Ησίοδος, Θεογονία, 381 – 779

Η Αφροδίτη ή Αποσπερίτης ή Αυγερινός ή Εωσφόρος ή Έσπερος ή Μεράστρι ή δίδυμη αδελφή της Γης, είναι  εύκολα ορατή στον ουρανό. Είναι το πιο λαμπρό αντικείμενο στο νυκτερινό ουρανό, μετά τη Σελήνη. Έχει σχεδόν το μέγεθος της Γης. Η ομοιότητα της Αφροδίτης σε μάζα και μέγεθος με τον πλανήτη μας οδήγησε στον χαρακτηρισμό της ως «αδελφή» ή «δίδυμη αδελφή» της Γης.

381. Μετά απ᾽ αυτούς η Ηριγένεια γέννησε το λαμπρό αστέρι Εωσφόρο ( Αυγερινό). Ακόμα γέννησε πολλά λαμπρά αστέρια που στεφανώνουν τον Ουρανό.

Η Στύγα, η κόρη του Ωκεανού, έγινε ζευγάρι με τον Πάλλαντα και γέννησαν στα μέγαρα τους τον Ζήλο και τη Νίκη με τα κομψά σφυρά. Ακόμα γέννησαν τον Κράτον και τη Βία, ξακουστά, ένδοξα, επιφανή τέκνα. Κατοικία μακριά από τον Δία δεν έχουν ούτε θρόνους. Κάθονται δίπλα στον αστραπόβροντο Δία και αυτός ορίζει τα έργα τους και την πορεία τους. Έτσι αποφάσισε ο Ζευς και κάλεσε
390, όλους τους αθανάτους θεούς στον υψηλό τον Όλυμπο και τους είπε τη φοβερή του διαταγή:

- Όποιος είναι μαζί μου, θα πολεμήσει, χωρίς έλεος τους Τιτάνες. Όσοι θεοί μου συμπαρασταθούν θα κρατήσουν αλώβητες τις τιμές και τα προνόμια που έχουν. Όσοι ήταν με το μέρος του Τιτάνα Κρόνου έμειναν χωρίς θεϊκά χαρίσματα και τιμές, όπως αρμόζει σε μια τέτοια προδοσία. Η Στύγα η άφθαρτη με τα παιδιά της ανέβηκαν πρώτοι – πρώτοι στον Όλυμπο δίπλα στον πατέρα Δία. Ο αρχηγός των θεών τους αντάμειψε με πλουσιοπάροχα δώρα και προνόμια.
400. Όρισε τη Στύγα να είναι όλων των θεών ο σπουδαιότερος και μέγας όρκος
και την έκανε μαζί με τα τέκνα της αιώνια συγκάτοικο του στα Ολύμπια παλάτια.

Όλα όσα υποσχέθηκε ο Ζευς τα πραγματοποίησε στο ακέραιο και εδραιώθηκε στον θρόνο του ως κυρίαρχος του Σύμπαντος Κόσμου.

Η θεά Φοίβη και ο θεός Κοίος γέννησαν τη Λητώ την κυανόπεπλη που είναι πάντα μειλίχια, ήπια με τους ανθρώπους και τους αθάνατους θεούς. Ηδεία, ευγενής περισσότερο από κάθε άλλο θεό στον Όλυμπο.

Η Φοίβη γέννησε και την Αστερίη την ευώνυμη που ο Πέρσις κάποτε 410 έφερε στο μέγα ανάκτορο του και όλοι τη λογάριαζαν ως αγαπημένη σύζυγο του βασιλιά Πέρση.

Η Αστερίη με τον Πέρση γέννησαν την Εκάτη που ο Ζευς Κρονίδης τίμησε με λαμπρά δώρα. Της έδωσε απλόχερα μερίδιο της Γης και του πλούσιου πελάγους. Έλαβε και τμήμα του έναστρου ουρανού. Οι αθάνατοι θεοί την τιμούν περισσότερο από άλλη θεά. Αλλά και οι άνθρωποι όταν προσφέρουν θυσίες για να εξευμενίσουν τους θεούς, αυτήν την πολυσέβαστη Εκάτη επικαλούνται. Όσοι θνητοί προσεύχονται σ` αυτήν ευνοούνται: Δέχεται με χαρά τις ικεσίες τους και μεγάλα προνόμια και 420 ευτυχία τους παρέχει, αφού αυτό είναι μέσα στις πολλές της θεϊκές δυνατότητες.

Η μοναχοκόρη Εκάτη έχει ακόμα μερίδιο από τα δώρα που έλαβαν οι πρώτοι θεοί, οι Τιτάνες, τα τέκνα της Γαίας και του Ουρανού. Ο Δίας Κρονίδης τίποτε δεν της αφαίρεσε απ` όλα όσα έλαβε από τους Τιτάνες, ούτε την πίεσε ποτέ. Η θεά είχε την εύνοια του Δία γι αυτό έλαβε τόσα πολλά μερίδια θεϊκά. Αποζημιώνει και παραστέκεται σε όλους που απευθύνονται με ικεσίες σ` αυτήν. Στις δίκες ο θρόνος της είναι δίπλα στους πρώτους κριτές βασιλιάδες.

430. Δίνει απλόχερα τη βοήθεια της στους πολεμιστές που της ζητούν συμπαράσταση. Τους εξασφαλίζει νίκες και δόξα. Αρωγός και βοηθός στους ιππείς και σε αυτούς που αγωνίζονται με ευγενική άμιλλα. Παρέχει δόξα και περηφάνια σε όλους αυτούς τους μαχητές αλλά και μεγάλη υπερηφάνεια στους γονείς τους.

440. Η φιλεύσπλαχνη θεά βοηθά τους ναυτικούς και τους ψαράδες που προσεύχονται σ` αυτήν και στον γεωσείστη Ποσειδώνα. Τους παρέχει καλή ψαριά. Αν οι ψαράδες είναι ασεβείς εξαφανίζει τα ψάρια κι ας είναι μπροστά στα μάτια τους.

Συνδράμει με τον Ερμή να αυξηθούν στις στάνες τα κοπάδια των βοδιών, των αιγών και των αρνιών με το πλούσιο μαλλί. Αν η καρδιά της είναι ευχαριστημένη κάνει τα λίγα ζώα πολλά. Αν δεν είναι ευχαριστημένη κάνει τα πολλά, λίγα.

Η Εκάτη έχει όλα τα προνόμια ανάμεσα στους θεούς και

450 ο Δίας την τίμησε να έχει τη φροντίδα των νέων, τροφός και παραμάνα τους. Κουροτρόφος για όλους τους μικρότερους της που είδαν το φως της Ηούς μετά απ` αυτήν. Είχε από τον Κρονίδη Δία και αυτή τη μέγιστη τιμή.

Η Τιτανίδα Ρέα φρικτά και ολέθρια υποταγμένη στον σκληρό Κρόνο γέννησε τη νέα γενιά των θεών: Την ιερή Εστία, τη Δήμητρα, την Ήρα με τα χρυσά πέδιλα, τον ανίκητο, ανελέητο Άδη που τα παλάτια του είναι βαθιά μέσα στη γη, τον Ποσειδώνα το Γεωσείστη, που προκαλεί πολύ δυνατό ήχο καθώς σείει τη γη. Η Ρέα γέννησε ακόμα τον μυαλωμένο Δία, πατέρα θεών και ανθρώπων που με τις βροντές του τρέμει σύγκορμη η τεράστια γη. Όλα αυτά τα τέκνα της Ρέας τα κατάπινε ο μέγας Κρόνος την ώρα 460 που ξεγεννούσε η δαμασμένη Τιτανίδα και τα βρέφη έβγαιναν από την κοιλιά της. Ο Κρόνος φρονούσε ότι κανείς από τους ουράνιους θεούς δεν πρέπει να απειλήσει την απόλυτη κυριαρχία του στον Σύμπαντα Κόσμο. Είχε μάθει από τη Γαία Μητέρα και τον Ουρανό έναστρο Πατέρα ότι κάποιο από τα τέκνα του θα του πάρει όλα τα βασιλικά αξιώματα. Έτσι κατάπινε όλα τα παιδιά του βυθίζοντας σε βαρύ, διαρκές πένθος την άμοιρη μητέρα Ρέα. Όταν γέννησε το στερνοπούλι τον μέγα Δία ικέτευσε τους γονείς της, 470, τον αστερόεντα Ουρανό και την πλατύστερνη Γαία, να της υποδείξουν ένα τρόπο να γλυτώσει το στερνό σπλάχνο της από την εγκληματική συμπεριφορά του συζύγου της Κρόνου. Την άκουσαν και τη συμπόνεσαν οι γονείς της. Τη βεβαίωσαν ότι θα γίνουν όλα σύμφωνα με το πεπρωμένο, γιατί το πεπρωμένο δεν γίνεται να το αποφύγεις. Θα γίνουν όλα όπως πρέπει για τον διεστραμμένο, πανούργο και ύπουλο Κρόνο και για τον πανίσχυρο, μεγαλόκαρδο Δία που μόλις ήλθε στον κόσμο. Έστειλαν τη Ρέα να γεννήσει στην πλούσια Κρήτη, στην πόλη Λύκτο. Στην φιλόξενη Κρήτη η Ρέα έφερε στην αγκαλιά της πελώριας Γης 480 τον Δία να γεννηθεί και να μεγαλώσει με πλούτο και δόξα χωρίς το φόβο του Κρόνου. H Ρέα έφτασε στη Λύκτο της Κρήτης μέσα στη μπλάβη νύκτα. Έκρυψε το θείον βρέφος μέσα σε βαθιά σπηλιά, σε ανήλιαγο, απόκρημνο άντρο στα σπλάχνα της ιερής Γης στο όρος Αιγαίο που είναι πυκνά δασωμένο.

Μετά σπαργάνωσε μέγα λίθο και τον πρόσφερε στον Κρόνο τον ύψιστο βασιλέα των παλαιών θεών. Ο Κρόνος τον πήρε στα χέρια του και αμέσως τον κατάπιε αμάσητο. Δεν πήρε χαμπάρι, ο δολοπλόκος αγκυλομήτης ότι κατάπιε μια πέτρα και ο στερνός του γιος, ο Δίας, έμεινε στη Γη ανίκητος, ασφαλής χωρίς έγνοιες 490 και ήταν γραφτό να τον νικήσει σύντομα με βίαιο και σκληρό τρόπο. Να τον γκρεμίσει από την κορυφαία θέση και να γίνει αυτός άρχοντας και κυρίαρχος όλων των θνητών και των αθανάτων.

Γρήγορα μεγάλωσε και δυνάμωσε ο νέος θεός Ζευς.

Η Μητέρα του Κρόνου, η Γαία, τον παγίδευσε και εκείνος νικημένος εξήμεσε και τα πέντε παιδιά του, που είχε καταπιεί. Πέντε παιδιά, πέντε θεοί. Ο Ζευς είχε αναλάβει την ανάσχεση των αποτρόπαιων πράξεων του πατέρα του. Προχωρούσε από νίκη σε νίκη. Ο Κρόνος πρώτα έβγαλε από μέσα του την πέτρα που είχε καταπιεί και μετά τα υπόλοιπα πέντε τέκνα του. Ο Δίας την πέτρα αυτή που του έσωσε τη ζωή την τοποθέτησε στη γη της Πυθίας στον Παρνασσό ( στους Δελφούς).

500 να θυμίζει στους θνητούς το μέγα θαύμα της αποτροπής του θανάτου του. Απελευθέρωσε όλα τ` αδέλφια του, πέντε θεούς. Όλοι αναγνώρισαν τον νέο ανίκητο άρχοντα θνητών και αθανάτων. Τον μέγιστο Δία.

Την Ωκεανίδα Κλυμένη με τα όμορφα σφυρά ( αστραγάλους) παντρεύτηκε ο Ιαπετός και έγιναν ομόκλινοι.

Από την ένωση αυτή η Κλυμένη γέννησε τον Άτλαντα με την κρατερή φρόνηση,

510 ακόμα τον Μενοίτιον τον πολυφημισμένο, τον εύστροφο, ποικιλότροπο Προμηθέα και τον ελαφρόμυαλο Επιμηθέα που έγινε αιτία για συμφορές στους μεροκαματιάρηδες άντρες αφού ήταν ο πρώτος θνητός που ζευγάρωσε με παρθένα κόρη που έπλασε ο Ζευς. Τον υβριστή Μενοίτιο, ο Δίας που βλέπει μακριά, κατακρήμνισε στο έρεβος κτυπώντας τον με τον πυρίκαυστο κεραυνό. Έτσι τιμωρήθηκε ο Ιαπετίδης Μενοίτιος γιατί ήταν απερίσκεπτος, αλαζών, υπερόπτης και καμάρωνε με υπερηφάνεια για την ανδρεία του.

Ο Άτλας σηκώνει με τα ακάματα χέρια του, τον ευρύ Ουρανό στο κεφάλι του, όρθιος στα πέρατα της Γης. Είναι υποταγμένος σε μεγάλη, δυνατή ανάγκη, εκεί δίπλα στις Εσπερίδες τις γλυκόλαλες.

520 Αυτή τη μοίρα του έδωσε ο συνετός Ζευς.

Τον Προμηθέα με τις πολλές και ποικίλες βουλές και δραστηριότητες έδεσε με βαριές αλυσίδες που ήταν αγκυρωμένες στο κέντρο ενός κίονα. Έστειλε τον μεγαλόπτερο αετό του να του τρώει το αθάνατο ήπαρ. Ότι έτρωγε την ημέρα ο αετός ξαναγεννιόταν τη νύχτα στα σωθικά του Ιαπετίδη Προμηθέα. Αυτόν τον ανθρωποφάγο αετό σκότωσε ο Ηρακλής ο ρωμαλέος ο γιος της Αλκμήνης με τους ωραίους αστραγάλους. Τελικά με τη θέληση του Δία που κυβερνά από ψηλά τον κόσμο, ο Ηρακλής έσωσε τον ταλαίπωρο Προμηθέα Ιαπετίδη.

530 έτσι ο Ηρακλής ο γεννημένος στη Θήβα απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη δόξα απ` όση είχε ήδη πάνω στη Γη που τρέφει μυριάδες ανθρώπους. Ο Δίας τον τιμούσε κι ας ελευθέρωσε τον Προμηθέα ο οποίος τον είχε δυσαρεστήσει αφού προσπαθούσε να παρακάμψει τις βουλές του.

Στη Μηκώνη όταν ο Δίας έβαζε τα όρια ανάμεσα σε θεούς και θνητούς και όριζε τις σχέσεις μεταξύ τους, ο Προμηθέας θυσίασε μεγάλο βόδι και το πρόσφερε. Για να παραπλανήσει τον Δία του πρόσφερε τις σάρκες και τα λιπαρά σπλάχνα τυλιγμένα στην κοιλιά του ζώου, 540 ενώ στους ανθρώπους πρόσφερε τους καλούς μεζέδες γύρω από τα λευκά κόκκαλα σκεπάζοντας το κρέας με λίπος. Ο δολοπλόκος Προμηθέας σχεδίασε μια προσφορά που ευνοούσε τους ανθρώπους και αδικούσε τους θεούς και κυρίως τον Δία.

Ο πατέρας θεών και ανθρώπων, Δίας, του είπε: ««Γιε του Ιαπετού, απ᾽ όλους τους βασιλιάδες επιφανέστερε, πόσο άδικα και χωρίς μέτρο έκανες τη διανομή των μερίδων!».

Ο καταφερτζής, πονηρός Προμηθέας απάντησε στον Δία με ψεύτικο χαμόγελο και δόλο: «Δία είσαι ο μέγιστος των θεών. Διάλεξε εσύ όποιο μερίδιο θέλεις, όποιο τραβά η καρδιά σου.».

550 Άυτά είπε ο Προμηθέας στον Δία αλλά ο δόλος υπήρχε μέσα του ακόμα. Ο Δίας κατάλαβε ότι ο Ιαπετίδης προσπαθούσε ακόμα μία φορά να τον ξεγελάσει. Σκέφτηκε μάλιστα ότι με την τακτική του Προμηθέα πολλά δεινά περιμένουν τους θνητούς.

Ο Δίας με τα δυο του χέρια απομάκρυνε το λίπος και οργίστηκε με την απάτη και τα τεχνάσματα του Προμηθέα.
Από τότε στις ευωδιασμένες θυσίες στους βωμούς για τους αθάνατους θεούς, οι γενιές των θνητών καίνε κόκκαλα λευκά.

Ο σύννεφο – συντάχτης Ζευς με θλίψη και οργή είπε στον Προμηθέα: « Γιε του Ιαπετού είσαι απ` όλους εξυπνότερος, 560 αλλά τις πονηριές και τους δόλους σου δε λες να αφήσεις.».

Ο Ζευς μετά τα λόγια αυτά χωρίς να ξεχνά την οργή του αποφάσισε να μην έχουν τα καυσόξυλα της μελίας ( φλαμουριάς) την ανίκητη δύναμη του πυρός που είχαν μέχρι τότε για τους θνητούς ανθρώπους που κατοικούν στη γη. Όμως ο γενναίος γιος του Ιαπετού αγνόησε και εξαπάτησε τον Δία και έκλεψε από το ακατανίκητο, έντεχνο πυρ τη λάμψη που φωτίζει μακριά. Σε κοίλο, κούφιο νάρθηκα έκρυψε το φως. Αυτό εξόργισε τον Δία που βρυχάται με τις βροντές του από ψηλά. Θύμωσε πολύ όταν είδε το απαγορευμένο φως να φτάνει στους ανθρώπους με τις δόλιες στρατηγικές του Προμηθέα.

571. Πήρε από τη γη χώμα, ο ξακουσμένος γιος του Δία, ο Ήφαιστος ο χωλός, και έπλασε με εντολή του πατέρα του μια ιερή παρθένα κόρη. Η θεά Αθηνά με τα αστραφτερά μάτια, την έντυσε και την κόσμησε με ασημένια εσθήτα. Θαύμα ιδέσθαι ( θαυμάσιο να το βλέπεις). Λεπτοδουλεμένο, ήταν το κάλυμμα της κεφαλής που της φόρεσε με τα χέρια της η Αθηνά. Επίσης η Παλλάδα της φόρεσε στεφάνι με λουλούδια μυρωδάτα και πανέμορφα. Ο Ήφαιστος κατασκεύασε το στέμμα για την πανέμορφη κόρη.

580 που το φιλοτέχνησε με τα ίδια του τα επιδέξια χέρια υπακούοντας τον πατέρα του Δία. Σ` αυτό το διάδημα (στέμμα) έπλασε ανάγλυφα, θαύμα να τα βλέπεις, όλα τα παράξενα, άγρια και επιθετικά ζώα της στεριάς και της θάλασσας. Πάμπολλα απ` αυτά καλλιτέχνησε, όλα με περισσή χάρη. Σαν ζωντανά φαινόταν έτοιμα να βγάλουν φωνή.

Ο Ζευς όταν τέλειωσε ο Ήφαιστος το πλάσιμο της κόρης, την παρουσίασε χαρούμενος σε θεούς και ανθρώπους. Ήταν η κόρη αυτή καλό και κακό για το ανθρώπινο γένος. Το κακό για αντιστάθμισμα του καλού. Η κόρη καμάρωνε που τον καλλωπισμό της ανέλαβε η γλαυκομάτα Αθηνά, κόρη του πανίσχυρου Δία.

Θαύμασαν οι αθάνατοι θεοί και οι θνητοί που την αντίκρισαν. Την ίδια στιγμή αναρίγησαν για τα δεινά που φέρνει σ` αυτούς, η πρώτη γυναίκα στον κόσμο.

590 Από αυτήν κατάγεται όλο το γένος των ευγενών θηλυκών γυναικών. Απ ` αυτήν και το ολέθριο γένος και τα φύλα των γυναικών. Συμφορά για τους θνητούς άνδρες να ζουν με γυναίκα συντρόφισσα στην ευμάρεια και όχι στην άθλια φτώχια. Ίδια όπως τα σμήνη των μελισσών που στις κλειστές κυψέλες τρέφουν τους κηφήνες οι οποίοι δεν παράγουν κανένα καλό έργο. Οι μέλισσες, όπως οι άντρες, από τα χαράματα μέχρι να δύσει ο ήλιος, εργάζονται ασταμάτητα για να φτιάξουν τις λευκές κερήθρες ενώ οι τεμπέληδες κηφήνες, όπως οι γυναίκες, κάθονται στην κερήθρα για να γεμίζουν την κοιλιά τους με τον κόπο των εργατριών μελισσών.

600 Έτσι τιμώρησε ο Δίας ο υψηλοβρόντης τους άντρες, να δουλεύουν όλη μέρα όπως οι μέλισσες, για να συντηρούν τις γυναίκες τους που δεν εργάζονται αλλά πράττουν έργα κακά. Εκτός αυτού τους έδωσε ένα ακόμη κακό στη θέση του καλού: Όποιος άντρας προσπαθεί να αποφύγει το γάμο και τα βλαπτικά έργα των γυναικών θα φτάνει στα ολέθρια γηρατειά μόνος κι έρημος χωρίς κανένας να τον γηροκομεί ( γηροκόμοιο). Όταν πεθάνει, μόνος κι έρημος παίρνουν την περιουσία του οι υπάρχοντες συγγενείς. Σε όποιον η μοίρα αποφάσισε γάμο με λογική και καλή γυναίκα, πρέπει να έχει το νου του γιατί σ` όλη τη κοινή ζωή τους το καλό θα αναμετριέται με το κακό που πάντα θα υπάρχει και το προκαλεί η γυναίκα.

610 Αν η μοίρα στείλει στον άντρα δύστροπη γυναίκα τότε στη ζωή του θα έχει δια βίου πρόβλημα και στην καρδιά και στην ψυχή του θα επικρατεί συνεχώς η θλίψη και θα υποστεί ανήκεστον κακό.

Ποτέ λοιπόν δεν θα ξεγελάσεις τη διάνοια του Διός ούτε θα αποφύγεις τις βουλές του. Ούτε ο Προμηθεύς ο γιος του Ιαπετού θα επιτύχει κάτι τέτοιο. Δεν απέφυγε την οργή του Δία. Η ανίκητη Ανάγκη δεσμά άλυτα του έδωσε που τον κρατούν πεδουκλωμένο κι ας είναι τόσο έμπειρος και έξυπνος.

617. Ο πατέρας Δίας τον Βριάρεω, τον Κόττο και τον Γύγη ( Εκατόγχειρες) έδεσε με άλυτα δεσμά γιατί τον στενοχωρούσαν στην καρδιά και στην ψυχή. Δεν άντεχε το γιγάντιο ανάστημα τους, την ατρόμητη ανδρεία τους

620 και τον τεράστιο όγκο και μέγεθος τους. Τους απομόνωσε βαθιά, μέσα στην πλατύδρομη Γη. Με λύπη, μέγα πένθος και θλίψη στην καρδιά τους, έμεναν φυλακισμένοι στις εσχατιές και στα πέρατα της Γης. Όμως η Μητέρα Γη συμβούλεψε τον Δία Κρονίδη και τους άλλους θεούς που γέννησε η καλλίκομη Ρέα με τον Κρόνο, να τους σπλαχνιστούν και να τους ανεβάσουν πάλι στο φως. Η Μητέρα Γαία, η σοφή, εξήγησε στους θεούς με κάθε λεπτομέρεια ότι με τη βοήθεια των Εκατόγχειρων, θα πάρουν πίσω τη νίκη και τη δόξα που έχασαν πολεμώντας σκληρά με θλίψη στην ψυχή σε μάχες ανελέητες, 630, με τους ένδοξους Τιτάνες από την υψηλή Όθρη. Δέκα χρόνια κράτησε ο πόλεμος των θεών που γέννησε η Ρέα και ο Κρόνος με τους πανίσχυρους Τιτάνες που γέννησε η Γαία Μητέρα και ο Ουρανός. Ο πόλεμος κατέβαλε και έθλιψε την ψυχή τους . Λύση και τέλος γι αυτόν τον ανελέητο πόλεμο δεν φαινόταν. Οι κορυφαίες δυνάμεις του κόσμου πάλευαν μεταξύ τους. Η χαλεπή Έριδα έκανε κουμάντο. Οι δυνάμεις των θεών και των Τιτάνων ισορροπούσαν ώσπου ο Ζευς τους πρόσφερε στους Εκατόγχειρες όλα τα χρειαζούμενα:

640, νέκταρ και αμβροσία που και οι ίδιοι οι θεοί γεύονται για να δυναμώσουν στην καρδιά και στην ψυχή. Όταν απόλαυσαν το νέκταρ και την ερατεινή αμβροσία είπε ο Δίας ο πατέρας θεών και ανδρών « Ακούστε με ένδοξα τέκνα του Ουρανού και της Γαίας Μητέρας. Θα σας πω όσα με προστάζει η καρδιά μέσα στο στήθος μου. Πέρασε πολύς καιρός που μαχόμαστε καθημερινά για τη νίκη και την εξουσία. Από τη μια μεριά εμείς τα τέκνα του Κρόνου κα της Ρέας και από την άλλη οι Τιτάνες. Εμείς οι θεοί αντιμετωπίζουμε τους Τιτάνες με μεγάλη βία και τους κρατάμε μακριά από τα απλησίαστα, ανίκητα χέρια μας.

650 Αυτά δείχνουμε στους αντιπάλους Τιτάνες στις τρομερές μάχες. Σε εσάς προσφέρουμε φιλία και σας επαναφέραμε στο φως λυτρώνοντας σας από τα δεσμά σας.». Αμέσως απάντησε ο άμεπτος Κόττος: « Θεέ δαιμόνιε άγνωστα πράγματα δε λες. Γνωρίζουμε τις δυνατότητες του νου και της σοφίας σου. Εσύ έγινες ο πρώτος των αθάνατων θεών και ο προστάτης τους. Εσύ μας έφερες πάλι στο φως ανασύροντας μας από το σκοτεινό ζόφο των αμείλικτων δεσμών μας, 660 ω! βασιλέα Κρονίδη. Από τώρα και στο εξής θα συμβάλουμε με πρόθυμη ψυχή και όλες μας τις δυνάμεις ώστε να νικήσεις τους αμετανόητους εχθρούς σου.».

Συμφώνησαν οι θεοί που χορηγούν όλα τα αγαθά όταν άκουσαν όσα είπε ο Κόττος. Πολέμησαν με πάθος όλοι οι θεοί άρρενες και θηλυκοί που γεννήθηκαν από τον Κρόνο και όλοι οι Τιτάνες και Τιτανίδες και όλοι όσοι ήρθαν στο φώς με τη βουλή του Διός, 670 ,δεινοί και κρατεροί με την υπερβολική και ασυγκράτητη δύναμη. Από τους ώμους τους φύτρωναν εκατό χέρια και είχε ο καθένας τους πενήντα κεφάλια. Κτυπούσαν τους Τιτάνες με μεγάλες πέτρες που κρατούσαν στα αμέτρητα, δυνατά χέρια τους. Οι αντίπαλοι Τιτάνες αντιστάθηκαν με ορμή και πάθος μέσα στις ισχυρές τους φάλαγγες. Οι δύο παρατάξεις έδειχναν όλη τους την ακράτητη δύναμη και οι φωνές τους αντηχούσαν παντού στη Γη και στον απέραντο Ουρανό 680 και ο πανύψηλος Όλυμπος ταρακουνιόταν συθέμελα από τη βιαιότητα της σύγκρουσης και των ποδιών τους ουρανομήκεις ήχους. Και στον ζοφερό, σκοτεινό Τάρταρο έφταναν οι δυνατές, σπαρακτικές φωνές και στριγκές οιμωγές από τις συγκρούσεις και τα κτυπήματα. Με αλαλαγμούς και στεναγμούς συγκρούονταν μεταξύ τους με δυνατές βολές. 686 Οι φωνές και οι κραυγές τους άγγιζαν τον αστερόεντα ουρανό. Ο Δίας έδειξε ολοφάνερα το μένος και την ασυγκράτητη ορμή του και 690 Έφυγε από τον ουράνιο Όλυμπο βροντώντας και αστράφτοντας. Οι κεραυνοί έπεφταν συνεχώς από το ανίκητο του χέρι, την ίδια στιγμή με την αστραπή και την βροντή. Η ιερή φλόγα του κεραυνού και της αστραπής κυριαρχούσε στον κόσμο δείχνοντας την αστείρευτη δύναμη του Διός. Τα δάση λαμπάδιαζαν και η ζωοδότρα Γη στέναζε, έβραζε και βούιζε καθώς καιγόταν τα πάντα πάνω της. Η φωτιά έφτανε και έκαιγε τις όχθες του Ωκεανού και του ατέλειωτου Πόντου. Οι πανίσχυροι Τιτάνες στα βάθη της γης ένιωθαν αυτήν την ανίκητη ιερή, αδάμαστη φλόγα που τους πλησίαζε και τους τύφλωνε η δυνατή λάμψη. Η φωτιά έφτανε στα ύψη και στα βάθη.

700 Λόγια δεν υπάρχουν να περιγράψουν την ολέθρια φωτιά που κατέλαβε όλο τον χώρο του χάους. Ήχοι και εικόνες απόκοσμες παντού. Σαν να ενώθηκε ο Ουρανός και η γη. Τέτοιος μέγας γδούπος βρυχιόταν παντού όταν κτυπιόταν οι θεοί με τους Τιτάνες. Σαν να έπεσε ο ουρανός πάνω στη γη. Οι θυελλώδεις άνεμοι με εκκωφαντικό θόρυβο αγκάλιαζαν τις σκόνες, τους σεισμούς, τις αστραπές, τις βροντές και τους πυρφόρους, καυστικούς κεραυνούς του Δία. Ιαχές και αλαλαγμοί ακούγονταν ανάμεσα στα δύο πολεμικά μέτωπα. Ήταν ο θόρυβος της ανελέητης μάχης που 710 ήταν ανυπόφορος και έδειχνε τη βιαιότητα, την ορμή και τη δύναμη της σύγκρουσης. Η μάχη άρχισε να κλίνει προς τους τελικούς νικητές. Μέχρι τότε οι αντίπαλοι ήταν ισοδύναμοι και σταθεροί στη σύγκρουση. Ανάμεσα στους πρώτους, δριμείς μάχες έδωσαν οι Κόττος, Βριάρεως κι ο Γύγης, ο ακόρεστος για πόλεμο.
Τριακόσιες μεγάλες πέτρες σήκωναν στα στιβαρά τους χέρια και έβαλαν κατά των Τιτάνων που τους κατασκέπασαν μέσα στα σπλάχνα της Γης με τις ευρείες οδούς. Τους έζωσαν με βαριά δεσμά αφού τους κατανίκησαν κι ας ήταν τόσο δυνατοί. 720 Πολύ βαθιά στα σπλάχνα της γης τους φυλάκισαν. Τόσο βαθιά όσο είναι η απόσταση γης – ουρανού. Τόση είναι η απόσταση της γης από τον σκοτεινό, ερεβώδη Τάρταρο. Αν κάποιος έριχνε ένα βαρύ χάλκινο αμόνι, από τον ουρανό, θα έφτανε στην επιφάνεια της γης σε εννιά μερόνυχτα. Τόσο θα χρειαζόταν για να φτάσει και στον κατασκότεινο Τάρταρο. Εννιά μερόνυχτα θα χρειαζόταν να φτάσει στον Τάρταρο ένα χάλκινο αμόνι από την επιφάνεια της γης.

Χάλκινα τείχη κυκλώνουν τον Τάρταρο. Γύρω – γύρω, στον τράχηλο, σκοτάδι πυκνό, ρευστό σε τρεις πατωσιές τον κυκλώνει. Πάνω εκεί μύριες ρίζες της γης και της άκαρπης, ατρύγητης, απέραντης θάλασσας φυτρώνουν. Μέσα εκεί οι θεοί Τιτάνες μέσα στον νεφελώδη ζόφο 730 είναι καταχωμένοι, όπως αποφάσισε ο νεφεληγερέτης Ζευς. Στις εσχατιές της πελώριας γης στον σάπιο, μουχλιασμένο τόπο.

732: Δε μπορεί κανείς να φύγει από εκεί γιατί ο Ποσειδών τοποθέτησε χάλκινες θύρες και έστησε τείχος γύρω – γύρω.

Εκεί βρίσκονται οι Εκατόγχειρες Γύγης, Κόττος και ο μεγαλόκαρδος Βριάρεως, πιστοί φύλακες του Διός του αιγιδοφόρου.

Εκεί είναι οι αρχές (πηγές) και το πέρας όλων: Της ζοφερής Γης, του μαυροσκότεινου Τάρταρου, του αχανούς πόντου και του έναστρου ουρανού. Οι θεοί αποστρέφονται αυτόν τον «βαρύ» τόπο που είναι πάντα σάπιος και μουχλιασμένος
740 ενώ μέγα χάσμα, που κρατά από καλοκαίρι σε καλοκαίρι και αν περάσεις τις πύλες, ούτε σ` ένα ολόκληρο χρόνο μπορείς να το διασχίσεις. Θα έπεφτες από θύελλα σε θύελλα. Οι αθάνατοι θεοί το τρέμουν, θεωρούν μέγα δεινό το τερατώδες αυτό χάσμα των Ταρτάρων. Εκεί βρίσκεται η κατοικία της ολόμαυρης Νύκτας που είναι καλυμμένη με βαθυκύανα σύννεφα. Εκεί μπροστά ο γιος του Ιαπετού (Άτλας), ακίνητος, φέρει πάνω στο κεφάλι με τα ακάματα, ακούραστα χέρια του τον ευρύ Ουρανό. Είναι ακίνητος, ακλόνητος στην ίδια θέση όπου η Νύκτα που φεύγει συναντά την Ημέρα που έρχεται. Εκεί στο χάλκινο κατώφλι των Πυλών η Ημέρα χαιρετά τη Νύκτα.

750 Η μία μπαίνει στην οικία τους την τεράστια και η άλλη βγαίνει. Ποτέ δε βρίσκονται στην ίδια κατοικία και οι δύο μαζί. Η μια είναι στο ανάκτορο τους και η άλλη τριγυρνά στον κύκλο του κόσμου μέχρι ν` αλλάξουν πάλι βάρδια. Η Ημέρα έχει στην κατοχή της το φως για να βλέπουν πολύ μακριά οι κάτοικοι της Γης. Η ολέθρια και μοιραία Νύκτα με μαύρα σύννεφα καλυμμένη, εξουσιάζει τα τέκνα της, τους δεινούς δίδυμους θεούς, Ύπνο και Θάνατο, που έχουν το ανάκτορο τους μέσα στης μητέρας τους Νύκτας τα παλάτια. Ποτέ αυτούς

760 δεν φωτίζει ο αστραφτερός Ήλιος με τις αχτίνες του καθώς ανεβαίνει και κατεβαίνει στον ουράνιο θόλο. Ο Ύπνος ήσυχα τριγυρίζει όλη τη γη και την πλατιά θάλασσα ηρεμώντας τους θνητούς. Ο Θάνατος έχει σιδερένια καρδιά και χάλκινη ψυχή στα ανελέητα στήθη του. Όποιον θνητό πάρει δεν τον αφήνει πια. Τον θεωρούν εχθρό και οι αθάνατοι θεοί.

Εκεί σ` αυτόν τον κακοτράχαλο τόπο είναι και το αντιλαλούν, ηχηρό ανάκτορο του χθόνιου Άδη και της τρομερής Περσεφόνης. Φύλακας του Άδη είναι ο δεινός σκύλος ( Κέρβερος)

770 ανελέητος και επιθετικός. Γνωρίζει την κακή τέχνη της υποκρισίας καθώς κουνά ταυτόχρονα την ουρά και τα αυτιά του. Παραφυλάγει άγρυπνος εκεί και όποιον τολμήσει να περάσει τις πύλες για να βγει από του Άδη και της Περσεφόνης την επικράτεια, τον κατασπαράσσει αμέσως.

774 Εκεί διαβιεί και η στυγερή, δεινή Στύγα η Ωκεανίδα, η πρώτη κόρη του περιρρέοντος Ωκεανού. Τη Στύγα τη μισούν ακόμα και οι αθάνατοι θεοί. Τα δώματα της είναι περικαλλή ανάκτορα στεγασμένα με μεγάλες πέτρες μακριά από τις κατοικίες των θεών. Περιμετρικά ασημένιοι πανύψηλοι κίονες, που φτάνουν στα ουράνια, στηρίζουν το παλάτι.

1*. Αρχιτέκτων. Ιστορικός Αρχιτεκτονικής. Ιστορικός Τέχνης.