Τον είδα μες στη σαββατιάτικη λιακάδα, να σέρνει τα βήματά του στη γειτονιά. Γύρισε ξαφνιασμένος σαν τον φώναξα και με καλημέρισε μ’ ένα πικρό χαμόγελο. «Τι να κάνω, αφού τα ξέρεις, ψάχνω για καμιά δουλειά» αποκρίθηκε στην ερώτησή μου για το πώς τα πάει. Δεν πολυβγαίνει απ’ το σπίτι μετά την τελευταία του απόλυση.
Ειδικά τούτες τις μέρες, καθώς πλησιάζουνε Χριστούγεννα, τον παίρνει πιο εύκολα από κάτω. Σχεδόν είκοσι χρόνια είχε ο Θανάσης στο πολυκατάστημα· απ’ όλα τα πόστα είχε περάσει και παντού άφησε εξαιρετικό όνομα. Πολλοί πελάτες αυτόν αναζητούσανε για να εξυπηρετηθούνε· να τον ρωτήσουνε για τις τελευταίες ηλεκτρονικές συσκευές και να τον συμβουλευτούν για τον συμφερότερο τρόπο αποπληρωμής. Τον είχανε μάθει τόσα χρόνια, είχανε αναπτύξει διαπροσωπική σχέση και καλή επικοινωνία.
Τι να το κάνεις, τίποτα απ’ αυτά δεν προσμέτρησε στην απόφαση που πήρανε τα κεντρικά. Αυτοί εκεί βλέπουνε μονάχα νούμερα και λογιστικές λίστες, αδιαφορώντας για τους ανθρώπους που κρύβονται στους κωδικούς.
Τι κι αν οι πωλήσεις του ήτανε σταθερά σε υψηλό επίπεδο· ως παλιός υπάλληλος και οικογενειάρχης κόστιζε πολλά, με τα λεφτά που του δίνανε θα μπορούσαν να προσλάβουνε δυο-τρεις νεότερους στη θέση του. Δώσ’ του, λοιπόν, την αποζημίωσή του και στείλ’ τον στο καλό, μα η πιτσιρικαρία θα φάει τα λυσσιακά της για να κρατήσει και ν’ αβγατίσει το πελατολόγιο· σαν μπορεί, άλλωστε, ας κάνει κι αλλιώς.
Τι τα θες, είκοσι χρόνια έδωσε και την ψυχή του εκεί μέσα και τώρα βρέθηκε στον δρόμο, σαράντα πέντε χρόνων με οικογένεια. Παρ’ όλα αυτά, είχε καλό βιογραφικό και βαρβάτη εμπειρία και προσλήφθηκε σχεδόν αμέσως σε μια μικρότερη, τοπική αλυσίδα.
Ομως δεν κράτησε για πολύ, δεν έβγαινε ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας, τον είχανε λιντσάρει οι μεγαλοκαρχαρίες κι ασφυκτιούσε στον αθέμιτο ανταγωνισμό των προσφορών τους κάτω του κόστους –«αυτορρύθμιση της αγοράς» το λένε με ωραίες λέξεις– βρέθηκε πάλι ο Θανάσης στον δρόμο, οριστικά άνεργος ετούτη τη φορά.
Τέσσερις μήνες περάσανε από τότε, πηγαίνει πού και πού στον ΟΑΕΔ μήπως προκύψει κάτι, τα περισσότερα προγράμματα αφορούνε άλλωστε ανέργους μικρότερης ηλικίας, κοιτάζει και τις αγγελίες των εφημερίδων για παν ενδεχόμενο, μοίρασε και βιογραφικά δεξιά κι αριστερά και περιμένει. Δεν είναι εύκολο πράμα να είσαι άνεργος στα σαράντα πέντε σου, δεν προσφέρεται κι η ηλικία για καινούργια ξεκινήματα.
«Καλές γιορτές, ρε Θανάση, κι όλα καλά θα πάνε», τον αποχαιρέτισα, ευχόμενος από μέσα μου κάποιο μικρό θαύμα των Χριστουγέννων για τους Θανάσηδες αυτού του τόπου.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας