Τα ελληνικά κοιτάσματα και η σχολή καζάν-καζάν

Τα ελληνικά κοιτάσματα και η σχολή καζάν-καζάν

Του ΘΑΚΗ ΔΑΓΡΕ

Ενα από τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη του 2019 ήταν το πάγωμα των σχεδίων εξόρυξης υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, η αναβολή δηλαδή της εκμετάλλευσης του εθνικού μας πλούτου, μέχρις ότου βρεθεί η φόρμουλα της μοιρασιάς του με την Τουρκία. Το πάγωμα στόχευε να επιβεβαιώσει την πίστη μας στη Συμφωνία της Μαδρίτης (Σημίτης 1996: «…η Ελλάδα αναγνωρίζει τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο…»).

Στις 28 και 29 Μαρτίου 2023 η Ντόρα Μπακογιάννη δηλώνει σε ΕΡΤ και ΣΚΑΪ ότι «ναι μεν η βάση για διαπραγματεύσεις με την Τουρκία είναι το διεθνές δίκαιο, αλλά όσοι νομίζουν πως οι Συνθήκες είναι αυτές που […] ορίζουν λεπτομερώς τα δικαιώματα και την κυριαρχία των σύγχρονων ειρηνικών χωρών είναι ακραίοι, ανεδαφικοί ή άσχετοι…». Κι αυτό γιατί «το βασικό στοιχείο δεν είναι οι Συνθήκες, αλλά η πραγματικότητα…». Και συνεχίζει: «Η πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία έχει ατελείωτες ακρογιαλιές στο Αιγαίο, άρα έχει κι εκείνη κάποιο δικαίωμα…».

Στις 23 Ιουνίου 2023, το ΕΛΙΑΜΕΠ δημοσιεύει εργασία τεσσάρων πανεπιστημιακών/διδακτόρων (δύο εκ των οποίων είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ) με τίτλο «Για μια διαφορετική προσέγγιση των ελληνοτουρκικών διαφορών: η λογική του αμοιβαίου οφέλους με έμφαση στην περιβαλλοντολογική διάσταση». H εν λόγω έκθεση αποτελεί μια πλήρη επιστημονική σύνοψη της «ιστορικής αναγκαιότητας» της παραχώρησης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Τουρκία (σε πρώτη φάση) μέσω της συνεκμετάλλευσης των ελληνικών κοιτασμάτων. Σταχυολογούμε από την περίληψη: «…το απαραίτητο προαπαιτούμενο για έναν ειλικρινή διάλογο είναι να παραμεριστούν όλα όσα δηλητηριάζουν τις διμερείς σχέσεις […] και καθιστούν τη χρήση των φυσικών πόρων αναποτελεσματική, θέτοντας σε κίνδυνο την ευημερία των πολιτών τους». Και από το κυρίως κείμενο: «…η συνολική οικονομική χρησιμότητα της εξόρυξης υδρογονανθράκων στην Ελλάδα είναι αμφίβολη…» και «…Ο στόχος είναι… δύο νικητές...» δηλ. καζάν-καζάν που λέει και ο Ερντογάν.

Μια περίληψή της θα ήταν: Ο ενεργειακός πλούτος της Ελλάδας του Νοτιοανατολικού Αιγαίου είναι αμφίβολης οικονομικής αξίας και, αν εξορυχτεί, ενέχει σοβαρούς κινδύνους για το περιβάλλον. Αν, όμως, αποτελέσει αντικείμενο συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία, τότε θα αποκτήσει αυτόματα σημαντική οικονομική αξία για τους δύο λαούς και θα αμβλυνθούν οι επιπτώσεις στο περιβάλλον.

Και τι είναι αυτό που καθιστά επίκαιρα τα δύο προηγούμενα στοιχεία; Μα οι ξεκάθαρες ενδείξεις ότι ένας τέτοιος διακανονισμός είναι πολύ κοντά. Ξεκινώντας από τις πλέον πρόσφατες:

● Οι δύο κοινές υποψηφιότητες Ελλάδας - Τουρκίας για τη θέση του γενικού γραμματέα του ΟΑΣΕ (Τούρκος υποψήφιος) και τη θέση του διευθυντή του γραφείου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ελληνίδα υποψήφια) «…για να μη μας κρατάει δέσμιους η Ιστορία…» σύμφωνα με διπλωματικές πηγές.

● Η «ιστορική ευκαιρία» επίλυσης του Κυπριακού, που αίφνης είναι δήθεν και πάλι στα χέρια μας, μέσω των νέων προσπαθειών του ΟΗΕ (μετά την προηγούμενη αποτυχημένη προσπάθεια παράδοσης ολόκληρης της Κύπρου με το σχέδιο Ανάν στη διάθεση της αρνησικυρίας των Τούρκων για οποιοδήποτε ζήτημα εν δυνάμει ασκούμενης πολιτικής στο νησί), υπό την εποπτεία μιας τριμελούς αποικιακής επιτροπής των μεγάλων δυτικών «προστατών».

● Οι δηλώσεις Ερντογάν (16/7) περί της ανάγκης «πολιτισμένων λύσεων».

● Οι διαρροές για την «πολύ καλή» εξέλιξη του συνεχιζόμενου ελληνοτουρκικού διαλόγου.

Οι τελευταίες φραστικές εντάσεις δεν είναι ικανές να υπονομεύσουν τη δρομολογημένη ελληνοτουρκική «φιλία».

Μια άλλη σημαντική ένδειξη είναι η σφοδρή μάχη για την αρχηγία σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, που αντιλαμβανόμενα τις δυσκολίες της αποδοχής του καζάν-καζάν από την κοινωνία προσπαθούν παντοιοτρόπως να πείσουν τον ξένο παράγοντα ότι στην Κεντροαριστερά υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι που θα μπορούσαν να είναι αποτελεσματικότεροι από τον φθαρμένο Μητσοτάκη ή, τουλάχιστον, με αντάλλαγμα μερικά υπουργεία, να στηρίξουν τον διάδοχό του στη Ν.Δ. Γι’ αυτό λοιπόν, και παράλληλα με την απόλυτη σιωπή τους για τα μνημόνια και την σε κάθε ευκαιρία διακηρυσσόμενη πίστη τους στο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», παρατηρούμε έναν συνωστισμό μνηστήρων με πιο εμβληματική υποψηφιότητα εκείνη της Αννας Διαμαντοπούλου, μιας σημαντικής εφεδρείας του Μητσοτάκη. Στους φακέλους των διαπιστευτηρίων τους (συμπεριλαμβανομένων και μικρότερων σχηματισμών της ψευδοαριστεράς), πρωταρχική θέση κατέχει η υποβάθμιση της αξίας των ελληνικών κοιτασμάτων, πάντοτε στη βάση περιβαλλοντικών ευαισθησιών που, τέλος πάντων, θα μπορούσαν να είναι συζητήσιμες στην περίπτωση συνεκμετάλλευσης.

Το γεγονός είναι ότι ο ελληνικός ενεργειακός πλούτος είναι αντικείμενο διεκδίκησης όχι μόνο της Τουρκίας, αλλά και μεγάλων διεθνών και εγχώριων ληστρικών συμφερόντων που καραδοκούν την ολοκλήρωση της «αμοιβαία επωφελούς για τους δύο λαούς» συμφωνίας συνεκμετάλλευσης. Η παντελής έλλειψη δημοκρατικής-πατριωτικής αντιπολίτευσης δεν προμηνύει τίποτα καλό για τον ελληνικό λαό.