Η περιοδεία του προέδρου της Κίνας Σι Τζινπίνγκ στη Νοτιοανατολική Ασία είχε πρώτο σταθμό τον προαιώνιο περιφερειακό αντίπαλο, το Βιετνάμ. Ποιος άραγε σήμερα θυμάται ότι τον Ιανουάριο του 1979 το Βιετνάμ εισέβαλε στην Καμπότζη και ανέτρεψε την κυβέρνηση των Κόκκινων Χμερ;
Λίγο αργότερα, την άνοιξη της ίδιας χρονιάς, η Κίνα εισέβαλε σε όλο το μήκος των παραμεθόριων περιοχών του για να δώσει ένα μάθημα στο καθεστώς του Ανόι.
Κίνα και Βιετνάμ συγκρούονται στη Νότια Σινική Θάλασσα καθώς διεκδικούν κυριαρχικά δικαιώματα στα αναρίθμητα κοραλλιογενή συμπλέγματα της πλούσιας σε υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου περιοχής.
Ο Σι μετά το Βιετνάμ θα επισκεφθεί την Καμπότζη και τη Μαλαισία σε μια πρώτη προσπάθεια περιφερειακής συσπείρωσης απέναντι στην ομοβροντία δασμών που εξαπέλυσε ο Τραμπ.
Η επιλογή του Τραμπ να υιοθετήσει έναν υπερεπιθετικό προστατευτισμό, δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε ντόμινο ανατροπών συμμαχιών και πέραν της Νοτιοανατολικής Ασίας, στην Ιαπωνία, στη Νότια Κορέα αλλά και στην Ταϊβάν.
Η στρατηγική σύγχυση που εκπέμπουν οι ΗΠΑ του Τραμπ δεν έχει προηγούμενο στα ιστορικά χρονικά.
Μέχρι στιγμής γνωρίζαμε ότι η προτεραιότητα της συγκρότησης μιας ευρύτατης αντικινεζικής συσπείρωσης στην περιοχή Ινδικού - Ειρηνικού ήταν το μόνο δείγμα συναίνεσης και συνέχειας στην εξωτερική πολιτική από τους Μπάιντεν και Τραμπ.
Η ιεράρχηση της Κίνας ως στρατηγικής απειλής θεωρείται ότι ωθεί τον Τραμπ να επιχειρεί με τη διαδικασία του κατεπείγοντος τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και την προώθηση της σταθεροποίησης στη Μέση Ανατολή.
Το παραπάνω σκηνικό εμφανίζεται σαν ουρανόπεμπτο δώρο για το Πεκίνο, που προβάλλει ήδη ως ήρεμη δύναμη, εγγυήτρια της παγκοσμιοποίησης. Αργά αλλά σταθερά, η επιστροφή της βιομηχανικής παραγωγής στις ΗΠΑ προβάλλει ως μια βαρύνουσα παράμετρος της νέας ζητούμενης πολιτικής συναίνεσης και της κοινωνικής σταθερότητας.
Η επιστροφή της παραγωγής στις ΗΠΑ με εργαλείο τους δασμούς κινδυνεύει να απορρυθμίσει γεωπολιτικά τόσο τις περιφερειακές όσο και τις παγκόσμιες ισορροπίες.
Οταν την άνοιξη του 2003 οι ΗΠΑ με αφετηρία την εισβολή στο Ιράκ μιλούσαν για τη νέα Μέση Ανατολή, είχαμε το παράδοξο η κυρίαρχη παγκόσμια δύναμη να έχει αναθεωρητική ατζέντα.
Είκοσι δύο χρόνια μετά, έχουμε τη γεωοικονομική ατζέντα του Τραμπ να απειλεί τις σταθερές του παγκόσμιου συστήματος με μια τέλεια καταιγίδα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας