Ο μικρός Γιωργάκης πάει στη δεύτερη τάξη του Δημοτικού Σχολείου. Από καιρό γυρίζει σπίτι του μουτρωμένος και γκρινιάρης κι όλο παραπονιέται στους γονείς του. Σχεδόν όλα τα παιδιά στην τάξη του έχουν ταμπλέτα ή «έξυπνο» τηλέφωνο και στο διάλειμμα συζητάνε μεταξύ τους για τα παιχνίδια και τις εφαρμογές των ηλεκτρονικών τους συσκευών.
Τον ελεύθερό τους χρόνο τον περνούνε μέσα στην ψηφιακή εικονική πραγματικότητα· ακόμα και στα παιδικά πάρτι, συνήθως μαζεύονται και ανταλλάσσουνε συσκευές, να παίξει το ένα με το καινούργιο ηλεκτρονικό παιχνίδι του άλλου και τανάπαλιν, ή καμαρώνουνε για το τελευταίο μοντέλο που τους αγόρασε ο μπαμπάς.
Ο Γιωργάκης δεν έχει ούτε ταμπλέτα ούτε «έξυπνο» τηλέφωνο· οι γονείς του δεν θέλησαν να εκθέσουν τα τρυφερά ματάκια του στους κινδύνους της οθόνης από τόσο μικρή ηλικία. Προτίμησαν να του πάρουνε βιβλία και παιχνίδια που καλλιεργούνε τη φαντασία και τη δημιουργικότητα.
Σκοπός ήταν ο Γιωργάκης να μπορεί μόνος του να πλάθει το πλαίσιο και τις εικόνες μέσα στα οποία θα εντάξει το ελεύθερο παιχνίδι του και όχι απλώς να προσαρμόζεται άβουλα σε ένα έτοιμο και παγιωμένο περιβάλλον, συχνά εμποτισμένο με καλυμμένη ή απροκάλυπτη βία, όπου θα λειτουργεί περιορισμένος, μονάχα ως διεκπεραιωτής προκαθορισμένων αποστολών και εκτελεστής οδηγιών και εντολών.
Παρ' όλα αυτά, ο Γιωργάκης νιώθει λιγάκι αποσυνάγωγος, καθότι δεν κατόρθωσε ακόμα να ενταχθεί στη σχολική παρέα, ή τουλάχιστον αυτό πιστεύει. Αισθάνεται μειονεξία και υστέρηση που δεν έχει ταμπλέτα ή «έξυπνο» τηλέφωνο, σε αντίθεση με την πλειονότητα των συμμαθητών του.
Παρωχημένα κι αναχρονιστικά τού φαίνονται καμιά φορά τα δικά του τα παιχνίδια, κι ας μη γνωρίζει τη σημασία αυτών των λέξεων. Κι ενώ έχει εμπιστοσύνη στους γονείς του, τον έχει πιάσει παιδικό ινάτι και παράπονο κι όλο ζητάει τάμπλετ, μιας και θαρρεί ότι αυτό θα είναι το διαβατήριό του στην κοινωνικοποίηση.
Πώς κατορθώνεις να μην αισθάνεται το παιδί σου στο περιθώριο μα να εισπράττει αποδοχή απ’ τον ευρύτερο περίγυρό του, σαν προσπαθήσεις να το μεγαλώσεις με βάση τα πιστεύω σου και προστατεύοντάς το απ’ τη λαίλαπα της οθόνης; Γονικές ασκήσεις λεπτής ισορροπίας.
Μοιραία οι γονείς του Γιώργου αργά ή γρήγορα θα ενδώσουν και το ξέρουνε, ακόμα κι αν το οικονομικό είναι μεγάλη δυσκολία· όπως επίσης ξέρουν πως θα πρέπει να συμβεί με όρους και προϋποθέσεις και όχι ανεξέλεγκτα. Γιατί διαπιστώνουν την έξαρση δυσλεξίας, διάσπασης προσοχής, υπερκινητικότητας κι άλλων σχετικών συμπτωμάτων που εμφανίζονται στις νεαρές γενιές και θεωρούν πως ο εθισμός στην οθόνη ενέχεται σε όλα αυτά.
Κι ενδεχομένως και σε άλλα, όπως βλάβες στην όραση και σοβαρές συναισθηματικές και ψυχολογικές διαταραχές. Και προσπαθούν να βρουν τον τρόπο να σταθούνε στο παιδί τους, κόντρα στην τάση και στον ρυθμό της εποχής.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας