Γιατί οι νέοι επιλέγουν μαζικά τη φυγή τους στο εξωτερικό;

Ας πάρουμε, όμως, όλα τα δεδομένα από την αρχή με νηφαλιότητα.

Η πατρίδα μας, η Ελλάδα, έχει τεράστια οικονομικά θέματα ως χώρα, το κρατικό χρέος είναι περί τα 500 δισ. ευρώ και το ιδιωτικό χρέος των πολιτών προς την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία και το κράτος αγγίζει άλλα 500 δισ. ευρώ.

Εν ολίγοις, δεν βγαίνει... ο λογαριασμός – χρειάζονται 4 εργαζόμενοι για να πληρώσουν... έναν συνταξιούχο ή έναν δημόσιο υπάλληλο· και η αναλογία αντί για 4 προς 1 (ως είθισται) έφτασε σήμερα το 1/25.

Στον αντίποδα, ο δανεισμός του κράτους συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Αν συνεχιστεί αντίστοιχα και η μετανάστευση πτυχιούχων στο εξωτερικό, το 2030 δεν θα υπάρχει νέος άνθρωπος με τεχνικό ή παραϊατρικό πτυχίο προκειμένου να εργαστεί εντός επικράτειας.

Ως εκ τούτου, έχει εντυπωθεί ευρέως η εικόνα (κοινωνικά) ότι πλέον στην Ελλάδα παραμένουν εκείνοι που τρέφονται από τους οικείους τους και μοιραία αδυνατούν να φύγουν για το εξωτερικό ή κάποιοι λίγοι, βολεμένοι του εκάστοτε συστήματος εξουσίας.

Παρατηρείται, λοιπόν, ότι ένας νέος άνθρωπος με καλό πτυχίο αρνείται (και δικαίως) να εργαστεί για 700 ή 800 ευρώ, όταν για την ίδια ειδικότητα μάλιστα στο εξωτερικό λαμβάνει 2.000 ή και 3.000 ευρώ.

Ενδεικτικό παράδειγμα: γνωστή εταιρεία των Αθηνών αναζητά 4 μηχανικούς πληροφορικής με καθαρό μισθό 1.250 χ 15 μισθούς τον χρόνο, κι όμως δεν πληρούνται οι εν λόγω θέσεις εργασίας ή προσέρχονται επιστήμονες περιστασιακά και σε ένα εξάμηνο αποχωρούν για το εξωτερικό.

Θα είναι η Ελλάδα χώρα των γερόντων το 2030; Μόνο ο ιστορικός του μέλλοντος μπορεί να το ανακαλύψει με βεβαιότητα! Προς το παρόν, αναμένουμε την προεκλογική υπόσχεση του πρωθυπουργού για νέες, καλές θέσεις εργασίας με υψηλούς μισθούς, αντίστοιχες των προσόντων των νέων υπαλλήλων.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, το μέλλον της Ελλάδας θα είναι το ίδιο ζοφερό με το λυκαυγές του 2024. Οψόμεθα...

*Φιλόλογος, ειδικός παιδαγωγός. Μέλος Γραμματείας Τομέα Παιδείας ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ.