Τα μάτια όλων είναι τώρα στραμμένα στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, όμως ένα-δυο βασικά συμπεράσματα από το αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου είναι απαραίτητα. Η Ν.Δ. νίκησε διότι, με τη συνέργεια ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, κατάφερε να διαδώσει το μήνυμα ότι, στην ούτω αποκαλούμενη «μετα-μνημονιακή» εποχή, το πρόβλημα της χώρας είναι… απλώς η καλή διαχείριση.
Πρόκειται βέβαια για ψεύδος ολκής, που σύντομα θα καταρρεύσει (ειδικά μετά το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο), πέτυχε όμως να γίνει πιστευτό και λόγω του ότι κάποια ψίχουλα από τα 60 δισ. που η κυβέρνηση δανείστηκε στα χρόνια της πανδημίας (όταν οι κανόνες χαλάρωσαν) κατρακύλησαν και προς μεσαία και λαϊκά στρώματα. Ομως ο κύριος λόγος για τη νίκη της Ν.Δ. ήταν η κατάρρευση των προσδοκιών: η απολύτως τοξική αίσθηση ότι, όσα δεινά και αν αντιμετωπίζουμε, άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Για να υπάρξει εναλλακτική, απαιτούνται ρήξεις πολλαπλές: σε πρώτο χρόνο με θεσμούς, όπως το υπερταμείο, το Χρηματιστήριο Ενέργειας ή ο επαίσχυντος «Ηρακλής»: όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε τόσο καλύτερα, όμως στόχος τούτων των γραμμών δεν είναι ούτε η χαρτογράφηση προοπτικών ούτε η παράθεση των στοιχείων (λ.χ. περί της μείωσης του ΑΕΠ την ώρα που το χρέος εκτινάσσεται). Αυτό που στις περιστάσεις απαιτείται είναι προβληματισμός για τις πολιτικές προϋποθέσεις της κινηματικής ανασύνταξης της κοινωνίας.
Για να επέλθει αυτή, απαιτείται τεκμηριωμένος πολιτικός λόγος, που να εξηγεί την υφή των προβλημάτων, αποκαλύπτοντας τη φαυλότητα των τεχνασμάτων της κυριαρχίας: όχι γενικά και αόριστα ως μουσειακή ρετσέτα, αλλά συγκεκριμένα, στον εδώ και τώρα χρόνο, με άμεσες κατηγορικές προσταγές. Είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο, στο διάστημα 2019-2023, πολιτεύτηκε στη Βουλή το ΜέΡΑ25.
Πρόκειται για το κόμμα που αφ’ ενός κατέδειξε πώς και γιατί οι κυβερνητικές πρακτικές ήταν λαθροχειρίες και αφ’ ετέρου εισέφερε ιστορικής σημασίας μεταβατικά αιτήματα: αιτήματα που από τη διεκδίκησή τους επέρχεται η κατανόηση της ανάγκης για κλιμάκωση. Η υπερψήφισή του τον Ιούνιο είναι για όλους τους αριστερούς ένας αναντικατάστατος πόρος – μια φωνή αλήθειας που δεν πρέπει επ’ ουδενί να λείψει.
Οσο όμως και αν ο προγραμματικός πολιτικός λόγος είναι απαραίτητος, σε καμιά περίπτωση δεν αρκεί: τα κοινοβουλευτικά ισοζύγια είναι άλλωστε και αυτά (σαν τις δημοσκοπήσεις) μια στιγμιαία φωτογραφία. Η κοινωνική συνείδηση στην εξέλιξή της, τα αιτήματα, τα προβλήματα και οι λαϊκές αγωνίες εκφράζονται καθημερινά – και στην περίοδο που έρχεται θα εκφράζονται με κινηματικές διεκδικήσεις και δράσεις: σε αγώνες για την προστασία της πρώτης κατοικίας, ενάντια στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, για την προάσπιση όλων των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων που απειλούνται και περαιτέρω θα απειληθούν.
Εχει ως εκ τούτου τεράστια σημασία οι επερχόμενοι αγώνες να είναι σχεδιασμένοι, συντονισμένοι και κλιμακούμενοι: να είναι σε θέση να πετύχουν νίκες που θα μεταβάλλουν τα κοινωνικά ισοζύγια, εμψυχώνοντας, εμπνέοντας και έμπρακτα στοιχειοθετώντας το όραμα της κατάλυσης της εκμεταλλευτικής σχέσης. Ο χώρος που μπορεί να το πράξει είναι και πάλι το ΜέΡΑ25 που, καθόλου τυχαία, επαγγέλλεται τη «Συμμαχία για τη Ρήξη». Το σημείο δεν πρέπει να διαφύγει την προσοχή των αριστερών.
Το ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη δεν διεκδικεί την «απόλυτη αλήθεια» που δεν δέχεται συμβολές ή παραινέσεις, ούτε και αρκείται σε μια απλή καταγραφή ποσοστών. Εχουμε κάτι απίστευτα πιο μεγαλόπνοο: την ειλικρινή έκκληση για μια κοινή, μετωπική συστράτευση των αριστερών, που δεν θα αθροίζει απλά δυνάμεις αλλά, αποδεχόμενη την ιδιαίτερη οπτική της κάθε προσέγγισης, θα είναι έτοιμη για νέες προωθητικές συνθέσεις, προκειμένου να επέλθουν απτά αποτελέσματα.
Στα χρόνια της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας, η λογική των μετώπων δράσης έχει δυστυχώς καταστεί βιβλίο εφτασφράγιστο στον χώρο της Αριστεράς. Καθώς όμως η αναγκαιότητά τους απορρέει από τα ίδια τα συστημικά αδιέξοδα, πρέπει να αναλογιστούμε τους τρόπους που με την πρακτική μας (συμπεριλαμβανομένης και της ψήφου μας) θα τα προωθήσουμε. Για τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, το ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη έθεσε σεμνά το ερώτημα: «Θέλεις αυτή η φωνή να είναι στη Βουλή;». Οσες και όσοι κατανοούν τη συγκυρία (και είναι πάρα πολλές και πολλοί), πρέπει απερίφραστα να απαντήσουν θετικά. Οχι απλώς για την καθαυτό κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, αλλά για τους στρατηγικούς κινηματικούς πόρους που η εκπροσώπηση αυτή τεκμηριωμένα επαγγέλλεται.
*Υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Eπικρατείας του ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, life member στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και διευθυντής του Εργαστηρίου Συγκρουσιακής Πολιτικής
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας