Ευρωεκλογές χωρίς Ευρώπη

Αυτή τη φορά, ιδιαίτερα την τελευταία εβδομάδα, μια πρωτοφανής οριζόντια επικράτηση ενός ιδιότυπου λαϊκισμού που παρέσυρε τον δημόσιο διάλογο σε άγονες αντιπαραθέσεις και ανόητους μικροκομματικούς ανταγωνισμούς με αποτέλεσμα την απουσία μιας κάποιας σοβαρής αντιπαράθεσης.

Πελαγωμένοι στην κυριολεξία οι Ελληνες (εκλογικό ακροατήριο να σου βράσω!) ηττώμενοι ακατάπαυστα από τις πολιτικές λιτότητας (από το αρχείο μου: 2010 καταργούνται πάνω από 200 φορείς του Δημοσίου!). Και με ατέλειωτες υποσχέσεις για εθνική κυριαρχία, ελαφρύνσεις για τους μικρομεσαίους και καλύτερες δουλειές, αλλά μόνο για τους ντόπιους, αφού οι υπόλοιπες θα καλύπτονται από «ρυθμιζόμενες μετακλήσεις» φτηνών εργατικών χεριών από τρίτες χώρες. Ταυτόχρονα τα δικά μας άξια παιδιά μόνιμα πια στα ξένα!

Να προσθέσουμε στη συνέχεια και μερικά ακόμα άκρως επιβαρυντικά για την τόσο «πολυαγαπημένη Ε.Ε.»:

- H Ευρώπη γερνάει επικίνδυνα. (με ό,τι αυτό σημαίνει για τη φτώχεια της και την αυριανή μαυρίλα της, με προβλεπόμενες τραγικές δημογραφικές προοπτικές για τη Γηραιά Ηπειρο! Η Ελλάδα δυστυχώς η 4η-5η χειρότερη χώρα παγκοσμίως!) - εκτιμώμενο ποσοστό πληθυσμού άνω των 65 ετών γύρω στο 20%!

- Η Ευρώπη έχει να αντιμετωπίσει πολέμους, έχει μια Αμερική! Μετά τις εκλογές τι; Αρα χρειάζεται στο τιμόνι της (ηγεσία) προσωπικότητες με έρμα, βουλευτές δυνατούς και όχι ό,τι ψαρέψουμε από το lifestyle. H Ευρώπη χρειάζεται επανεκκίνηση! Εύκολο; Καθόλου. Οταν σημαίνοντες οικονομικοί παράγοντες χτυπάνε καιρό τώρα καμπανάκι, για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας γενικά. Κάπως έτσι δυστυχώς πορεύεται όλη η Νότια Ευρώπη (Ιταλία, Ισπανία, Βαλκάνια). Μια Ευρώπη σε παρακμή.

Μέσα σε αυτό το βαρύ κλίμα, βλέπεις στη δημοσιότητα και δείκτες (παρηγοριά, σου λέει) που πiστοποιούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ότι η κοινωνία ταυτίζεται με τις ευρωπαϊκές αξίες. Και παρά το ότι το πολιτικό της προσωπικό κατασυκοφαντεί την Ε.Ε. και τις όποιες αδυναμίες και ανεπάρκειες, αυτή παραμένει φάρος ελπίδας, νησίδα ασφάλειας και ευημερίας!

Και αυτά γιατί ο κόσμος είναι ταραγμένος, γιατί έχει πολέμους και επομένως ανάγκη για φορολόγηση και για αγορά όπλων και συγκρότηση ικανού στρατού.

Φυσικά για το κεφάλαιο με τις πολυεθνικές του και την υπερσυγκέντρωση που με τα υπερτιμημένα προϊόντα μάς έφερε αυτή την πρωτόγνωρη ακρίβεια, τώρα πριν από τις κάλπες μάς έπιασε η πρεμούρα! Να είμαστε λοιπόν «ευτυχείς» όταν οι άλλοι δεν έχουν να φάνε ή σκοτώθηκαν!

ΥΓ.: Και επειδή μιλάμε για Ευρώπη, τώρα που ψηφίζουμε για αυτήν, ένα σας λέω: Οταν οι Βόρειοι βρίσκονται στη χώρα μας, σχεδόν όλοι: (πολλά σκουπίδια, βρομάτε) ήταν η ανάπτυξή μας η αποχή. Μετά τι να το κάνεις το «πόθεν έσχες» και μάλιστα μόνο το δεύτερο;