Με βάση τα φαινόμενα, που ενίοτε δεν απατούν, αυτή η αμερικανική εκδοχή ενός Μουσολίνι με πορτοκαλί περουκίνι, μαζί με τη ρωσική εκδοχή ενός Χίτλερ χωρίς μουστάκι, ετοιμάζονται να κάνουν το ίδιο λάθος: να θεωρήσουν δηλαδή ότι η πλαδαρή δημοκρατική Ευρώπη αποκλείεται ποτέ να αντισταθεί στις δυνάμεις του άξονά τους. Και επειδή οι πολιτικοί παραλογισμοί καμιά φορά δεν έχουν όρια, βρισκόμαστε σήμερα σε μια συγκυρία όπου ένας Αμερικανός πρόεδρος, ο οποίος δηλώνει ότι κατά τον 20ό αιώνα η χώρα του «κέρδισε δύο πολέμους -έναν κατά του φασισμού και έναν κατά του κομμουνισμού», εμφανίζεται να βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με έναν Ρώσο πρόεδρο που δηλώνει ότι «η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης ήταν η μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του 20ού αιώνα».
Ισως, λοιπόν, καλά έκανε προ ημερών, στο Μόναχο, ο Φινλανδός πρόεδρος Αλεξάντερ Στουμπ που περιέγραψε την υπάρχουσα διεθνή κατάσταση με το τσιτάτο -παρακαλώ- του Λένιν «υπάρχουν δεκαετίες κατά τις οποίες δεν συμβαίνει τίποτα και υπάρχουν εβδομάδες που παράγουν δεκαετίες».
Διότι περί αυτού πρόκειται. Μέσα σε λίγες εβδομάδες ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ κατάφερε να συσπειρώσει τους Ευρωπαίους τόσο πολύ όσο κανένας άλλος στο πρόσφατο παρελθόν. Η αξίωσή του αυτός να αποφασίζει και οι άλλοι να πληρώνουν ανάγκασε ακόμη και τη Βρετανία να στρέψει ξανά το βλέμμα της προς την άλλη πλευρά της Μάγχης, διαπιστώνοντας πως η άλλη πλευρά του Ατλαντικού είναι πια πολύ μακριά.
Ο Ντόναλντ Τραμπ απαιτεί, για παράδειγμα, από την Ουκρανία αποζημίωση της τάξης των 500 δισ. ευρώ για τη στήριξη που της παρείχαν οι ΗΠΑ, παραβλέποντας ότι η ευρωπαϊκή στήριξη ήταν μεγαλύτερη. Ταυτόχρονα, συμπεριφέρεται ως οικονομικός πλανητάρχης, τη στιγμή που, όπως εύστοχα σημειώνει σε άρθρο του στην εφημερίδα Le Monde ο Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί, ανεξάρτητα από τη χρηματιστηριακή κεφαλαιοποίηση κάποιων μεγάλων αμερικανικών μονοπωλιακών επιχειρήσεων, η παραγωγικότητα της αμερικανικής οικονομίας πλέον δεν διαφέρει πολύ από την ευρωπαϊκή (στα μέσα του προηγούμενου αιώνα ήταν διπλάσια) και το αμερικανικό ΑΕΠ μάλλον υπολείπεται του κινεζικού.
Βεβαίως, οι πάντες γνωρίζουν πως η Ευρώπη κάθε άλλο παρά είναι έτοιμη σήμερα να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον τομέα της άμυνας, και ότι η κατάσταση αυτή δεν είναι εφικτό να αλλάξει μέσα σε λίγους μήνες. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η Ευρώπη έχει το δικαίωμα να αφήσει τη Μόσχα να συμπεριφερθεί στην Ουκρανία όπως λίγο πολύ συμπεριφέρθηκε κάποτε η φασιστική Ιταλία στην Αβησσυνία, επειδή έτσι γουστάρει ο φανφαρόνος Τραμπ. Και σε αυτό δείχνουν πλέον να συμφωνούν ακόμα και οι Κινέζοι.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας