Σε πολιτικό σόου μετέτρεψαν τη δέκατη επέτειο από την καταστροφή της Νέας Ορλεάνης ο Μπαράκ Ομπάμα και τα παρατρεχάμενα μεγάλα αμερικανικά Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης.
Μετά από μια σειρά καλοστημένα «media events» για τις κάμερες, ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ κατέληξε σε μία από τις πλέον πλημμυροπαθείς γειτονιές της πόλης, τη Lower Ninth Ward, όπου έδωσε βαρυσήμαντη ομιλία, εκθειάζοντας την «αναγεννητική δύναμη» του καπιταλιστικού συστήματος των ΗΠΑ και παρουσιάζοντας το success story της ανοικοδόμησης σαν ένα σύμβολο της νέας Αμερικής, που παραμένει, όπως είπε, «η άγκυρα της παγκόσμιας ισχύος και σταθερότητας».
Ομως η ομιλία του αυτή, όπως θα δούμε παρακάτω, ήταν ένα ρεσιτάλ υποκρισίας –ένα παραπέτασμα χρυσόσκονης, πίσω από το οποίο κρύβεται ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά εγκλήματα στις ΗΠΑ του 21ου αιώνα.
Ως γνωστόν, δεν υπήρχε τίποτε το «φυσικό» και κυρίως το αναπότρεπτο στην τραγωδία της Νέας Ορλεάνης.
Ο «τυφώνας» Κατρίνα, που από μετεωρολογικής άποψης δεν ήταν παρά μια μεσαίας ισχύος («δύναμη 3») τροπική καταιγίδα, ήταν μια απολύτως προβλέψιμη φυσική καταστροφή: για χρόνια οι ειδικοί του Σώματος Μηχανικών του αμερικανικού στρατού προειδοποιούσαν για την άθλια κατάσταση και την παντελή έλλειψη συντήρησης των φραγμάτων, που πράγματι κατέρρευσαν μέσα σε λίγες ώρες.
Οταν έγινε αυτό, «When the Levies Broke», που λέει και το ομώνυμο συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Σπάικ Λι, όσοι είχαν χρήματα ή μέσα έφυγαν, κι όσοι έμειναν πίσω αφέθηκαν για μέρες στη μοίρα τους.
Αντί να τους βοηθήσει πραγματικά, ο τότε πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο νεότερος έστειλε την Εθνοφρουρά, που αντιμετώπισε τους απελπισμένους για λίγο νερό και τρόφιμα ντόπιους σαν «επικίνδυνους ταραχοποιούς και πλιατσικολόγους»: πολλοί που γλίτωσαν από την πλημμύρα πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ.
Η κρατική ανυπαρξία, η καθαρά ταξική αδιαφορία για τους φτωχούς και τους ανήμπορους, «κουκουλώθηκε» από πλάνα γενναιόδωρων celebrities, που έσπευσαν να φωτογραφηθούν με τους πλημμυροπαθείς.
Κουβέντα δεν είπε για όλα αυτά ο πρόεδρος. Προσπερνώντας με μια βιαστική αναφορά τους περισσότερους από 1.800 νεκρούς της «Κατρίνα», πολλοί από τους οποίους καταδικάστηκαν κυριολεκτικά να πνιγούν ή να πεθάνουν από τη δίψα, εγκαταλειμμένοι από τους πάντες, ο Ομπάμα στάθηκε για ώρα στην επιτυχία του μοντέλου «διαχείρισης έκτακτης ανάγκης» (emergency management) και μαζικών ιδιωτικοποιήσεων δημόσιας περιουσίας και υπηρεσιών (εργατικές κατοικίες, σχολεία, νοσοκομεία κ.ά.), που «επέτρεψε τη γρήγορη ανοικοδόμηση» της πόλης: ένα μοντέλο που σήμερα αντιγράφεται -αν και ο πρόεδρος δεν το είπε- με δραματικές συνέπειες στο Ντιτρόιτ και σε άλλους μικρότερους χρεοκοπημένους δήμους των ΗΠΑ.
«Μετά την καταιγίδα, αυτή η πόλη μετατράπηκε σε ένα εργαστήριο αστικής καινοτομίας (...) Παρακάμπτοντας τη γραφειοκρατία, εξασφαλίσαμε πως η Νέα Ορλεάνη παρέμεινε ανοιχτή στις επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Κι έτσι σήμερα είναι καλύτερη και πιο δυνατή από πριν», δήλωσε ο Αμερικανός ηγέτης.
Ο πληθυσμός της, που κυριολεκτικά υποδιπλασιάστηκε μετά την καταστροφή (έπεσε από τους 450.000 στους 208.000, καθώς μυριάδες εκτοπισμένοι κάτοικοι της δεν επέστρεψαν ποτέ), «συμπληρώθηκε» από νεοφερμένους, κυρίως, κατοίκους, και φτάνει σήμερα τους 380.000.
Ομως η πλειονότητα των εκτοπισμένων παλαιών, εκτοπισμένων κατοίκων, πάνω από εκατό χιλιάδες άνθρωποι, κατά κύριο λόγο οικογένειες φτωχών μαύρων, δεν επέστρεψαν ποτέ.
Στη γειτονιά Lower Ninth, που επέλεξε ο Ομπάμα για την «ιστορική» ομιλία του, μόλις το 36% των παλαιών κατοίκων γύρισαν πίσω, ενώ άλλες γειτονιές, όπως το Τρεμέ, «άσπρισαν» μέσα σε μερικά χρόνια.
Και πώς να γυρίσουν, αλήθεια, χωρίς σπίτια και δουλειές; Το «success story» του Ομπάμα δεν περιλαμβάνει το γεγονός ότι οι μισοί «απασχολήσιμοι» (sic) μαύροι κάτοικοι της Νέας Ορλεάνης, αλλά και το εν τρίτο σχεδόν των λευκών παραμένουν άνεργοι, ενώ το μέσο ενοίκιο έχει διπλασιαστεί σχεδόν από 480 δολάρια στα 926 σήμερα -ποσό απαγορευτικό για τους πολλούς.
Σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία του Census Bureau, τα μισά μαύρα παιδιά και έφηβοι της πόλης ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Ταυτόχρονα, οι πλούσιοι εκμεταλλεύτηκαν τη συγκυρία για να αγοράσουν ό,τι παρέμενε κοινό: όλα τα δημόσια σχολεία ιδιωτικοποιήθηκαν, 7.500 εκπαιδευτικοί απολύθηκαν και το μεγάλο νοσοκομείο Charity, που δεχόταν δωρεάν τους φτωχούς της πόλης από το 1726, από την εποχή της γαλλικής κατοχής της Λουιζιάνα, έγινε ιδιωτικό χάρη στη fast track «αναγέννηση», που υποστηρίχτηκε τόσο από τον Ομπάμα όσο και από τους Δημοκρατικούς δημάρχους της πόλης και υλοποιήθηκε από την ντόπια ελίτ.
Εννοείται ότι και πολλά παραδοσιακά μικρομάγαζα άλλαξαν χέρια. Η ανθρωπογεωγραφία άλλαξε καθοριστικά. Και όμως: οι New York Times έγραψαν με θράσος πως «σε μια πόλη βουτηγμένη για πολύ καιρό στη μοιρολατρία, οι αισιόδοξοι πολλαπλασιάζονται.
Η εισροή λαμπρών νεοφερμένων, η έκρηξη επιχειρηματικών πρωτοβουλιών και ένα νέο πνεύμα κοινωνικής ευαισθησίας ετοιμάζουν την πόλη για μια νέα εποχή μεγαλείου»...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας