Θέλουμε δεν θέλουμε, οι φωτιές και οι επιπτώσεις τους είναι το θέμα των ημερών. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε αν μιλάμε για τυχαίες πυρκαγιές ή για εμπρησμούς που αποσκοπούν στο όποιο κέρδος εκείνων που τις προκαλούν. Ας αφήσουμε προς το παρόν αυτό το τεράστιο ζήτημα κι ας δεχτούμε καλοπροαίρετα πως όλα τα πύρινα μέτωπα ξεκίνησαν το καταστροφικό τους έργο χωρίς να βοηθηθούν από ανθρώπινο χέρι.
Να το ξεκαθαρίσουμε. Το ζήτημα δεν είναι οι πυρκαγιές. Πυρκαγιές συμβαίνουν διαρκώς σε όλες τις περιοχές του πλανήτη. Το ζήτημα είναι η ετοιμότητα των υπευθύνων και ο τρόπος αντιμετώπισής τους. Από αυτά εξαρτάται η φονικότητα κάθε πυρκαγιάς.
Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια είναι απερίγραπτο. Κάθε καλοκαίρι, εν τω μέσω των καταστροφών, οι φορείς μιλούν για μέτρα πρόληψης που «θα» παρθούν το επόμενο διάστημα για να μην ξαναθρηνήσουμε τέτοιες καταστροφές. Κι όλο τον χειμώνα και την άνοιξη στέκονται απαθείς περιμένοντας το επόμενο καλοκαίρι. Κάπου διακρίνεται ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο αδιαφορίας και «βλέποντας και κάνοντας». Κάθε φθινόπωρο μιλούν για αύξηση των πυροσβεστικών δυνάμεων η οποία ποτέ δεν γίνεται επαρκώς. Κι εδώ υπάρχει ένα μοτίβο.
Τεράστιο ρόλο σ’ αυτήν τη μη αντιμετώπιση παίζει η «λογική» της αγοράς και της ανταποδοτικότητας. «Γιατί να πληρώνουμε χρήματα όλο τον χρόνο για όσα θα συμβούν σε έναν ή δύο μήνες;». Κάπως έτσι το έθεσε κυβερνητικό στέλεχος. Αρκετά πειστική απάντηση δίνουν χώρες-στυλοβάτες του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Υπάρχουν τόσα χάλια στις πυροσβεστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ή των οικονομικά εύρωστων ευρωπαϊκών χωρών; Οχι! Δηλαδή αυτοί είναι «γιαλαντζί νεοφιλελεύθεροι» και μόνο οι δικοί μας τηρούν κατά γράμμα τις νόρμες αυτού του συστήματος; Και πάλι όχι! Γιατί οι δικές μας πυροσβεστικές δυνάμεις δεν υπολείπονται από εκείνες των άλλων χωρών. Αυτοί που σαφέστατα υπολείπονται είναι οι κρατικοί φορείς και οι πολιτικές δυνάμεις που τις στελεχώνουν.
Το αγαπημένο sport των κομμάτων που κυβέρνησαν και κυβερνούν είναι το bras de fer για την έκταση των καταστροφών επί των ημερών τους. Πόσους νεκρούς και πόσες καμένες εκτάσεις είχαμε στο Μάτι; Ηταν περισσότερες ή λιγότερες από την Εύβοια, τη Ρόδο, τον Βόλο, τον Εβρο, την Πάρνηθα...; Κι έτσι η ζωή συνεχίζεται (όπως δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Εργασίας). Οπως συνεχίζονται και τα μη μέτρα.
Κι αυτό που μένει είναι ανοησίες για την «κακιά στιγμή», τον άνεμο που «άλλαξε πορεία» και κλήσεις «112» για εκκενώσεις περιοχών. Και μένουν οι ελάχιστες πυροσβεστικές δυνάμεις (που εσχάτως καλούνται να αφήσουν τις πυρκαγιές για να πάρουν μέρος σε εξώσεις) να δίνουν τιτάνιο αγώνα με τη μανία της φωτιάς και της φύσης. Από κοντά και οι ελάχιστοι εποχικοί δασοπυροσβέστες που διαρκώς λιγοστεύουν. Και μένει τελικά ο κόσμος (είτε μιλάμε για κατοίκους που κινδυνεύουν είτε για εθελοντές που εξακολουθούν να υπάρχουν) να δίνει άνιση μάχη.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι καταστροφές χρόνο τον χρόνο να γιγαντώνονται. Φέτος, πέρα από τις τεράστιες οικολογικές καταστροφές, είχαμε και νέα πρωτόγνωρα «κατορθώματα». Η φωτιά κατάφερε (sic) να φτάσει σε αποθήκες πυρομαχικών και να τις ανατινάξει. Ιπτάμενα φέρετρα, που αν ήταν άνθρωποι θα τους έλεγες υπέργηρους, αντί να σβήσουν τις φωτιές, στέλνουν στον τάφο νέους ανθρώπους που διατάχθηκαν να τα χρησιμοποιούν ως πυροσβεστικά αεροπλάνα! Με βάση την κλιμάκωση και την αδιαφορία του κράτους να πάρει πραγματικά μέτρα, αναρωτιέται κανείς τι θα ζήσουμε τις επόμενες χρονιές, όσο θα εξακολουθεί να «βρέχει φωτιά στη στράτα» μας.
Με δεδομένη τη μνήμη χρυσόψαρου που μας διακρίνει, σε λίγους μήνες όλα θα έχουν ξεχαστεί. Πάνω σ’ αυτό στηρίζονται οι κρατικοί φορείς και δεν ενεργούν. Οι κινητοποιήσεις αγανακτισμένων δεν πρέπει να τελειώνουν με το τέλος του καλοκαιριού. Ούτε οι διαμαρτυρίες για στελέχωση των πυροσβεστικών δυνάμεων και λήψη μέτρων πρόληψης. Πρέπει να είναι διαρκής στόχος ευαισθητοποίησης και κοινωνικής πίεσης και πάγιο λαϊκό αίτημα. Αλλιώς θα λέμε «κάθε πέρσι και καλύτερα».
ΥΓ: Η αλγεινή εικόνα πυροσβεστών, που καταπονήθηκαν δίνοντας το «είναι» τους στις μάχες της Ρόδου, να κοιμούνται στα πατώματα πλοίων επειδή κανένας δεν σκέφτηκε το αυτονόητο, είναι η καλύτερη απόδειξη πως όλα τα παραπάνω δεν είναι «κακόβουλες» «υπερβολές».
*Εκπαιδευτικός
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας