Στεφάνι με λουλούδια

571. Πήρε από τη γη χώμα, ο ξακουσμένος γιος του Δία, ο Ήφαιστος ο χωλός, και έπλασε με εντολή του πατέρα του μια ιερή παρθένα κόρη. Η θεά Αθηνά με τα αστραφτερά μάτια, την έντυσε και την κόσμησε με ασημένια εσθήτα. Θαύμα ιδέσθαι ( θαυμάσιο να το βλέπεις). Λεπτοδουλεμένο, ήταν το κάλυμμα της κεφαλής που της φόρεσε με τα χέρια της η Αθηνά. Επίσης η Παλλάδα της φόρεσε στεφάνι με λουλούδια μυρωδάτα και πανέμορφα. Ο Ήφαιστος κατασκεύασε το στέμμα για την πανέμορφη κόρη.

580 που το φιλοτέχνησε με τα ίδια του τα επιδέξια χέρια υπακούοντας τον πατέρα του Δία. Σ` αυτό το διάδημα (στέμμα) έπλασε ανάγλυφα, θαύμα να τα βλέπεις, όλα τα παράξενα, άγρια και επιθετικά ζώα  της στεριάς και της θάλασσας. Πάμπολλα απ` αυτά καλλιτέχνησε, όλα με περισσή χάρη.  Σαν ζωντανά φαινόταν έτοιμα να βγάλουν φωνή.

Ο Ζευς  όταν τέλειωσε ο Ήφαιστος  το πλάσιμο της  κόρης,  την παρουσίασε χαρούμενος σε θεούς και ανθρώπους. Ήταν η κόρη αυτή καλό και κακό για το ανθρώπινο γένος. Το κακό για αντιστάθμισμα του καλού. Η κόρη καμάρωνε που τον καλλωπισμό της ανέλαβε η γλαυκομάτα Αθηνά, κόρη του πανίσχυρου Δία.

Θαύμασαν οι αθάνατοι θεοί και οι θνητοί που την αντίκρισαν. Την ίδια στιγμή αναρίγησαν για τα δεινά που φέρνει σ` αυτούς, η πρώτη γυναίκα στον κόσμο.

590 Από αυτήν κατάγεται όλο το γένος των  ευγενών θηλυκών γυναικών. Απ ` αυτήν και το ολέθριο γένος και τα φύλα των γυναικών. Συμφορά για τους θνητούς άνδρες να ζουν με γυναίκα συντρόφισσα στην ευμάρεια και όχι στην άθλια φτώχια.  Ίδια όπως τα σμήνη των μελισσών που στις κλειστές κυψέλες τρέφουν τους κηφήνες οι οποίοι δεν παράγουν κανένα καλό έργο. Οι μέλισσες, όπως οι άντρες,   από τα χαράματα μέχρι να δύσει ο ήλιος,  εργάζονται ασταμάτητα για να φτιάξουν τις λευκές κερήθρες ενώ οι τεμπέληδες κηφήνες, όπως οι γυναίκες, κάθονται στην κερήθρα για να γεμίζουν την κοιλιά τους  με τον κόπο των εργατριών μελισσών.

600 Έτσι τιμώρησε ο Δίας ο υψηλοβρόντης τους άντρες, να δουλεύουν όλη μέρα όπως οι μέλισσες, για να συντηρούν τις γυναίκες τους που δεν εργάζονται αλλά πράττουν έργα κακά. Εκτός αυτού τους έδωσε ένα ακόμη κακό στη θέση του καλού: Όποιος άντρας προσπαθεί να αποφύγει το γάμο  και τα βλαπτικά έργα των γυναικών θα φτάνει στα ολέθρια γηρατειά μόνος κι έρημος χωρίς κανένας να τον γηροκομεί ( γηροκόμοιο). Όταν πεθάνει, μόνος κι έρημος παίρνουν την περιουσία του οι υπάρχοντες συγγενείς. Σε όποιον η μοίρα αποφάσισε γάμο με λογική και καλή γυναίκα, πρέπει να έχει το νου του γιατί σ` όλη τη κοινή ζωή τους το καλό θα αναμετριέται με το κακό που πάντα θα υπάρχει και το προκαλεί η γυναίκα.

610 Αν η μοίρα στείλει στον άντρα δύστροπη γυναίκα τότε στη ζωή του θα έχει δια βίου πρόβλημα και στην καρδιά και στην ψυχή του θα επικρατεί συνεχώς η θλίψη και θα υποστεί ανήκεστον κακό.

Ποτέ λοιπόν δεν θα ξεγελάσεις τη διάνοια του Διός ούτε θα αποφύγεις τις βουλές του.  Ούτε ο Προμηθεύς ο γιος του Ιαπετού θα επιτύχει κάτι τέτοιο. Δεν απέφυγε την οργή του Δία. Η ανίκητη Ανάγκη δεσμά άλυτα του έδωσε που τον κρατούν πεδουκλωμένο κι ας είναι τόσο έμπειρος και έξυπνος.

617. Ο πατέρας Δίας τον Βριάρεω, τον Κόττο και τον Γύγη ( Εκατόγχειρες) έδεσε με άλυτα δεσμά γιατί τον στενοχωρούσαν στην καρδιά και στην ψυχή. Δεν άντεχε το γιγάντιο ανάστημα τους, την ατρόμητη ανδρεία τους

620 και τον τεράστιο όγκο και μέγεθος τους. Τους απομόνωσε βαθιά, μέσα στην πλατύδρομη  Γη. Με λύπη, μέγα πένθος και θλίψη στην καρδιά τους, έμεναν φυλακισμένοι στις εσχατιές και στα πέρατα της Γης. Όμως η Μητέρα Γη συμβούλεψε τον Δία Κρονίδη και τους άλλους θεούς που γέννησε η καλλίκομη Ρέα με τον Κρόνο, να τους σπλαχνιστούν και να τους ανεβάσουν πάλι στο φως. Η Μητέρα Γαία, η σοφή, εξήγησε στους θεούς με κάθε λεπτομέρεια ότι με τη βοήθεια των Εκατόγχειρων, θα πάρουν πίσω τη νίκη και τη δόξα που έχασαν πολεμώντας σκληρά με θλίψη στην ψυχή σε μάχες ανελέητες, 630, με τους ένδοξους Τιτάνες από την υψηλή Όθρη. Δέκα χρόνια κράτησε ο πόλεμος των θεών που γέννησε η Ρέα και ο Κρόνος με τους πανίσχυρους Τιτάνες που γέννησε η Γαία Μητέρα και ο Ουρανός.  Ο πόλεμος κατέβαλε και έθλιψε την ψυχή τους . Λύση και τέλος γι αυτόν τον ανελέητο πόλεμο δεν φαινόταν. Οι κορυφαίες δυνάμεις του κόσμου πάλευαν μεταξύ τους. Η χαλεπή Έριδα έκανε κουμάντο. Οι δυνάμεις των θεών και των Τιτάνων ισορροπούσαν ώσπου ο Ζευς τους πρόσφερε στους Εκατόγχειρες όλα τα χρειαζούμενα:

640, νέκταρ και αμβροσία που και οι ίδιοι οι θεοί γεύονται για να δυναμώσουν στην καρδιά και στην ψυχή. Όταν απόλαυσαν το νέκταρ και την ερατεινή αμβροσία είπε ο Δίας ο πατέρας θεών και ανδρών « Ακούστε με ένδοξα τέκνα του Ουρανού και της Γαίας Μητέρας. Θα σας πω όσα με προστάζει η καρδιά μέσα στο στήθος μου. Πέρασε πολύς καιρός που μαχόμαστε  καθημερινά για τη νίκη και την εξουσία. Από τη μια μεριά εμείς τα τέκνα του Κρόνου κα της Ρέας και από την άλλη  οι Τιτάνες. Εμείς οι  θεοί αντιμετωπίζουμε  τους Τιτάνες  με μεγάλη βία και τους κρατάμε μακριά από τα απλησίαστα, ανίκητα χέρια μας.

650 Αυτά δείχνουμε στους αντιπάλους Τιτάνες στις τρομερές μάχες. Σε εσάς  προσφέρουμε φιλία και σας επαναφέραμε στο φως λυτρώνοντας σας από τα δεσμά σας.». Αμέσως απάντησε ο άμεπτος Κόττος: « Θεέ δαιμόνιε άγνωστα πράγματα δε λες. Γνωρίζουμε τις δυνατότητες του νου και της σοφίας σου. Εσύ έγινες ο πρώτος των αθάνατων θεών και ο προστάτης τους. Εσύ μας έφερες πάλι στο φως ανασύροντας μας από το σκοτεινό ζόφο των αμείλικτων δεσμών μας, 660 ω! βασιλέα Κρονίδη. Από τώρα και στο εξής  θα συμβάλουμε με πρόθυμη ψυχή και όλες μας τις δυνάμεις  ώστε να νικήσεις τους αμετανόητους εχθρούς σου.».

Συμφώνησαν οι θεοί που χορηγούν όλα τα αγαθά όταν άκουσαν όσα είπε ο Κόττος. Πολέμησαν με πάθος όλοι οι θεοί άρρενες και θηλυκοί που γεννήθηκαν από τον Κρόνο και όλοι οι Τιτάνες και Τιτανίδες και όλοι όσοι ήρθαν στο φώς με τη βουλή του Διός, 670 ,δεινοί και κρατεροί με την υπερβολική και ασυγκράτητη δύναμη. Από τους ώμους τους φύτρωναν εκατό χέρια  και είχε ο καθένας τους πενήντα κεφάλια. Κτυπούσαν τους Τιτάνες με μεγάλες πέτρες που κρατούσαν στα αμέτρητα, δυνατά χέρια τους. Οι αντίπαλοι Τιτάνες αντιστάθηκαν με ορμή και πάθος μέσα στις ισχυρές τους φάλαγγες. Οι δύο παρατάξεις έδειχναν όλη τους την ακράτητη δύναμη και οι φωνές τους αντηχούσαν παντού στη Γη και στον απέραντο Ουρανό 680 και ο πανύψηλος Όλυμπος ταρακουνιόταν συθέμελα από τη βιαιότητα της σύγκρουσης και των ποδιών τους ουρανομήκεις ήχους. Και στον ζοφερό, σκοτεινό Τάρταρο έφταναν οι δυνατές, σπαρακτικές φωνές και στριγκές οιμωγές από τις συγκρούσεις και τα κτυπήματα. Με αλαλαγμούς και στεναγμούς συγκρούονταν μεταξύ τους με δυνατές βολές. 686 Οι φωνές και οι κραυγές τους άγγιζαν τον αστερόεντα ουρανό. Ο Δίας έδειξε ολοφάνερα το μένος και την ασυγκράτητη ορμή του και 690 Έφυγε από τον ουράνιο Όλυμπο βροντώντας και αστράφτοντας. Οι κεραυνοί έπεφταν συνεχώς από το ανίκητο του χέρι, την ίδια στιγμή με την αστραπή και την βροντή. Η ιερή φλόγα του κεραυνού και της αστραπής κυριαρχούσε στον κόσμο δείχνοντας την αστείρευτη δύναμη του Διός. Τα δάση λαμπάδιαζαν και η ζωοδότρα Γη στέναζε, έβραζε και βούιζε καθώς καιγόταν τα πάντα πάνω της. Η φωτιά έφτανε και έκαιγε τις όχθες του Ωκεανού και του ατέλειωτου Πόντου. Οι πανίσχυροι Τιτάνες στα βάθη της γης ένιωθαν αυτήν την ανίκητη ιερή, αδάμαστη φλόγα που τους πλησίαζε και τους τύφλωνε η δυνατή λάμψη. Η φωτιά έφτανε στα ύψη και στα βάθη.

700 Λόγια δεν υπάρχουν να περιγράψουν την ολέθρια φωτιά που κατέλαβε όλο τον χώρο του χάους.  Ήχοι και εικόνες απόκοσμες παντού. Σαν να ενώθηκε ο Ουρανός και η γη. Τέτοιος  μέγας γδούπος βρυχιόταν παντού όταν κτυπιόταν οι θεοί με τους Τιτάνες. Σαν να έπεσε ο ουρανός  πάνω στη γη. Οι θυελλώδεις άνεμοι με εκκωφαντικό θόρυβο αγκάλιαζαν τις σκόνες, τους σεισμούς, τις αστραπές, τις βροντές και τους πυρφόρους, καυστικούς κεραυνούς του Δία. Ιαχές και αλαλαγμοί ακούγονταν ανάμεσα στα δύο πολεμικά μέτωπα. Ήταν ο θόρυβος της ανελέητης μάχης που 710 ήταν ανυπόφορος και έδειχνε τη βιαιότητα, την ορμή και τη δύναμη της σύγκρουσης. Η μάχη άρχισε να κλίνει προς τους τελικούς νικητές. Μέχρι τότε οι αντίπαλοι ήταν ισοδύναμοι και σταθεροί στη σύγκρουση. Ανάμεσα στους πρώτους, δριμείς μάχες έδωσαν οι Κόττος, Βριάρεως κι ο Γύγης, ο ακόρεστος για πόλεμο.
Τριακόσιες μεγάλες πέτρες σήκωναν στα στιβαρά τους χέρια και έβαλαν κατά των Τιτάνων που τους κατασκέπασαν μέσα στα σπλάχνα της Γης με τις ευρείες οδούς. Τους έζωσαν με βαριά δεσμά αφού τους κατανίκησαν κι ας ήταν τόσο δυνατοί. 720 Πολύ βαθιά στα σπλάχνα της γης τους φυλάκισαν. Τόσο βαθιά όσο είναι η απόσταση γης – ουρανού. Τόση είναι η απόσταση της γης από τον σκοτεινό, ερεβώδη Τάρταρο. Αν κάποιος έριχνε ένα βαρύ χάλκινο αμόνι, από τον ουρανό, θα έφτανε στην επιφάνεια της γης  σε εννιά μερόνυχτα. Τόσο θα χρειαζόταν για να φτάσει και στον κατασκότεινο Τάρταρο. Εννιά μερόνυχτα θα χρειαζόταν να φτάσει στον Τάρταρο ένα χάλκινο αμόνι από την επιφάνεια της γης.

Χάλκινα τείχη κυκλώνουν τον Τάρταρο. Γύρω – γύρω, στον τράχηλο,  σκοτάδι πυκνό, ρευστό σε τρεις πατωσιές τον κυκλώνει. Πάνω εκεί μύριες ρίζες της γης και της άκαρπης, ατρύγητης, απέραντης θάλασσας φυτρώνουν. Μέσα εκεί οι θεοί Τιτάνες μέσα στον νεφελώδη ζόφο 730 είναι καταχωμένοι, όπως αποφάσισε ο νεφεληγερέτης Ζευς. Στις εσχατιές της πελώριας γης στον σάπιο, μουχλιασμένο τόπο.

1*. Αρχιτέκτων. Ιστορικός Αρχιτεκτονικής. Ιστορικός Τέχνης.

2*. Στους αγαπημένους μου  Ιωάννα – Μαρίνα, Ειρήνη, Κωνσταντίνο, Μπάμπη, Νίκο.