Πάνε χρόνια από τότε που τ’ αγόρασε το πουκάμισο, ούτε που θυμάται πόσα· σίγουρα πάνω από δέκα. Ηταν σ’ εκείνες τις εποχές που δεν σ’ ένοιαζε ν’ αγοράσεις κι ένα πουκάμισο, δεν χρειαζότανε να το προγραμματίσεις καιρό πριν, έκανες μια βόλτα κι αν το πετύχαινες και σου άρεσε, το δοκίμαζες και το έπαιρνες.
Αλλωστε ποτέ δεν επιζητούσε ρούχα ακριβά και εξεζητημένα κι ήταν απ’ τους ανθρώπους που βαριότανε αφόρητα τα ψώνια, αλλά το συγκεκριμένο τού χτύπησε στο μάτι. Λινό ύφασμα, θαλασσί χρώμα με μαυρόασπρη κατακόρυφη ρίγα, κάθισε ωραία πάνω του κι είχε ευχάριστη αίσθηση στο δέρμα.
Υπομονετικά ξεχειμώνιαζε το πουκαμισάκι κρεμασμένο μες στη σκοτεινή ντουλάπα, παρέα με τις παγίδες για τον σκόρο, ώσπου να σφίξουν οι πρώτες ανοιξιάτικες ζέστες και ν’ αναλάβει υπηρεσία, συνήθως ώς τα τέλη του φθινοπώρου.
Του άρεσε να το φοράει στη δουλειά και στις εξόδους του, προσπαθούσε μάλιστα να το φυλάει και για τις ειδικές περιστάσεις, σαν θα τον καλούσανε σε κάποια χαρά, ας πούμε· για τις πένθιμες συγκεντρώσεις, άλλωστε, δεν ήτανε και πολύ κατάλληλο το χρώμα.
Αυτό φορούσε σαν πρωτογνώρισε και τη σύντροφό του, δεν είχε καταλάβει στην αρχή αν η κοπέλα ερωτεύτηκε περισσότερο τον ίδιο ή το πουκάμισό του, και προσπαθούσε να το καθαρίζει κάθε μέρα ώστε να το ξαναβάλει στο επόμενο ραντεβού.
Αμέτρητες φορές είχε πλυθεί και σιδερωθεί το θαλασσί πουκάμισο, ας όψονται οι κάψες του θέρους όπου χρειάζεται κανείς ν’ αλλάζει ρούχα δυο και τρεις φορές τη μέρα για να διατηρηθεί σε αξιοπρεπή κατάσταση.
Παρ’ όλα αυτά δεν είχε εμφανή σημάδια φθοράς, σ’ αντίθεση με τους περισσότερους γείτονές του στην ντουλάπα που έπειτα από λίγα τέρμινα ντρεπόσουνα να τους φορέσεις· πρόχειρα ρούχα για τις χειρωνακτικές δουλειές καταλήγανε, στην καλύτερη περίπτωση, ή ξεσκονόπανα στη χειρότερη. Κι όμως, εκείνη η μέρα έμελλε αναπάντεχα να είναι η τελευταία του ως επίσημου ενδύματος.
Τον είχαν καλεσμένο σε παιδικά γενέθλια και δεν το πολυσκέφτηκε τι θα φορέσει. Μηχανικά το ξεκρέμασε κι άρχισε να διπλώνει προς τα πάνω τα μανίκια του. Κι έπειτα, στη γιορτή, ξεκίνησε κάποια στιγμή να παίζει με την πιτσιρικαρία.
Ρουφούσε το παιχνίδι με τα κοπελάκια, που θα ’τανε ίσαμε οχτώ χρονώ το μεγαλύτερο· σαν ελιξίριο της νιότης θαρρείς πως είναι ετούτες οι στιγμές με τα παιδιά. Εκανε πως τα κυνηγά κι ύστερα τον κυνηγούσανε αυτά, σκαρφαλώνανε στην πλάτη του και τρέχανε τριγύρω του τάχα να τον προκαλέσουνε, για να καταλήξουνε στο τέλος της γιορτής όλοι μαζί ένα κουβάρι στο γρασίδι, να ψευτοπαλεύουνε και να χασκογελούνε.
Ούτε που το κατάλαβε για πότε έγινε κουρέλι το πουκάμισο, πίσω στην πλάτη. «Ω, σκίστηκε το πουκάμισο του άντρα σου, τι κρίμα…», δείχνανε με θλίψη οι άλλοι καλεσμένοι στη γυναίκα του.
Κι όμως, καθόλου δεν στεναχωρήθηκε κανείς από τους δυο τους, γιατί είχε το πουκαμισάκι το τέλος που του άρμοζε· σκίστηκε πάνω στη χαρά, στο γέλιο και στη μάχη του γλεντιού. Και έφτιαξε σε όλους, μικρούς-μεγάλους, μια τρυφερή ανάμνηση, γεμάτη συναισθήματα γλυκά και όμορφες εικόνες.
Σαν επιστρέψανε στο σπίτι, το έβγαλε από πάνω του για μια στερνή φορά κι ευχήθηκε και τ’ άλλα του πουκάμισα να τα πετάξει με τον ίδιο τρόπο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας