Ανοίγεις την τηλεόραση, αραιά και πού, απ’ όπου ξεπηδά θανατικό όλων των αποχρώσεων του κατάμαυρου. Ο θάνατος πάντα ήταν μαύρος. Μα τούτη η μαυρίλα της εποχής μας μάλλον δεν παραλλάσσεται με άλλες. Ή μήπως τα θανατικά όλων των εποχών δεν συγκρίνονται μεταξύ τους; Η αναφορά του θανάτου δεν γίνεται μόνο στο φυσικό γεγονός, αλλά σε καθετί που απονεκρώνει τον νου, τη σκέψη, τον εαυτό μας, το ίδιο το είναι του εσωτερικού μας κόσμου.
Οι εκφωνητές εκσφενδονίζουν το ένα κακό μετά το άλλο. Δεν αρκούνται στην πληροφόρηση του γεγονότος -αυτό που είναι το αντικείμενο της εργασίας τους– αλλά ανταγωνίζονται ποιος/ποια θα εντοπίσει κάποια μελανότερη πτυχή του θέματος. Οχι χάριν της δημοσιογραφίας, της έρευνας, αλλά για μεγαλύτερο εντυπωσιασμό.
Και πώς, από πού να ξεφύγεις; Μόνο το λογότυπο του καναλιού αλλάζει κι ο παρουσιαστής -εκφωνητής. Αβουλα όντα, στις περισσότερες περιπτώσεις, μας πυροβολούν με τις λέξεις του δελτίου και των εκπομπών τους. Γνωρίζουν οι ιθύνοντες ότι οι περισσότεροι θεατές αρκούνται στη φράση «Η τηλεόραση το ’πε». Ασχετο αν την ίδια στιγμή ψιθυρίζουν «Δες τι μας δείχνουν». Ισως βρισκόμαστε σε κάποιον ιδιότυπο ατομικό ιδρυματισμό. Συνδεόμαστε μεταξύ μας μέσω των οθονών με το κέντρο. Είτε αυτό είναι το κάθε κανάλι χωριστά, είτε η αόρατη διασύνδεσή τους.
Στο κατόπιν αρχίζουμε εμείς τους πυροβολισμούς από τη δική μας οθόνη, του υπολογιστή ή του κινητού. Τρώμε, όχι μόνο τις σάρκες μας, αλλά το μεδούλι του εγκεφάλου των άλλων. Ενώ την ίδια στιγμή, οι άφρονες –ως άλλοι συφοριασμένοι Τρώες– δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η βλάβη είναι ολική, όπως και η καταστροφή. Υπάρχουν και οι διαφορετικές φωνές, αλλά δεν φθάνουν σε πολλούς δέκτες. Ταυτόχρονα επικρίνονται, απαξιώνονται, έτσι ώστε σε μας να φτάνουν παραποιημένες και κυρίως με αρνητικά χαρακτηριστικά για να είμαστε επιφυλακτικοί, αν όχι απορριπτικοί.
Η κοινωνία, εμείς τα μέλη της, πιεζόμαστε, ενώ ταυτόχρονα νομίζουμε ότι ζούμε ελεύθεροι στην ονομαζόμενη «Δημοκρατία» των χρόνων μας. Μάλλον έχει επικρατήσει, εν μέρει, η άποψη των κυβερνώντων «ποιος νοιάζεται γι’ αυτά τα θέματα;». Για τη χώρα μας έχουν εκδοθεί καταδικαστικές αποφάσεις από ευρωπαϊκά δικαστήρια, διεθνείς οργανισμούς, την Ευρωπαϊκή Ενωση γι’ αυτά τα θέματα. Οπως ελευθεροτυπίας, εφαρμογής νομοθεσίας, το σημαντικότερο για εφαρμογή δικαιοσύνης και δημοκρατικών κανόνων.
Οι ιδέες κι οι θεσμοί δεν τρώγονται όσο καλοί κι αν είναι, ώστε να τύχουν υποστήριξης. Αλλά και για το γάλα των παιδιών μας άλλα λόγια λέμε. Κάποιους τους ενόχλησε η φωτογραφία μονογονεϊκής οικογένειας –πατέρας με το παιδί του– στο κουτί, παρά η τιμή του. Η οποία φέτος είναι μεγαλύτερη από την περσινή, κι ας πουλάνε φθηνότερα το γάλα οι παραγωγοί!
*Συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας