Η παγκόσμια αποτυχία για δράση

Εχει περάσει ένας χρόνος από τότε που το Ισραήλ κλιμάκωσε τη γενοκτονική του επιχείρηση, η οποία ξεκίνησε με τη Νάκμπα το 1948. Το 2023 σηματοδότησε μια κρίσιμη κλιμάκωση της ήδη δραματικής κατάστασης για τους Παλαιστίνιους με καταστροφικές συνέπειες για όσους ζουν στη Γάζα, τη Δυτική Οχθη και πέρα από αυτές. Χιλιάδες άμαχοι έχουν σκοτωθεί, ολόκληρες γειτονιές έχουν ισοπεδωθεί και η ανθρωπιστική κρίση, που κάποτε ήταν σοβαρή, έχει πλέον γίνει καταστροφική. Ο κόσμος συνεχίζει να παρακολουθεί, ενώ ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται και ο αποκλεισμός του Ισραήλ στραγγαλίζει τη ζωή στη Γάζα.

Παρά τις πολυάριθμες διεθνείς εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός και διπλωματικές λύσεις, η κυβέρνηση του Ισραήλ δεν έχει υποχωρήσει. Η επιθετικότητα, που ξεκίνησε πριν από δεκαετίες, έχει πλέον επεκταθεί στον Λίβανο, καθώς το Ισραήλ επιδιώκει να διευρύνει τον εδαφικό και στρατιωτικό του έλεγχο. Ωστόσο η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που κατέχουν σημαντική επιρροή στο Ισραήλ, δεν έχουν λάβει αποφασιστική δράση. Η απροθυμία τους να παρέμβουν, είτε μέσω επιβολής κυρώσεων, άσκησης πραγματικής διπλωματικής πίεσης ή διακοπής των προμηθειών όπλων, ενθαρρύνει περαιτέρω το Ισραήλ να συνεχίσει τη θανατηφόρα επίθεσή του κατά του παλαιστινιακού λαού.

Η καταστροφική ανθρώπινη απώλεια

Κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους η Γάζα έχει αντιμετωπίσει πρωτοφανή επίπεδα καταστροφής. Κατοικίες, σχολεία, νοσοκομεία και βασικές υποδομές έχουν ισοπεδωθεί από τις συνεχείς αεροπορικές επιθέσεις του Ισραήλ. Πάνω από 10.000 άμαχοι, πολλοί από αυτούς παιδιά, έχουν χάσει τη ζωή τους σε μια σειρά επιθέσεων που διεθνείς οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιγράφουν ως εγκλήματα πολέμου. Ο αποκλεισμός, που βρίσκεται σε ισχύ για πάνω από μία δεκαετία, έχει επιδεινώσει την κατάσταση, περιορίζοντας την πρόσβαση σε τρόφιμα, φάρμακα και βασικές προμήθειες. Ο κόσμος παρακολουθεί, αλλά παραμένει σε μεγάλο βαθμό αδρανής, ενώ οι Παλαιστίνιοι στερούνται τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα: το δικαίωμα στη ζωή, την ασφάλεια και την ελευθερία.

Η κατάσταση είναι εξίσου τραγική στη Δυτική Οχθη, όπου οι παράνομοι ισραηλινοί εποικισμοί συνεχίζουν να επεκτείνονται ανεξέλεγκτα. Οι Ισραηλινοί έποικοι, προστατευμένοι από τον στρατό, έχουν αναγκάσει χιλιάδες παλαιστινιακές οικογένειες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, εξαλείφοντας περαιτέρω κάθε ελπίδα για μια ειρηνική λύση δύο κρατών. Οι πολιτικές της κυβέρνησης του Ισραήλ σε συνδυασμό με τον συνεχιζόμενο αποκλεισμό έχουν μετατρέψει τη Γάζα σε μια ανοιχτή φυλακή, με τους κατοίκους της να είναι παγιδευμένοι, υποφέροντας και υποκείμενοι σε καθημερινές βομβαρδιστικές επιθέσεις.

Η απόφαση του Ισραήλ να επεκτείνει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις στον Λίβανο τους τελευταίους μήνες αποτελεί ένα ανησυχητικό σημάδι κλιμάκωσης. Στοχοποιώντας τη Χεζμπολάχ και άλλες αντιστασιακές ομάδες στον Λίβανο, το Ισραήλ επιχειρεί να διευρύνει τη σφαίρα επιρροής του δημιουργώντας νέες στρώσεις αστάθειας σε μια ήδη ασταθή περιοχή. Καθώς οι βόμβες πέφτουν, ο αριθμός των αμάχων θυμάτων στον Λίβανο αυξάνεται, προσθέτοντας στην ατελείωτη δυστυχία των ανθρώπων που βρίσκονται στη δίνη αυτής της σύγκρουσης.

Μια παγκόσμια αποτυχία

Ενώ η καταστροφή και τα ανθρώπινα δεινά συνεχίζονται, η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας είναι ντροπιαστική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που παραμένουν ο ισχυρότερος σύμμαχος του Ισραήλ, δεν έχουν δείξει κανένα σοβαρό ενδιαφέρον να αναγκάσουν το Ισραήλ να σταματήσει τις επιχειρήσεις του. Αντί να παρέμβουν, συνεχίζουν να παρέχουν στρατιωτική βοήθεια και πολιτική κάλυψη για την κατοχή, θέτοντας βέτο σε αμέτρητα ψηφίσματα στα Ηνωμένα Εθνη που επιδιώκουν να λογοδοτήσει το Ισραήλ.

Οι ευρωπαϊκές χώρες επίσης έχουν δείξει συνενοχή. Ενώ ορισμένα μέλη της Ε.Ε. έχουν εκφράσει ανησυχία για τη βία, δεν έχει υπάρξει καμία ενιαία ή ουσιαστική προσπάθεια να σταματήσει η αιματοχυσία. Αντί για οικονομικές κυρώσεις, εμπάργκο όπλων ή άλλα τιμωρητικά μέτρα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις επιλέγουν αόριστες δηλώσεις και εκκλήσεις για ειρήνη –δηλώσεις που έχουν ελάχιστο βάρος όταν οι βόμβες συνεχίζουν να πέφτουν στις παλαιστινιακές πόλεις.

Η στρατηγική επιλογή της Ελλάδας

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ευρωπαϊκής αδράνειας προέρχεται από την Ελλάδα. Παρά τους μακροχρόνιους δεσμούς της ελληνικής κυβέρνησης με την παλαιστινιακή υπόθεση, η στάση της έχει καταστεί πιο αμφίσημη. Η απόφαση της Ελλάδας να συμμαχήσει στρατηγικά με το Ισραήλ έχει εγείρει ερωτήματα, ιδιαίτερα δεδομένης της κοινής ιστορίας αγώνα και αντίστασης μεταξύ των Ελλήνων και των Παλαιστινίων. Αυτή η συνεργασία, η οποία βασίζεται στην οικονομική και στρατιωτική συνεργασία, καταδεικνύει την προθυμία της Ελλάδας να προτάξει γεωπολιτικά συμφέροντα εις βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ωστόσο υπάρχουν μικρές ελπίδες. Η Ελλάδα ήταν μία από τις χώρες που ψήφισαν υπέρ της απόφασης της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η οποία ζητά από το Ισραήλ να αποχωρήσει από τα κατεχόμενα εδάφη. Επιπλέον σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Ελληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε από το Ισραήλ να σταματήσει την επιθετικότητά του και να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο. Αυτά τα μικρά σημάδια υποδηλώνουν ότι η Ελλάδα μπορεί να ξαναβρεί τον ρόλο της ως ένθερμος υποστηρικτής της ανεξαρτησίας και δικαιοσύνης για τους Παλαιστίνιους.

Ο δρόμος μπροστά: ένα παλαιστινιακό κράτος

Ο παλαιστινιακός λαός έχει υποστεί πάνω από εφτά δεκαετίες κατοχής, εκτοπισμού και βίας. Εχουν το δικαίωμα να ζουν ειρηνικά, να δημιουργήσουν το δικό τους ανεξάρτητο κράτος με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Χωρίς ένα βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει διαρκής ειρήνη, όχι μόνο για τους Παλαιστίνιους, αλλά και για ολόκληρη την περιοχή.

*Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδας