Εκείνοι που κραυγάζουν ότι τίποτε δεν γίνεται, ότι άλλαξε δήθεν ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς, είναι όσοι δεν τσουρουφλίστηκαν καν από την κρίση, αυτοί που κάθονται στην ασφάλεια του σπιτιού τους και κηρύσσουν επανάσταση. Θα όφειλαν να θυμηθούν ότι η επανάσταση απαιτεί θυσίες, παραίτηση από τις βολές, είναι σύγκρουση, χύνεται αίμα. Είναι διατεθειμένοι να υποστούν όλα αυτά; Δεν νομίζω. Ας κάτσουν λοιπόν στ’ αυγά τους και ας αφήσουν όσους έχουν όρεξη για δουλειά να εργαστούν· αλλά πραγματικά.
Εντάξει, είναι διάχυτη και βαθύρριζη η έφεση του ανθρώπου για αναγνώριση και επιβολή, η οποία εκδιπλώνεται με κάθε μέσο (εκβιασμό, εκφοβισμό, κολακεία κ.λπ.), όπως ανεκρίζωτη φαντάζει η ραθυμία (η τεμπελιά, η αποφυγή ευθυνών). Επάνω σ’ αυτά οφείλει να εργαστεί η νέα κυβέρνηση· να μάθουμε (εφόσον αυτό είναι δυνατό) να είμαστε άνθρωποι (ή να γίνουμε). Να αλλάξει, διάολε, η νοοτροπία που είχε επικυριαρχήσει (διαμορφωθεί) τις τελευταίες δεκαετίες, να μελετηθούν τα νοσηρά φαινόμενα αυτής της νοοτροπίας. Ολα αυτά απαιτούν παιδεία και πολιτισμό, χαλιναγώγηση των ευτελών ενστίκτων, έναρξη διαλόγου μεταξύ της αριστερής κυβέρνησης και της κοινωνίας.
Η αλλαγή νοοτροπίας είναι δύσκολη υπόθεση, δεν υπάρχει κάποιος μεταρρυθμιστής-πλαστουργός, ναι, υπάρχουν, όμως, οι θεσμοί, η δημοκρατία, αλλά και το προσωπικό παράδειγμα όλων εκείνων που κατέλαβαν αξιώματα και θέσεις εξουσίας. Είναι οδυνηρή για το πόπολο (για όλους μας) μια τέτοια μεταστροφή συνείδησης και συμπεριφοράς, φαντάζει όμως εκ των ων ουκ άνευ κοινωνική διαδικασία. Ο καθένας κουτσά-στραβά έχει φτιάξει το κοσμοείδωλό του, την άμυνά του δηλαδή, απέναντι στους καθημερινούς εχθρούς ή φίλους του, άμυνα κατά κανόνα εμβαπτισμένη σε ξεπεσμένες (καπιταλιστικές) αξίες.
Οφείλει άρα η κυβέρνηση (και τα μέσα ενημέρωσης) να βρουν τη σταθμιστική φρόνηση εκείνη που οδηγεί στην ανακάλυψη μιας τεχνικής τού ειλικρινώς δούναι και λαβείν, σε μια ισορροπία απαιτήσεων και συμβιβασμών μεταξύ εξουσιαζόντων και κοινωνικών στρωμάτων. Ας πάψουν οι άνθρωποί της να παίρνουν πόζες και να παριστάνουν τους τάχα μου αντισυστημικούς (μην ξεχνάνε ότι αυτή τη στιγμή υπηρετούν με σαφήνεια το δήθεν αποκρουστικό πολιτικό σύστημα). Καιρός να αλλάξουν (εάν δύνανται...) το σύστημα τούτο με πράξεις και νομοθετήματα που θα αποδεικνύεται ότι βασίζονται σε μια ηθική διακυβέρνηση, σεβασμό στους πολίτες και στους θεσμούς. Ολα τα άλλα είναι ανοησίες.
Καλή είναι η αξιοπρέπεια, καλλίστη· εάν τρωγόταν και κομμάτι... Πολλά (κυβερνητικά) πρόσωπα αποπνέουν μια επιεική αίσθηση αγάπης για την κοινωνία, ας μην ξεχνάνε εντούτοις ότι αυτό -στον βαθμό του- μπορεί να μην είναι κάτι άλλο παρά μια αυταρέσκεια, μια εμμονή με τον καλό εαυτό τους. Η αύρα, άρα, του προσώπου τους οφείλει να γίνει πράξη δημοκρατική, να νομοθετήσουν δηλαδή υπέρ της κοινωνίας και να αφήσουν τα παχιά (ενδοστρεφή) λόγια. Μην μπερδεύουν τη δημόσια με την ιδιωτική σφαίρα· συγγνωστή η σύγχυση, οβελιστέα, όμως, τέτοιες ώρες και στιγμές της Ιστορίας. Χρειάζεται, έτσι δείχνουν όλα, μια διαρκής προσπάθεια και πολλά (προσωπικά) παραδείγματα. Διαφορετικά, θα ’χουν δίκιο όσοι επικαλούνται τον Μανωλιό που φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς και λοιπά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας