Μαμούνια

Και ξάφνου, οι γλάστρες μου γεμίσανε από εκείνα τα μαμουνάκια με τα χίλια μικροσκοπικά ποδάρια και τον παράξενο κορμό, που μόλις τ’ ακουμπήσεις κουλουριάζονται και γίνονται μπαλάκια. Στρατιές ολόκληρες μέσα σε κάθε γλάστρα· έπιασα να τα πετάω ένα-ένα απ’ το μπαλκόνι, μα τελειωμό δεν είχανε· λίγο να σκάλιζες το χώμα κι εμφανίζονταν ακόμη περισσότερα.

Ηξερα ότι είναι άκακα για τον άνθρωπο, όμως για τα φυτά; Τι κι αν ο γεωπόνος βρίσκεται δυο χιλιόμετρα απ’ το σπίτι μου· σαν γνήσιος homo interneticus, έσπευσα αμέσως στους «ειδικούς» του διαδικτύου. Μέσα από σελίδες και φόρα, σύντομα αλίευσα μπόλικες πληροφορίες -αμφιβόλου εγκυρότητας ασφαλώς- που χόρτασαν, παρ' όλα αυτά, την καλπάζουσα περιέργειά μου.

Τα μικροσκοπικά μου τερατάκια ακούνε στην επιβλητική λατινική ονομασία «armadillidum vulgare», αναπνέουνε με βράγχια (!) και είναι απ’ τα ελάχιστα καρκινοειδή της στεριάς, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Αγαπούν την υγρασία και λειτουργούν ως σκουπιδοφάγοι, ανακυκλώνοντας τα θρεπτικά συστατικά και επιστρέφοντάς τα προς χρήση στο οικοσύστημα. Κάποιος, μάλιστα, σχολίαζε ότι, αν εξαφανιστούν, θα αντιμετωπίσουμε πρόβλημα επιβίωσης στον πλανήτη. Κι εγώ ο αδαής τα πέταγα απ’ το μπαλκόνι.

Αρκετοί άλλοι βεβαίωναν πως στους ίδιους προξένησαν μεγάλες βλάβες, μέχρι που τους ξέκαναν ολόκληρα φυτά μέσα σε μια νύχτα. Αντε τώρα να βγάλεις άκρη· αποφάσισα να κάνω γκάλοπ και οι θετικές γνώμες για τα μαμουνάκια μου πλειοψήφησαν με άνεση. Κοίτα, τελικά, που τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται και τα μυριόποδα του μπαλκονιού μου μάλλον ήρθανε ως σύμμαχοι κι όχι ως επίδοξοι κατακτητές.

Είκοσι λεπτά ασχολήθηκα με το θέμα και να δεις που στην πρώτη ευκαιρία θα βρεθώ να δίνω και συμβουλές με ύφος επαΐοντος, αναπαράγοντας άκριτα τις επισφαλείς πληροφορίες που συνέλεξα από εντελώς άγνωστα πρόσωπα. Δέκα κλικ σε διαδικτυακές σελίδες, μια φωτογραφική ανάγνωση σε δύο σχετικούς διαλόγους στα φόρα, και τύφλα να ’χουνε οι μεταπτυχιακές εργασίες. Σηκώθηκα απ’ τον υπολογιστή με την ψευδαίσθηση ότι κατατοπίστηκα επαρκώς για το θέμα. Τα μαμούνια του μπαλκονιού μου -που, αίφνης, απέκτησαν ονοματεπώνυμο επάξιο Ρωμαίου συγκλητικού- γλίτωσαν προσώρας τη γενοκτονία· για τα φυτά μου, δεν είμαι βέβαιος.

Αν εμφανιστεί και στις δικές σας γλάστρες κάποιος μικρούλης armadillidum vulgare, μη δώσετε καμιά σημασία στις πληροφορίες που παρατίθενται παραπάνω. Δεν είναι προϊόν γνώσης, αλλά επιφανειακής κι επιπόλαιης ενασχόλησης. Για το μόνο που μπορώ να βεβαιώσω, είναι ότι εμένα δεν με πείραξαν ακόμη· παρ' όλα αυτά ρωτήστε κανέναν γεωπόνο, να μη σας πάρω στο λαιμό μου.