πνεύμα των καιρών». Δέος. Αυτό είναι που γεννά η Καππαδοκία, η επικράτεια αυτή της αμάραντης πέτρας, όπου η φύση και η τέχνη δούλεψαν μαζί, ταπεινά τέκνα της ανάγκης. Οι εικόνες των βράχων και των σπηλαίων λες και γέννησαν αυτά που ιστόρησαν με τις εικόνες τους οι αγιογράφοι. Το δέος που προκαλούν δεν πιέζει τον άνθρωπο κάνοντάς τον να σκύψει προς τα κάτω το κεφάλι. Του δίνει ανάσα και φτερά για να ταξιδέψει.
Το άλλο πράγμα που φέρνει στον νου η Καππαδοκία είναι η εικόνα, θεμέλιο του απελευθερωτικού αυτού δέους. Πληγωμένες και ακρωτηριασμένες οι εικόνες, επιμένουν με το κάλλος τους. Και εδώ αξίζει να θυμηθούμε ότι η εικόνα ως θεμέλιο ενός ανοιχτού πολιτισμού είναι ίσως η πιο μεγάλη προσφορά του Βυζαντίου. Η νίκη επί των εικονομάχων άνοιξε τον δρόμο στις βυζαντινές και στην ευρωπαϊκή Αναγέννηση που προχώρησε στα βήματά τους. Η ενσαρκωμένη εικόνα μας βοηθά να μιλάμε και στις σημερινές κοινωνίες για δημοκρατία, για το πρόσωπο και τον πολίτη. Αντικρίζοντας κανείς τις τραυματισμένες από τη μισαλλοδοξία τοιχογραφίες της Καππαδοκίας, αναλογίζεται πόσο δρόμο έχει μπροστά της η Τουρκία, όσο τουλάχιστον θα συνεχίζει στην κατεύθυνση της εικονομαχίας και της ανελευθερίας.
Το ιερό δεν είναι βέβαια προνόμιο της Ορθοδοξίας ή όποιου άλλου χριστιανικού δόγματος. Αφορά κάθε πίστη, κάθε θρησκεία, κάθε πολιτισμό. Τις Πυραμίδες και τους «ειδωλολατρικούς» Ναούς, τα Τζαμιά, τις Συναγωγές, τις Παγόδες, την άδεια καρέκλα που συμβολίζει τον Βούδα, κάθε βωμό και κάθε μνημείο που θα έπρεπε να προστατεύονται από την υλική αλλά και τη συμβολική καταστροφή που, όταν δεν είναι καρποί απροσχημάτιστου φανατισμού, φορούν το προσωπείο της «αξιοποίησης». Αλλά το ίδιο ισχύει και εκτός αυτού που τυπικά ονομάζουμε ιερό. Με τον ίδιο τρόπο που καταστρέφεται η ομορφιά ναών και εικόνων, καταστρέφεται ανελέητα και ο ναός της φύσης. Που έχει τα δέντρα για κίονες, τα βουνά για αετώματα και τον ουρανό για θόλο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας