«Φοβάμαι την πραγματική πρόθεση
Φοβάμαι πως είν’ απλώς
Για να ενθαρρύνουμε κι άλλους να σκοτωθούν»
Κ. Μόντης «Μνημεία Ηρώων» (Β, 639)
Πριν από τον Ιούλιο του 1974 υπήρξε ο Δεκέμβρης… Ο Δεκέμβρης 1963 στην Κύπρο έμεινε στην Ιστορία ως «ματωμένος Δεκέμβρης». Ως απότοκο των Συνθηκών Ζυρίχης - Λονδίνου η διακοινοτική ένταση είχε φουντώσει στο νησί. Με ένα πολίτευμα το οποίο διαχώριζε τους πολίτες με βάση την καταγωγή, τη γλώσσα, την πολιτιστική ταυτότητα και τη θρησκεία, με ομάδες ακροδεξιών και στις δύο κοινότητες να επιτίθενται σε κόσμο, με ένοπλες ομάδες αντικομμουνιστικού προσανατολισμού να στοχοποιούν το ΑΚΕΛ και τον Μακάριο, με την Τουρκία που υποδαύλιζε τη σύγκρουση, η φήμη για διανομή 300 αυτόματων όπλων από τον τουρκοκυπριακό τομέα Λευκωσίας σε Τουρκοκύπριους, εκτός της πόλης, δημιούργησε μια κατάσταση εκτός ελέγχου.
Στις 21 Δεκεμβρίου, ο επιχειρούμενος έλεγχος από ελληνοκυπριακή αστυνομική περίπολο αυτοκινήτου Τουρκοκυπρίων, στα όρια μεταξύ των δύο κοινοτήτων, στην παλιά πόλη της Λάρνακας, εξελίχθηκε σε συμπλοκή μεταξύ του τουρκοκυπριακού πλήθους και των Ελληνοκύπριων αστυνομικών, με αποτέλεσμα τον θάνατο δύο Τουρκοκυπρίων. Το πετρέλαιο είχε χυθεί και η σπίθα το είχε συναντήσει.
Τις επόμενες ημέρες και παρά τις εκκλήσεις του προέδρου Μακαρίου και του αντιπρόεδρου Κιουτσούκ, με τη μεταφορά των συγκρούσεων στη Λευκωσία και την επίθεση σε ελληνοκυπριακές οικογένειες, στο προάστιο της Ομορφίτας, από τουρκοκυπριακές ένοπλες ομάδες, οι συγκρούσεις γενικεύτηκαν στο νησί. Και ο σπουδαίος Κύπριος ποιητής Κ. Μόντης, απέναντι σε αυτούς που ταυτίζουν την αγάπη για τον τόπο με γλώσσα μίσους, σχολιάζοντας στις «φοβερές μέρες του Δεκέμβρη του 1963 στη Λευκωσία» γράφει:
Τόσα χρόνια αναζητούσαμε θέματα/ Να τα, λοιπόν, τώρα!/ Να που όταν, επί παραδείγματι,/ πήραν τον σκοτωμένο/ απ’ τ’ αντικρινό οικόπεδο/ δεν πρόσεξαν την τσάντα με το πρόγευμα/ που του είχε ετοιμάσει η γυναίκα του/ και παρέμεινε».
Ο νεκρός στο αντικρινό οικόπεδο –η εθνότητα του οποίου δεν έχει σημασία–, όπως ο Joe Fox σημειώνει, είχε μια γυναίκα που τον αγαπούσε και τον φρόντιζε, μια γυναίκα που του είχε ετοιμάσει το πρόγευμά του, αυτό το γεμάτο τρυφερότητα σακουλάκι-δώρο του φτωχού, σακουλάκι με πρόγευμα που μένοντας ξεχασμένο πίσω, θρηνεί και για τους δυο τους. Τη στιγμή που οι δύο κοινότητες συγκρούονται, αποσκοπώντας σε εδαφικά ή άλλου είδους κυριαρχικά οφέλη, χτίζοντας τη νομιμοποίησή τους μέσα από ρητορικές κυριαρχίας, o ποιητής στρέφει την προσοχή του στην καθαυτό ύπαρξη όλων των κυριαρχούμενων, στον υπαρκτό πέρα από ιδεολογίες ή ιδεολογήματα πόνο, στο θνητό σώμα, μετατρέποντας το τελευταίο σε επίμονη, θρηνητική καταγγελία των παραπάνω. Και περιγράφοντας ταυτόχρονα τη ματαιότητα του κόσμου. Κι ίσως, μέσα από μια άλλη συνείδηση, τη μόνη του ελπίδα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας