Στα χρόνια μας υπάρχει μια τραγική και ενδεχομένως ωφέλιμη κρίση των βεβαιοτήτων. Κρίση για όσους πίστεψαν και ψήφισαν το καθεστώς που έλεγε, διεκήρυττε και παιάνιζε με τους δημαγωγούς του ότι είναι για όλους. Ηταν για λίγους και κατέληξε να μην είναι για κανέναν. Κρίση για όσους πίστεψαν στην εκλογική οδό, στο κόμμα που στην αρχή υποσχέθηκε να χτυπήσει το σύστημα και στο τέλος έγινε ο διαχειριστής και μάλιστα κύριος επισφαλής και άχρηστος και όχι «επιλεκτικός».
Οι άνθρωποι ενώνονται παρά την παραλυτική δράση του φόβου και ενωμένοι μαθαίνουν να μη σιωπούν και, όπως έλεγε ο γερο-Αντόνιο (εκεί στη Λατινική Αμερική), στους «υπό» υπανάπτυκτους, υποσιτιζόμενους, υποσκελισμένους, υπο-ταγμένους, υποτελείς, «κάθε άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ο φόβος που αισθάνεται και τόσο μεγάλος όσο ο εχθρός που επιλέγει».
Οι κρατούντες και εξουσιαστές στην πατρίδα μας, για να αντιμετωπίσουν πλέον τη Νέμεση για το ανοσιούργημα των Τεμπών –κυρίως της συγκάλυψης από τις πρώτες ώρες– στοιχούνται με την «επίσημη» ιστορία και με την εκδοχή της ακρωτηριασμένης μνήμης, η οποία είναι παλιά και δοκιμασμένη «τελετή», στην οποία οι δυνάστες του κόσμου ευλογούν τα γένια τους. Θέλουν και επιδιώκουν οι προβολείς να φωτίζουν την κορυφή, αφήνοντας τη βάση στο σκοτάδι.
Ελα όμως που οι εσαεί αόρατοι έχουν εισέλθει στο σκηνικό της ιστορίας, αρχικώς ως κομπάρσοι –βολικό για τους κρατούντες–, νυν όμως ως πρωταγωνιστές της αληθινής ιστορίας, ακαθοδήγητα, αυθόρμητα και ενστικτωδώς αυτοί οι απαρνημένοι, οι απατημένοι, οι κρυφοί πρωταγωνιστές της σημερινής και της χθεσινής πραγματικότητας είναι οι μόνοι που μπορούν να ενσαρκώσουν την ελπίδα για μια ενδεχόμενη διαφορετική πραγματικότητα.
Προσπαθούν οι κρατούντες με θεμιτά και αθέμιτα μέσα –ενίοτε προκλητικοί και προπετείς– να πουλήσουν σ’ αυτούς τους ελάσσονες, αλλά αεί αγωνιζόμενους για αλήθεια και δικαιοσύνη –όχι για «φράγκα»– νέα ψέματα ως ιστορία. Αυτά τα ψέματα της ήττας της ελπίδας, τα ψέματα της ήττας της αξιοπρέπειας, τα ψέματα της ήττας της ανθρωπότητας. Στη θέση της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, ο εκπρόσωπος των κρατούντων και συγχρόνως απόλυτος ηγεμόνας μάς προσφέρει τους δείκτες του χρηματιστηρίου. Στη θέση της αξιοπρέπειας μας προσφέρει δήθεν νομοθετικές ή ακόμη και συνταγματικές ρυθμίσεις «φιλολαϊκές», αλλά ουσιαστικά τη διάχυση της δυστυχίας.
Στη θέση της ελπίδας που γεννήθηκε από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις πασών των γενεών μάς προσφέρει το κενό και την παραπλάνηση. Στη θέση της ζωής μάς προσφέρει τον τρόμο («Η αστυνομία έδρασε με επαγγελματισμό» και αυτούς που θρυμμάτιζαν μάρμαρα ενώπιόν της ούτε καν τους όχλησε). Ενάντια στον φόβο και τον τρόμο που τεχνηέντως ενσπείρουν πρέπει να υψώσουμε το λάβαρο της ελπίδας και να το κρατήσουμε αναπεπταμένο, ώστε να τρομάξουν αυτοί («τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες», όπως είχε αποφανθεί γηραιός πολιτικός άλλοτε σε ανάλογες συνθήκες).
Οχι στη γραφειοκρατία της ελπίδας, όχι μια εικόνα απλώς αντεστραμμένη και συνακόλουθα όμοια με αυτό που μας εκμηδενίζει. Οχι στην εξουσία που παρακάμπτει και αναποδογυρίζει την πραγματικότητα, η οποία όμως είναι «ξεροκέφαλη» και επίμονη στην άρνησή της να τεθεί στο περιθώριο. Αυτή τη νόθα κατάσταση βούλεται (η εξουσία) να μας την επιβάλει ως κανονικότητα, με αγνόηση και προσβολή της νοημοσύνης μας. Η εξουσία είναι σε παραφροσύνη και κάποιοι εκπρόσωποί της δίκην παραληρήματος ασχημονούν, περιφρονούν, διαβάλλουν θύματα και αγωνιζομένους και τούτο διότι είναι ανεξέλεγκτη (η εξουσία).
Το μόνο που φοβάται είναι το λουλούδι της ελπίδας που πρέπει να το διαφυλάξουμε, ώστε η απόληξη του αγώνα να είναι τελεσφόρος, διότι ο άνθρωπος επιδιώκει την αρετή, σε αντίθεση με τα ζώα. Για να «σπάσει» ο πεισματικά αδιαπέραστος τοίχος και να γίνει το αδύνατο δυνατό, οι αγωνιζόμενοι προβάλλουν την ψυχή τους με προμετωπίδα το «όλα για όλους και τίποτε για μας», ώστε να αλλάξουν οι καρδιές και οι σκέψεις των ανθρώπων με επίγνωση της ανυπακοής και «του άλλου». Κάθε γραμμή που κατορθώνουμε να δημοσιεύσουμε για τα πολλαπλά εγκλήματα που διαπράχθηκαν (με πράξεις και παραλείψεις) στην κοιλάδα των Τεμπών… «είναι μια νίκη –σαγηνευτική– που αποσπούμε από τις δυνάμεις του σκότους».
*Δικηγόρος, τέως γεν. γραμματέας ΔΣΘ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας