Το καλοκαίρι του 1965, πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές στη Γερμανία, στην Κολονία της Ρηνανίας, υπήρχε ένας χώρος δημόσιων συζητήσεων της Ακρας Αριστεράς.
Εκεί μαζεύονταν όλοι, τροτσκιστές, μαοϊκοί, αναρχικοί κ.ά. και συζητούσαν πάνω στη διεθνή και τη γερμανική κατάσταση. Τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στη Γερμανία και την Ευρώπη, το μεταναστευτικό, τον Ψυχρό Πόλεμο, τους τοπικούς πολέμους που προκαλούσε ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός, με κυριότερο τον πόλεμο του Βιετνάμ και τα προβλήματα που αυτός είχε προκαλέσει σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία. Τότε υπήρχε και το ζήτημα της Ινδονησίας, δηλαδή το Λαϊκό Μέτωπο που είχε δημιουργηθεί μεταξύ Κ.Κ. Ινδονησίας και του αστού πολιτικού Σουκάρνο· μέτωπο που σήμαινε και την εγκατάλειψη του προγράμματος του ΚΚΙ υπέρ των κανόνων της αστικής δημοκρατίας, δηλαδή του καπιταλιστικού συστήματος.
Και όταν μιλάμε για το ΚΚΙ, μιλάμε για το μεγαλύτερο τότε Κ.Κ. του καπιταλιστικού κόσμου, με 1.000.000 μέλη, 5.000.000 κομμουνιστική νεολαία και 20.000.000 κομμουνιστικά συνδικάτα.
Αυτή την τεράστια ταξική δύναμη κατόρθωσε 70.000 αστικός στρατός του εγκληματία Σουχάρτο να τη μαντρώσει και να δημιουργήσει 1.000.000 θύματα μέσα σε κάποιους μήνες του 1965. Αυτό κατορθώθηκε με τη σύγχυση και το κομφούζιο που η ηγεσία αυτού του κόμματος έσπειρε με το τσουβάλι και δημιούργησε πλήρες αδιέξοδο ως προς τους σκοπούς και τις επιδιώξεις του κόμματος, φυσιολογική συνέπεια της σταλινικής πολιτικής των Λαϊκών Μετώπων, που τώρα, ύστερα από 70 χρόνια, την καταδικάζει το ΚΚΕ, χωρίς να αποδίδει ευθύνες στα κυρίως υπεύθυνα πρόσωπα αυτής της πολιτικής, όπως ο Στάλιν.
Σε εκείνη την πολιτικά πολύμορφη σύναξη των συζητήσεων της Κολονίας ερχόταν και ένας Ινδονήσιος, υπεύθυνος όλων των οργανώσεων και των ομίλων των Ινδονήσιων κομμουνιστών, εργατών και φοιτητών, στη Δυτική Ευρώπη.
Στην τελευταία συνάντησή μας, προ των θερινών διακοπών, ρώτησα τη γνώμη του για τον Σουκάρνο.
Μου απάντησε πως είναι σοσιαλιστής και αν δεν είναι κομμουνιστής, είναι τουλάχιστον φίλος των κομμουνιστών και ότι εργάζεται για την επικράτηση του σοσιαλισμού στην Ινδονησία.
Του απάντησα, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, πως το χειρότερο απ’ όλα είναι να παραμορφώνεις την πραγματικότητα σύμφωνα με τις επιθυμίες σου.
Μετά την τελευταία αυτή συνάντησή μας αυτός πήγε το καλοκαίρι στην Ινδονησία και η σφαγή του Σουχάρτο τον βρήκε εκεί. Στην αρχή έγινε λόγος για 1.000.000 σφαγιασθέντες. Μαζί με κάποιον άλλον μπήκαν σε μια βάρκα και πέρασαν στην Ινδία. Τη διέσχισαν πεζή, τραβώντας φωτογραφίες τις οποίες πουλούσαν στις πόλεις που συναντούσαν στην πορεία τους και έτσι επέζησαν. Με διάφορους τρόπους έφτασαν στη Μόσχα. Από εκεί πήραν το αεροπλάνο για την Κολονία. Και ένα βράδυ, προς το τέλος του καλοκαιριού της καινούργιας χρονιάς, που ξαναπήγα στον τόπο των συζητήσεων της Κολονίας, πρώτος και καλύτερος, πριν ανοίξει η πόρτα, περιμένοντας απέξω ήταν ο Ινδονήσιος σύντροφος.
- Σύντροφε, του λέω, με θυμάσαι εμένα;
- Πώς δεν σε θυμάμαι; μου λέει.
- Και τι έχεις να πεις γι’ αυτά που λέγαμε εδώ πέρυσι; (Λέγαμε πως το Λαϊκό Μέτωπο με τον Σουκάρνο είναι καταστροφή για το κίνημα).
- Εχω να πω, μου απαντάει, πως εσύ και οι σύντροφοί σου είχατε απόλυτο δίκιο σε ό,τι λέγατε, ενώ εγώ ήμουν λίγο παραπάνω αισιόδοξος απ’ όσο έπρεπε.
- Λίγο το λες αυτό;
Φυσικά δεν ήταν καθόλου λίγο, γιατί οι σφαγές συνεχίστηκαν ώς το 1967, κάποιοι έλεγαν ότι έφτασαν τα 3.000.000. Τα ίδια έλεγαν και οι σφαγείς, που τους έδειχνε η τηλεόραση – αυτούς και τα έργα τους.
Για να ολοκληρωθεί ο αριθμός των θυμάτων της πολιτικής των Λαϊκών Μετώπων, που σήμερα καταδικάζει το ΚΚΕ, χωρίς όμως να αναφέρεται σ’ αυτά αλλά ούτε και στα πρόσωπα-φορείς αυτής της πολιτικής, κυρίως στην πολιτική του Στάλιν.
*Συγγραφέας, δημοσιογράφος
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας